به گزارش خبرنگار سینماپرس، رهبر قنبری کارگردان سینما در آستانه ۱۷مرداد سالروز شهادت خبرنگار شهید محمود صارمی و فرا رسیدن روز خبرنگار یادداشتی را با عنوان «برای آینه های ذات» در اختیار سینماپرس قرار داده است که متن کامل آن از نظر شما می گذرد:

تـــا خــبـــردار ز ســر لــب جـــانــان شــده ایــم

خـبـر این اسـت که  تـا بـه  قـدم  جـان شـده ایم

تـــا بـــه یــاد لـــب او جـــام لــبـــالــب زده ایــم

واقـف از خـاصـیـت چـشـمـه حـیـوان شـده ایـم 

 «فروغی بسطامی»

تا خبر چه باشد و خبرنگارش که باشد؟! می گویند: یکی در سخن حیرت انگیز است، امّا این همان خلاف آمد کلام برای تحسین گوینده است، چرا که حیرت خود بنیان برانداز است و آنکس که به سخنی، حرفی، حدیثی و خبری حیرت می آراید در واقع سدّ راه اندیشه و فهم مردمان می شود! پس چگونه است که ما به تحسین چنین می گوییم؟! پس این موضوع در اصل، ریشه در شکستن حیرتی دارد که از مهابتی در گذشته برجای مانده است و فرد خبرآورنده جدید با سخن نویی، حیرت و مهابت  قبل را درهم می شکند و به رسم خلاف آمد ادبی، آن حیرت سابق، برای تحسین، به خبرآورنده جدید منسوب می شود، خبرآورنده ای که با استنادات کامل به ما می گوید در پس کدام چهره موجهی سیرت معیوبی نهفته است، یا پرده از اسرار سازمان و تشکیلاتی برمی دارد که همواره در رسمیّت ها، خبر از خدمت و عدالت و مساوات می داده، امّا فی نفسه در حال خیانت بوده است!

 در واقع خبرنگار همانند آینهای ذاتی ست که نه صورت ماجراها و موضوعات و بلکه ذات آنها را نیز بر مردمان می نماید و از این رو تنها راه بر واقعیّت میسپارد و بلکه ما را به حقیقت رهنمون می کند، این برنمی آید مگر به واسطه یک باور عمیق اجتماعی، باور به اینکه ارزش های انسانی بی وجود اجتماعات معنایی نخواهند داشت، چقدر مهم است که بدون وجود جوامع انسانی، حقیقتی وجود داشته باشد یا نداشته باشد؟! مهم تر این است که هر حقیقتی جبراً باید جلوه گاه عینی داشته باشد و اگر این به باور آورندگان خبر در نیاید، خبرنگاران به قامت روایتگران عینی جای خالی خواهند کرد و خود تبدیل به حیرت زدگانی خواهند شد که باید یکی حیرت آنها را درهم بشکند.

هــمــه از  حــیــرت مــا والــه و حــیـرت زده انــد

بـس کـه در صـورت زیبـای تـو حـیران شـده ایم

و البتّه در سرزمینمان بوده و هستند خبرآورندگان و خبرنگاران حقیقت طلبی که حتّی از جان خویش نیز دریغ نکرده اند، صوراسرافیل، سیدّ جمال الدّین واعظ ، ملک المتکلمین، در دوران مشروطه، میرزاده عشقی، فرخی یزدی و...در دورانهای بعد. و بر ماست تا پاس وجود چنین انسان های خدومی را به جا آوریم، خبرنگاران راستین همواره در تسریع مسیر رشد انسانی و اجتماعی نقش مستقیم و بلکه عمیقی را عهده دار هستند، و برخلاف تصوّر عامه، این خبرنگاران هستند که جهت فعالیّت های دُرست اجتماعات را از هر دست که باشد ساماندهی می کنند، و در غیر اینصورت چه بسیار راهها و اعمالی به انجام  می رسد که نهایتاً جز خسارت چیزی به همراه نخواهند داشت، از این روست که بنده به شخصه درچنین روزی یاد آن خبرنگاری  را پاس می دارم که تا به تداوم راه مردمی رو به حقیقت،جان برکف می گیرد.

تـو همـان چـشـمه خـورشـیدی و ما خـفـاشـیم

کــه ز پــیـدایـی انــوار تــو پــنــهـان شــده ایـم