نویسنده کتاب های «نقش جنگ بر سینمای غیرجنگی ایران» و «انگار خودم نیستم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: همان‌طور که برگزاری جشنواره ملی فجر اشتباه بود برگزاری جشنواره بین المللی فجر اشتباهی است چه بسا بزرگتر چراکه در حال حاضر در پیک خطرناکی قرار داریم که در خوش بینانه ترین حالت و طبق گفته متخصصان دست کم ۴ تا ۶ هفته به طول خواهد انجامید.

وی با طرح این پرسش که چه طور می شود در چنین شرایط دشواری به برگزاری جشنواره حتی فکر کرد؟ تصریح کرد: بزرگترین جشن ها و جشنواره های سینمایی جهان در حال لغو شدن یا برگزاری به شکل مجازی اند، المپیک یک سال به تعویق افتاد و حالا هم با حذف مراسم جانبی و در غیاب حضار قرار است در ابعادی محدود برگزار شود و ضمناً تمامی ورزشکاران و شرکت کنندگان باید واکسینه‌شده باشند، در چنین شرایطی بر اساس کدام معیار قرار است جشنواره بین المللی فجر را برگزار کنیم؟ آیا اصلا میهمانان خارجی خواهند توانست با شرایط سفت و سخت قرنطینه‌ های جهانی و محدودیت ها به ایران سفر کنند؟ اگر سفر کنند و در این جشنواره حاضر شوند چه کسی سلامتی آنها را تضمین خواهد کرد؟

این منتقد سینما متذکر شد: متاسفانه در همین شرایط سیاه فعلی کرونایی هم خیلی ها نمی خواهند عمق فاجعه را بپذیرند و از پذیرش واقعیت طفره می روند، این افراد اگر هم به جشنواره بیایند قطعاً پروتکل‌ها را رعایت نخواهند کرد و ضمناً اجرای پروتکل‌ها تا چه میزان در فضای بسته و بدون تهویه سینماها قابل اعمال است؟

خلیلی فرد یادآور شد: من در بخش ملی جشنواره شرکت نکردم و بی تردید در بخش بین‌المللی آن هم شرکت نخواهم کرد اما به طور کلی برگزاری این جشنواره یک اشتباه جبران ناپذیر است که به قتل عامی بزرگ منتهی خواهد شد، مگر آن که تماماً به صورت مجازی برگزار شود.