جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۴

گزارشی از تاثیر تماشای مسابقات کشتی کج بر مخاطبان/قسمت پایانی

رییس انجمن بدلکاری: تکنیک های کشتی کچ را به بدلکاری سینما شبیه می‌داند

علیرضا فتحی رئیس انجمن بازیگران و بدلکاران سینمای ایران

سینماپرس-گروه تلویزیون/ مسابقات «کُشتی کَج» یکی از محبوب ترین برنامه های شبکه های ماهواره ای در میان مخاطبان ایرانی است. مسابقاتی که در میان خانواده های ایرانی و خصوصا کودکان طرفداران زیادی دارد. و انواع و اقسام صحنه های کتک کاری، بزن بزن و درگیری های چند نفره را پیش چشم مخاطبان قرار می دهد.

پخش مسابقات کشتی کچ از شبکه های فارسی زبان موضوعی بود که سینما پرس در گفتگو با افراد مختلف به بررسی تاثیرات آن پرداخت. دیدن این صحنه های خشونت آمیز این تصور را ایجاد می کند که تا چه حد این زد و خورد واقعی و تا چه حد برگرفته از تکنیک های بدلکاری است. در آخرین مطلب از این پرونده خبرنگار سینماپرس گفتگویی با علی رضا فتحی رییس انجمن بدلکاران خانه سینمای ایران انجام داده است. در مطلبی که می خوانید به این سوال پاسخ داده می شود که تا چه حد ضربه های رد و بدل شده در این مسابقات بر اساس تکنیک های بدلکاری پایه ریزی شده است.

 

 عليرضا فتحی طراح بدلكاری سريال‌هايی نظیر «مختارنامه»، «ديوار» و «عمليات 125» در تحلیل ویژگی های کشتی کچ عنوان کرد: کشتی کچ یک نمایش است که مخاطبان آن زمانی که بلیط می خرند و به تماشای آن می روند به این مسئله آگاه هستند. در ایران نیز این مسابقات انجام می شود فرق آن با کشتی کچ های خارجی در این است که آنجا شرط بندی های کلان می شود روی این مسابقات ولی اینجا مجانی و به خاطر عشق و علاقه سراغ آن می روند.

 

فتحی در ادامه با اشاره به قدمت این مسابقات در ایران اظهار کرد: این رشته از قدیمی ترین رشته های رزمی ایران است و به لحاظ جنبه های نمایشی ارتباط نزدیکی با سینما و شاخه های مربوط به آن نظیر بدل کاری دارد. برای اولین بار «کشتی کچ» توسط یکی از ارامنه ایران به نام «هایک» در سال 1332 به ایران وارد شد، در ابتدا این ورزش را به صورت واقعی انجام می دادند و برخی از بازیگران قدیمی سینما نظیر بیک ایمانوردی و کشتی گیرانی نظیر فیروز، تبریزی، ملکی، ذبیح پور، حسن رضایی و... برخی از افرادی بودند که در این رشته فعالیت داشتند. در سالهای اول پس از انقلاب این ورزش و مسابقات آن مجوز فعالیت رسمی نداشت و به صورت زیرزمینی برگزار شد اما از اوایل دهه هفتاد تحت عنوان «رزم ایران» زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی رسمیت یافت.
 

 فتحی در رابطه با ارتباط کشتی کچ و بدلکاری افزود: این مسابقات ربطی به بدل کاری ندارد. خود من معمولا بچه های تیم بدلکاری ام را از بین کشتی کچ گیران انتخاب می کنم چون بدن های چغری دارند، اما بعد از انتخاب تازه باید وارد مرحله ی آموزش شوند و دوره های تخصصی ببینند. خود من چند روز پیش برای تماشای یک سری از مسابقات این بچه ها به میدان خراسان دعوت شده بودم. آنها به خاطر دلشان این کار را پی گرفتند و تمام سعی خود را می کنند که ضربات، جفت پاها و قیچی هایشان را به بهترین شکل انجام دهند.

 

وی در پاسخ به این پرسش که آیا آنها برای اجرای نمایش خود کارگردان یا کسی شبیه طراح بدلکار دارند؟ تصریح کرد: کارگردان که نه ولی مربیانی دارند شبیه به طراح بدلکار که با توجه به ریزکاری هایی برای پیشگیری از آسیب های احتمالی به آنها آموزش می دهند. در ایران هم حرکات فی البداهه نیست ابزاری که به کار می برند مخصوص است سعی می شود شی تیز نباشد و به قسمت هایی می زنند که زخمی نکند و کمتر آسیب برساند.

 

علی رضا فتحی در پایان اضافه کرد: بدن سازی در کار کشتی کچ بسیار مهم است. کشتی کچ گیرها ممنوعیتی برای استفاده از داروها و مواد نیروزا ندارند. مهم این است که وقتی وارد رینگ می شوند هیکل آنها نمای زیبایی داشته باشد و این امر نیز بیش از پیش دلیلی است بر نمایشی بودن این رشته. اگر بچه ها که مخاطب اصلی این ورزش هستند از نمایشی بودن آن آگاهی نداشته باشند بسیار می تواند برای آنها خطرناک و مخرب باشد. بچه ها را باید آگاه کرد که با اطلاعات این برنامه ها را دنبال کنند تا دست به تقلید نزنند.

 

انتهای پیام/ ع.ن/ن.ف

 

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.