زهره صفوی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون همزمان با آغاز ماه محرم در خصوص جایگاه دین در سینمای ایران و لزوم تولید آثاری متناسب با این ایام گفت: جای تأسف است که بخش اعظم تولیدات سینمایی ما طی سال های اخیر یا طنزهای سطحی است یا فیلم های با محوریت عشق و عاشقی؛ گویا دیگر سنت و مذهب در سینما به طور کل از بین رفته و هیچ کس جایگاهی برای دین و ائمه اطهار (ع) در سینما قائل نیست.

بازیگر فیلم های سینمایی «دیگه چه خبر؟» و «من زمین را دوست دارم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: واقعاً نمی دانم علت این اتفاق چیست و چرا تدبیر ویژه ای برای تولید سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی با محوریت زندگی ائمه اطهار (ع) و وقایع مهم تاریخی مانند عاشورای حسینی (ع) نمی شود؟

وی تأکید کرد: آیا از نظر مدیران و مسئولان محترم همان اندک فیلم و سریال هایی که پیش از این برای وقایع دینی و بزرگان دینی تولید شده کافی است؟ به عقیده بنده این وظیفه یکایک مسئولان در وزارت ارشاد و صدا و سیما است که از هر فیلمسازی که دغدغه ساخت چنین آثاری را دارد حمایت کنند.

صفوی خاطرنشان کرد: متأسفانه امروز شاهد آن هستیم که بسیاری از ارزش ها و اخلاقیات در جامعه و به ویژه در نسل جوان از بین رفته و بی تردید دلیل اصلی این اتفاق عدم آگاهی نسل جوان از دین است. ما موظفیم که با زبان هنر و تولیدات سینمایی و سریال های خوب نسل جوان را با دین و اخلاق و ارزش ها آشنا کنیم؛ ما باید نسل جوان را از طریق سینما با دین آشنا کنیم و نباید در این باره تعلل داشته باشیم.

این هنرمند پیشکسوت با بیان اینکه نباید اجازه داد با رخت بستن تفکرات دینی و ارزشی، کفر جای آن را بگیرد اظهار داشت: ما باید تمام اهتمام خود را به کار ببندیم تا نسل جوان با انبیا و اولیای الهی آشنا شوند؛ تولیدات دینی و ارزشی اگر افزایش پیدا کنند قطعاً باعث می شوند تا سایه لطف و مرحمت خداوند بیشتر بر سر همه ما گسترده شود.

بازیگر سریال های تلویزیونی «بچه های مسجد» و «میوه ممنوعه» در پایان این گفتگو افزود: داد ما که به جایی نمی رسد و کسی به حرف ها و دردهای ما توجه نمی کند اما ما همچنان حرف مان را می زنیم تا به وظیفه خود عمل کرده باشیم؛ من می خواهم از مسئولان محترم سوأل کنم که جای تولیدات خانوادگی در سینمای ما کجاست؟ چرا دیگر فیلم ها و سریال های درخور تولید نمی شود و انبوهی از فیلم و سریال های سطحی و بیخود جای آن ها را گرفته است؛ وقتی مردم قبلاً با استقبال بی نظیرشان از تولیدات دینی ثابت کرده اند تشنه توجه به این وقایع هستند چرا و به چه علت دیگر مانند گذشته این قبیل کارها تولید نمی شوند؟