تهیه کننده سریال تلویزیونی «حانیه» و «بازی نقاب ها» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده معتقدم دو عامل اصلی باعث افت کیفیت فیلمسازی در سینمای کشورمان شده است؛ بی تردید اولین عامل این اتفاق سوژه های محدودی است که برای تولید ارائه می شود و از سوی دیگر مسئولان شورای پروانه ساخت نیز فقط همین سوژه های محدود را تصویب می کنند و فیلمسازان چندان دست شان برای انتخاب سوژه باز نیست.

وی ادامه داد: متأسفانه سینمای ایران امروزه یک شکل شده و ما شاهد تنوع ژانر در آن نیستیم! مشکل دیگر اما به معضل اقتصادی سینما بازمی گردد؛ به نوعی این باور در بین مدیران سینمایی و فیلمسازان به وجود آمده که تنها فیلم های کمدی می توانند اقتصاد سینما را به گردش درآورند و برای همین فیلمسازی در ژانرهای دیگر از رونق افتاده است. معضل اصلی اینجا است که سازمان سینمایی هم از فیلم های دیگر به ویژه فیلم های فاخر و ارزشمند حمایت نمی کند.

تهیه کننده سریال های تلویزیونی «آتش سرد» و «شب بیدار» خاطرنشان کرد: فیلمسازی الآن بسیار پر هزینه شده. الآن حتی با ۲۰ میلیارد هم نمی توان یک فیلم ساده ساخت. الآن ساخت یک فیلم آپارتمانی حداقل ۴۰ میلیارد تومان هزینه دارد. سازمان سینمایی و دولت باید از صنعت سینما حمایت کنند. مگر می شود طرف همه زندگی‌اش بفروشد و ۴۰ میلیارد هزینه کند و هیچ تضمینی برای اکرانش نباشد. این می‌شود که سرمایه گذاران و تهیه کنندگان به سمت تولید فیلم هایی مانند «فسیل» و «هتل» می روند!

مهام سپس با بیان اینکه سینمای پر از رقص و آواز امروز به هیچ وجه برازنده نظام جمهوری اسلامی ایران نیست تصریح کرد: من متأسفم که برخی فیلمسازان با حرف های رکیک و شوخی های زشت و زننده می‌خواهند آدم ها را بخندانند. چرا سینما در کشور ما باید شبیه به سینمای هند شود؟ چرا کار ما به اینجا رسیده است که چنین فیلمنامه هایی را تصویب می کنیم؟

وی در همین راستا متذکر شد: فاجعه آنجا است که در سازمان سینمایی تصویب فیلمنامه های دیگر سخت شده! شاید یکی از دلایل این اتفاق افرادی با ذهن های کهنه و قدیمی است که در شورای تصویب فیلمنامه حضور دارند. به عنوان مثال چندی قبل شنیدم در بنیاد سینمایی فارابی فلان شخص حتماً باید روی یک فیلمنامه نظر بدهد و اگر او نظرش مثبت نباشد و بقیه نظرشان مثبت باشد فایده ای ندارد و فیلم مورد حمایت قرار نمی گیرد! پرسش اینجا است که چرا فلانی که از دوره ناصرالدین شاه تا الآن در این نهاد بوده باید حرفش اینقدر مهم باشد؟ چرا آدم هایی با دیدگاه جدید و به روز به این شوراها اضافه نمی شوند؟ چرا ما اجازه می‌دهیم برخی فیلمنامه‌ها بی‌دلیل و بی‌منطق رد شوند؟

این تهیه کننده تأکید کرد: پارتی بازی همیشه در سینما بوده و هست اما امروزه بیشتر شده. اوضاع واقعا بدتر شده و بزرگترین معضل سینمای ما خودی و غیرخودی کردن افراد است.

مهام یادآور شد: زمان مدیریت شمقدری بهترین دوران سینمای کشور بود! بنده این جمله را همینطور از روی هوا نمی گویم و با ایشان هم هیچ ارتباطی ندارم! اما اهالی سینما خوب به خاطر دارند که در زمان مدیریت ایشذن درهای سازمان به روی همه باز بود و ایشان به واسطه تفکرات جناحی فیلمسازان را پذیرش نمی کردند!

وی ادامه داد: در همان دوران شفیع آقامحمدیان مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بود و همه فیلمسازان با تأیید و حمایت وی فیلم می ساختند. او حتی یک بار به خود بنده گفت ما هنرمندان را دفع نمی‌کنیم! او هم به خودی ها کار می داد و هم غیرخودی ها را حمایت می کرد! اما بعد از او دیگر جرأت نمی کنیم به آن مرکز برویم چرا که می‌دانیم با ما چه رفتاری می‌شود!

مهام در خاتمه این گفتگو افزود: اسفا که الآن مذهبی ها هم کار نمی کنند. بچه های مذهبی رسما از دولت قبل بیکارتر شده اند. پرسش بنده از مسئولان این است که چرا فقط یک تهیه کننده مدام کار می کند؟ چرا صنعت فیلمسازی دست ۳-۴ نفر است؟ آیا سایر هنرمندان به ویژه هنرمندان انقلابی از این سینما سهمی ندارند؟