بازیگر فیلم های سینمایی «سگ کشی» و «امپراتور جهنم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه گوش شنوایی برای درک سخنان ما وجود ندارد! بارها معضلات سینما از زبان بخش کثیری از هنرمندان مطرح شده اما هیچ کس برای حل این مسائل توجهی به حرف های آن ها نداشته است؛ سال ها است مشکلات زیادی گریبان گیر فرهنگ و هنر شده اما هیچ مدیری در این راستا اقدام موثری انجام نداده و هنرمندان به حال خود رها بوده و هستند.

وی ادامه داد: در تمامی این سال ها تغییر مدیران باعث نشده نابسامانی ها سامان شده و ناهنجاری هنجار شود. تنگ نظری ها و خودبینی ها و مسائلی که در افکار مدیران است همواره وضعیت را بدتر از قبل کرده به نحوی که ما فقط افسوس سال های خوب گذشته را می خوریم.

دهقان نسب در همین راستا یادآور شد: شما فیلم های سینمایی دهه ۶۰ و ۷۰ را با فیلم های امروز مقایسه کنید متوجه ابعاد این بحران خواهید شد. سینمای ایران روز به روز از نظر محتوا و کیفیت بیشتر از گذشته دچار سقوط می شود و دلیل آن حضور مدیرانی بوده که نتوانسته اند برای رشد سینما گام های موثر بردارند.

این سینماگر تأکید کرد: سینمای ما در زمینه تکنیک و بازیگری پیشرفت فردی داشته نه جمعی؛ به معنای آنکه مسئولان امکانات و ابزاری برای رشد سینما فراهم نکردند. این عشق و علاقه افراد بوده که باعث شده تا ما در سینما پیشرفت داشته باشیم. سال ها است سانسور و ممیزی سلیقه ای در سینما ما را آزار می دهد. مدیران نمی گذارند تفکر خود فیلمساز در آثار وجود داشته باشد و می خواهند تفکر خودشان را به فیلم ها تحمیل کنند.

بازیگر فیلم های سینمایی «سفر به چزابه» و «عقاب صحرا» متذکر شد: مسئول دلسوزی که بخواهد خارج از خودبینی و وابستگی به افکار خاص و گروه و دسته خاصی آزادانه فعالیت کند در سینما نمی بینیم و همین باعث شده نهادهای مختلف به بهانه ها و طرق مختلف به سینما و هنر بند کنند!

وی تصریح کرد: سوأل بنده این است که اگر همه مدیران بلد نیستند کار کنند چرا سر کار هستند؟ اگر کار بلد هستند چرا وضعیت اینقدر بحرانی است؟ آیا سواد و معرفت و شناخت این کار را دارند یا به غلط در پست های شان به کار گمارده شده اند؟

دهقان نسب در پایان این گفتگو افزود: من این را می دانم که سینمای ایران نیاز به مدیری جسور و بی پروا دارد که با مشکلات پنجه در پنجه شود و فکر نمی کنم مدیران فعلی این گونه باشند چرا که نتیجه مدیریت آن ها در چهلمین جشنواره فیلم فجر که به اذعان بسیاری افراد چه از نظر ساختاری چه از نظر محتوایی پر از ایراد بود نشان داد ما مدیر مدبری در سینما نداریم.