کارگردان فیلم های سینمایی «اگه میتونی منو بگیر» و «چند میگیری گریه کنی؟» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این خاستگاه مدیریتی که ریشه در نگاه تک حزبی و خودی بودن دارد باعث می شود به غیر از خودی ها بی توجهی شود و مابقی سینماگران نخودی و بیخودی محسوب شوند.

وی متذکر شد: عدالت دو کفه ترازو است که در تعریف عامیانه و نگاه اول این است که این دو کفه ترازو باید در یک سطح قرار بگیرند اما چنین نکته ای را در سینما نمی بینیم!این قالب فکری تنها در حد شعار و تظاهر باقی مانده است.

احمدلو سپس با بیان اینکه ایران پیشینه ای عمیق و کهن دارد و ما ملتی بزرگ هستیم که در شرایط بحرانی و در گذر زمان و در چالش های گوناگون از جمله هجوم بیگانگان خود را حفظ کردیم اظهار داشت: بی تردید در چنین کشوری بودجه‌های ارگانی و دولتی و سازمانی باید به صورت متوزان و عادلانه بین هنرمندان کاربلد و کسانی که تجربه دارند تقسیم شود. البته اسفا که این اتفاق هرگز نیفتاده که اگر افتاده بود ناصر تقوایی نباید گوشه خانه می‌ماند!

احمدلو تأکید کرد: انسان ها به امید زنده هستند و پایان هر شب سیاهی سپید است و باید جنگید و ایستاد و مقاومت کرد. ما باید به کورسوهای که از دور می بینیم امیدوار باشیم و من هم به آینده سینما امیدوارم.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: ضمنا ما نباید این نکته اساسی را فراموش کنیم که ممکن است اثری سینمایی تولید شود اما در پخش مشکل داریم! امروزه در دنیا هم پخش مهمتر از تولید است. در یکی دو سال اخیر دیدیم چقدر فیلم ها بی دلیل به مشکل پخش خوردند چون نگاه سلیقه ای و مخصوص مدیریت یک دوره و مقطعی حاکم بوده و بی تردید استمرار این قضیه در خصوص سرمایه گذاری در سینما نیز بحران ایجاد خواهد کرد.