برنده جایزهٔ مارچلو ماسترویانی به‌عنوان بازیگر نوظهور از هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم ونیز در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگر من پرکار شده ام فقط لطف خدا است؛ من هیچ پشتوانه ای به جز خدای بزرگ ندارم و از این خوشحالم و به خود می بالم که خدا من را نگاه می کند و مسیری نو را به رویم باز کرده که بتوانم در آن مسیر فعالیت کنم.

وی در پاسخ به این پرسش که به عنوان پرکارترین بازیگر مرد جشنواره چهل و دوم چه احساسی دارید تأکید کرد: هیچ کس باعث دیده شدن و پرکاری من نشده به جز خدا؛ من دوست دارم هر کاری می کنم آن را درست به سرانجام برسانم و حضور در جشنواره و یا گرفتن جایزه برایم چندان اهمیتی ندارد؛ شاید باور نکنید که من از این پرکاری حس خاصی هم ندارم و فقط خوشحالم که خدا مرا در مسیری درست هدایت کرده و همین که می دانم مسیرم درست است چیز دیگری برایم مهم نیست!

زمانی سپس با اشاره به فیلم هایی که در این دوره جشنواره دارد اظهار داشت: «آسمان غرب» را با عشق به شهدا و با یاد آن ها کار کردم! من عاشق شهدا هستم و خود را مدیون آن ها می‌دانم. شهدا افرادی بودند که جان خود را کف دست شان گذاشتند و برای ما جلوی تیر دشمن رفتند. من همیشه در زندگی ام به شهدا به ویژه شهدای جوان و نوجوانی که همسن و سالم بوده اند فکر می کنم و در این فیلم سعی کردم جوری کار کنم تا نقش شهدای هم و سال خودم را در دل جوانان زنده و منتقل کنم. چالشی ترین فیلمی که در این دوره جشنواره دارم قطعا «آسمان غرب» است و نقشم در این فیلم پررنگ تر از سایر فیلم ها است.

این بازیگر جوان خاطرنشان کرد: در «آبی روشن» فقط ۳ سکانس حضور داشتم و برایم بازی در این فیلم جالب و چالش برانگیز بود. در این فیلم متوجه شدم که می شود نقش کوتاه اما تأثیرگذار باشد. در «ظاهر» نیز نقش سربازی را بازی می کنم که دوستش که نامش ظاهر است عاشق یک‌دختر می شود؛ ظاهر روزی به می رود و دیگر باز نمی گردد.

وی در پایان این گفتگو افزود: من قدر مسیری که خداوند برایم باز کرده را می دانم و امیدوارم بتوانم بیش از گذشته فعال و پرکار باشم و سینما را به صورت جدی ادامه دهم.