موسیقی فیلم «کلاشینکف» سیتنی سایزری ساخته شده است. باید قبول کرد که سینتی سایزر با همه قدرتی که در خلق صدای سازهای مختلف دارد، نمی تواند صدای ساز واقعی را تداعی کند چرا که به قول معروف صدای ساز زنده چیز دیگری است و اثرگذاری که صدای ساز زنده دارد، بهترین سینتی سایزر هم که باشد، نه آن اثرگذاری را می تواند داشته باشد و نه آن دلنشینی ساز زنده را. با این وجود سالهاست که چشم آذر با این وسیله موسیقی های متن فیلم را می سازد و انصافا هم موسیقی همگون با تصاویر و تم داستانی فیلم شنیده می شود. اما ای کاش سازهای چشم آذر همه زنده بودند تا از اثرگذاری و ماندگاری چون آلبوم موسیقایی «باران عشق» برخوردار می شدند.

در «کلاشینکف» موسیقی در سراسر فیلم جریان دارد چرا که داستان و کاراکترهای فیلم به شدت موسیقی طلب هستند. در صحنه ای که «عادل» (با بازی ساعد سهیلی) با یکی از پسرهای «زینال» برای گرفتن اسلحه با هم درگیر می شوند و ناخواسته گلوله ای به گلوی «زینال» (با بازی جمشید هاشم پور) اصابت می شود، موسیقی همگون با تصاویر شنیده می شود. در این سکانس که صدای فیلم فیلد و تصاویر اسلوموشن می شود، ویولن هایی آرام و کششی در زیر طبلی کوبنده در دل سینتی سایزر شروع به نواختن می کنند. موسیقی در این سکانس و به خصوص در تصاویر اسلوموشن به شدت همگون است.

موسیقی چشم آذر در بیشتر فیلم جریان دارد به خصوص در نماهای هیجانی فیلم. به عنوان مثال در نمایی که «عطیه» (با بازی ستایش اسماعیلی) بروی موتور برادر خود «عادل» منتظر نشسته و ۲ نفر مزاحم او می شوند و موتور را می ربایند، موسیقی هیجانی در ویولن هایی ضربه ای و طبلی در زیر شنیده می شود. یا در صحنه های تعقیب و گریز «عادل» از دست پسرهای «زینال» که مرده است، موسیقی به شدت همگون با تصاویر و دویدن های کاراکترها شنیده می شود.

با وجود استفاده از گونه های مختلف موسیقایی در متن فیلم، یک تم در دل فیلم جریان ثابتی دارد. تمی در صدای ویولن هایی آرام و کششی و گاه تند و کوتاه (که همان تکنیک «ترمولو» است؛ نوازنده با حرکت های ریز و تند آرشه بر سیم، صدایی را به سرعت ایجاد می کند. این مدل ویولن نوازی به دلیل زیبایی و گوش نوازی، مخاطب را ناخودآگاه به خود جذب می کند) شنیده می شود. اگر در این نما موسیقی با سازهایی زنده ساخته می شد، به شدت می توانست اثرگذار و باورپذیر واقع شود.

در بخش های دیگری از فیلم موسیقی انتخابی هم شنیده می شود؛ در نمایی که «رضا» (با بازی رضا عطاران) با مینی بوس خود عده ای را به سر خاک می برد، موسیقی خواننده مرد لس آنجلسی (حالا راه تو دوره/...) با تلفیقی از طنازی های رضا عطاران نشیده می شود و در بخش های دیگری از فیلم این «رضا» است که ترانه های مختلف خواننده های مرد آن ور آبی را زمزمه می کند.

در نمایی از فیلم «رضا» وارد قطعه هنرمندان می شود و بر سر مزار برخی از آنان جمله فردین، عسل بدیعی، خسرو شکیبایی، نعمت حقیقی و ... می رود. ای کاش در این نماها موسیقی در صدای کمانچه ای زنده شنیده می شد.