جولان‌دهی سکولاریست‌ها در بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان

سینماپرس: بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان که پیش از این به واسطه رفت و آمد عناصر سکولار و انتخاب آثار جریان شبه روشنفکری در جشنواره کتاب سال و جایزه جلال آل احمد اعتراض نویسندگان متعهد را برانگیخته بود بار دیگر حاشیه‌ساز شد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

هشدار احمد شاکری درباره ظهور یک جریان التقاطی در ادبیات

سینماپرس: احمد شاکری نویسنده، با خطرناک خواندن جریان سومی که غیر از ادبیات متعهد و روشنفکری شکل گرفته، می‌گوید: این جریان در ظاهر نامش متعهد است اما روح روشنفکری دارد، و این موضوع خطرناک است.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

نفوذ فرهنگی در لوای فرنگی سازی؛

سینمای دوتابعیتی و سرگشتگی در مفهومی با عنوان نفوذ فرهنگی

سینماپرس: پدیده سینمای دوتابعیتی با سرعت و شدت فزاینده ای در حال توسعه در میان سینماگران ایرانی است و یکی از عوامل پیشرفت این اتفاق رویکرد متولیان بنفش پوش سال های اخیر سینمای ایران است؛ متولیانی متوهم در دوران پس و پیش برجام که عرصه ی فرهنگی کشور را درگیر و دار ولنگاری فرهنگی ساخته و جشنواره جهانی فیلم فجر ایشان با حضور تعداد نسبتا قابل توجهی از آثار دوتابعیتی، مُهر تاییدی بر اقدامات فرهنگی ویژه در عصر نفوذ فرهنگی می زند.

بزرگترین ضربه تاریخی به تئاتر کشور

کارگردان نمایش "طلسم صبح گل" گفت: «امروزه نه تنها تماشاخانه‌های خصوصی بلکه تماشاخانه‌های دولتی هم به سمت گیشه رفته اند که من آن را نوعی سطحی نگری دسته جمعی می‌نامم. این افراد با این کار می‌خواهند تیشه به ریشه فرهنگ زده و تئاتر را از تفکر ایرانی اسلامی خارج کنند.»

ادامه حواشی ماه عسل / نامه جمعی از پزشکان

سینماپرس: در ادامه حواشی برنامه ماه عسل در روزهای گذشته، این بار جمعی از پزشکان در اعتراض به این برنامه و موارد طرح شده در آن شامل تولید واکسن و ارائه آموزشهای جنسی از دوران کودکی نامه ای خطاب به وزیر بهداشت منتشر کردند.

بررسی نفوذ جریان روشنفکری در بدنه سینمای ایران از دوران فیلمفارسی تا دهه ۹۰

سینماپرس: مدیر گروه ادب و هنر مرکز پژوهش‌های جوان پژوهشگاه اندیشه اسلامی در یادداشتی به بررسی نفوذ جریان روشنفکری در سینمای ایران پرداخته است.

تماشای سریال های ممنوعه روی VOD های ایرانی

سینماپرس: از همان روزهایی که تازه جریان VODها داشت جان می‌گرفت، مهم‌ترین دغدغه‌ایی که مطرح شد، بحث نظارت بر آن بود، اما شاهد فقدان نظارت بر این سامانه ها هستیم.

نفوذ فرهنگی در رسانه ملی

وقتی تلویزیون اثرگذاری حامیان فتنه بر فرهنگ جامعه را تسهیل می کند

سینماپرس: رسانه ملی نیز مانند سایر نهادهای جمهوری اسلامی مدت هاست جولانگاه فعالیت افرادی شده که اعتقادی به آرمان های انقلاب اسلامی ندارند.

به مناسبت روز قدس؛

آیا سینما همچون صهیونیست ها نژادپرست است؟/ وقتی مستضعفان و مظلومان در سینمای ایران جایی ندارند!

سینماپرس: فلسطین مسأله اول جهان اسلام و حمایت از آن یکی از ده ها آرمان اصیل انقلاب اسلامی است، آرمان هایی چون مبارزه با فقر، مبارزه با بی عدالتی ، مبارزه با اشرافی گری، مبارزه با ظلم، مبارزه با استکبار، استعمار، استثمار، استحمار و ... در هر شکلی و در هر سطحی، حاکمیت حدود الهی و ... آرمان هایی که مدت هاست جایی بر پرده سینماها ندارند.

واکنش دادستان کل کشور به کمپین بازگرداندن بازیگر فاسد

سینماپرس: دادستان کل کشور امروز در یک سخنرانی به مناسبت ۱۵ خرداد به کمپین بازگرداندن بهروز وثوقی و پشت پرده آن اشاره کرد.

به کجا چنین شتابان (۹)

حماقت یا حمایت فرهنگی؛ مساله این است!/ وقتی بی عرضگی و ناتوانی مدیران، امنیت و استقلال فرهنگی جامعه را مخدوش می کند

سینماپرس: نهادینه سازی مولفه های غربگرایی، زندگی سکولار و اباحی گرایی از یکسو و بی توجهی به استقلال فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه و آرمان های انقلاب مردم ایران از سوی دیگر توصیف بهتری از فرهنگسازی سینمای جمهوری اسلامی است، در نسبت با تعاریف رویایی، اغراق آمیز و خلاف واقعی که مدیران سینمایی از تاثیرگذاری های این سینما ارائه می دهند.

به کجا چنین شتابان (۸)

مدیریت مدبرانه و گُل و بُلبُل جلوه دادن فضای ولنگاری فرهنگی

سینماپرس: نقش کلی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در گسترش مفاسد و آسیب های اجتماعی، نقشی مغفول مانده است. در دهه های اخیر صدها فیلم اجتماعی با ادعای انعکاس واقعیات جامعه و مشکلات مردم ساخته شده و این همه در حالی است که به سختی می توان فیلمی را یافت که بر مشکلات قشری که آنها را سوژه کرده است، اثر مثبتی داشته باشد.

به کجا چنین شتابان (۷)

اتلاف عُمر مردم در اجرای سلیقگی قوانین فرهنگی

سینماپرس: در سال ۱۳۹۶ هجری شمسی، هفت فیلم صدرنشین گیشه، بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داشتند، اما این فیلم ها چه تأثیری در بهبود فرهنگ عمومی جامعه داشته اند؟ آیا متولیان رسمی امر هنر و بالاخص سینما در وزارت ارشاد و بویژه معاونت نظارت و ارزشیابی حاضرند به جامعه توضیح دهند که بالغ بر ده ها میلیون ساعت از عمر جامعه اسلامی ایران که در سال ۱۳۹۶، صرف تماشای آثار هجو و بعضا مبتذل و بی خاصیت شده، چه فوایدی را برای جامعه و مخاطبان این آثار در پی داشته است؟

اندر احوال جشنواره جهانی فیلم فجر

از نفوذ فرهنگی تا حیات خلوتی از جنس اپوزیسیون نظام/ وقتی دیپلماسی فرهنگی در جشنواره جهانی وارونه ترسیم می شود!

سینماپرس: حاشیه های جشنواره جهانی فجر به مراتب بیشتر از جشنواره ملی فجر است به طوری که هر کدام می تواند سوژه ای جداگانه برای پرداخت باشد، با بررسی خیلی از بخش های جشنواره و البته شعارهای ریز و درشت آن مانند دیپلماسی فرهنگی می توان دریافت که عموما در تقابل با دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی فعالیت نموده است.

جایزه محمد امین! از برای ستایش گر معنویت مدرن

واقعیت دیپلماسی فرهنگی جشنواره جهانی فجر در آن سوی ابرهای تمدن اسلامی

سینماپرس: ماهیت معنویت مُدرن، لیبرالیستی و اباحی‌گراست؛ یعنی باید و نبایدی برای زندگی انسان تعیین نمی‌کند و خط قرمزی در مقابل آن ترسیم نمی‌شود. همانطور که در فیلم دیدیم تجاوز منفور بود چون به حقوق شخصی فرد خسارت وارد می‌کرد لکن فحشا مقبول و پذیرفته شد. حال خود قضاوت کنید چرا فیلمی با این فلسفه و رویکرد ساخت باید جایزه محمد امین جشنواره بین المللی فجر را در نظام جمهوری اسلامی دریافت کند؟

به کجا چنین شتابان (۶)

نقش مدیریت جشنواره ای در واتیکانیزاسیون فرهنگی

سینماپرس: شرایط حال حاضر فرهنگی و سینمایی کشور تا به آنقدر دردآور و در عین حال از هم گُسیخته است که مدیران و متولیان سینمایی، هنگام مواجهه با انتقاداتی که برگرفته از بیانات و مطالبات رهبری است، به شدت آشفته می شوند و در این شرایط به همان میزان هنگام گزارش دهی و موجه جلوه دادن عملکرد خویش، معظم له و سیاست های کلان نظام را دستاویز قرار می دهند.

به کجا چنین شتابان (۵)

جای خالی آوینیون در هفته هنر انقلاب اسلامی

سینماپرس: منتقد متعهد انقلابی با نگاه دائم به افق های تمدنی، خود را مقیّد به صیانت از تک تک مؤلفه های فرهنگ اسلامی ایرانی به ویژه مؤلفه های تمدنی در فرهنگ عمومی جامعه و سبک زندگی افراد دانسته و وضعیت هر یک از مؤلفه ها را مورد رصد و پایش مداوم قرار می دهد اما مدیران فرهنگی جمهوری اسلامی چنین دغدغه هایی ندارند، چرا که نمی توان پذیرفت فردی دارای این سطح از دغدغه و مسئولیت پذیری باشد اما ماحصل تلاش و مدیریت و سیاست گذاری او برای نمونه به آثاری چون عرق سرد، هجوم، نهنگ عنبر، من سالوادور نیستم، اکسیدان، دلم می‌خواد، ۵۰ کیلو آلبالو، آینه بغل، خرگیوش، مصادره و امثالهم ختم شود.

به کجا چنین شتابان (۴)

مسئولیت های فراموش شده در دوران مدیران منافق فرهنگی

سینماپرس: می بایست به مدیران محترم فرهنگی که نگران تضییع حق الناس و به تعبیر بهتر حقوق برخی سینماگران روشنفکر غربگرا و سکولار هستند یادآور شد که هنرمند بودن مجوز سیاه نمائی و ناامید کردن مردم نیست و مدیر فرهنگی موظف است در حیطه مدیریتی خویش از حقوق فرهنگی ملت و نظام اسلامی در شرایط منازعه فرهنگی جمهوری اسلامی و نظام سلطه دفاع نماید.

به کجا چنین شتابان (۳)

مدیریت منافقانه فرهنگی در زیر شعار حق الناس/ چرا باید حقوق فرهنگی ۸۰ میلیون انسان پایمال شود؟!

سینماپرس: در دهه های گذشته بسیاری از مدیرانی فرهنگی جمهوری ابا داشته و دارند از اینکه خود را مدیر انقلابی نامیده و به جامعه معرفی کنند، چرا که از یکسو فاقد ویژگی های مدیر انقلابی هستند و از سوی دیگر، در صورت خوردن برچسب انقلابی، توسط هنرمندان و روشنفکران غربگرا و رسانه های آنها مورد شماتت، تحقیر و تمسخر قرار می گیرند.

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و ششم (۲)

سینمای اجتماعی یا ژانر نکبت!/ وقتی ناتوانی یا خیانت مدیران در مسیر اضمحلال فرهنگی، حق الناس را ضایع می کند

سینماپرس: جشنواره سی و ششم پنجمین جشنواره در دوران اعتدال گرایان بود، در حالیکه مدیران فرهنگی اعتدال ترجیح دادند به جای پاسخ گویی هرساله به اعتراضات علما، منتقدان و هنرمندان انقلابی به محتوای مخرب آثار ساختارشکن و مسأله دار، از اساس صورت مسأله را حذف کرده و با کوچک کردن جشنواره، عرضه بخش عمده فیلم های سینمایی را به زمان اکران موکول کنند تا بولتن نویسان نتوانند با انتقاد از محتوای آلوده و چرک آنها روشنگری نموده و اسباب عدم اکران فیلم ها و به تعبیر دبیر جشنواره، ضایع کردن حق الناس را رقم بزنند!

به کجا چنین شتابان (۲)

راضی سازی همگان زیر سایه مدیریت منافقانه فرهنگی

سینماپرس: مدیران فرهنگی در حداقل چهار دولت سیاست راضی سازی همگان را دنبال و به تبع آن سعی کردند بخش زیادی از هنرمندان غیرمتعهد را راضی نماید، در حالی که این سیاست نتیجه ای جز وقیح تر شدن و طلبکاری مضاعف جریان منوالفکر غالب بر عرصه فرهنگ و هنر، نادیده گرفتن حقوق فرهنگی مردم مسلمان ایران و جلوگیری از رشد و پویایی هنرمندان متعهد نداشته است.

به کجا چنین شتابان (۱)

وقتی مدیران فرهنگی و سینمایی کشور، حقوق فرهنگی ملت را پایمال می کنند

سینماپرس: در نگاه مدیران سینمایی جشنواره همپای سینما رُشد می کند؛ به جای آنکه چندین قدم از سینمای جاری جلوتر باشد و آن را راهبری نماید! سطح انتظار و افق دید این مدیران به مهمترین رویداد سینمایی جمهوری اسلامی در همین سطح بوده و در دادن افق های استراتژیک به جشنواره فیلم فجر و تعریف اهداف راهبردی ناتوان هستند؛ البته ناتوانی بهترین حالت است وگرنه چنین رفتاری خیانت عامدانه به فرهنگ و امنیت فرهنگی جامعه خواهد بود.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۴)

رسانه ملی و نفوذ خزنده رقص در برنامه ها/ وقتی نفوذ فرهنگی از کودکان شروع می شود

سینماپرس: پس از تحلیل محتوایی رقص، انواع آن و مفاهیم دینی؛ تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی مورد بررسی قرار گرفت و به تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی روی داد اشاره ای شد تا زمینه سازی های صورت گرفته در زمینه رجعت فرهنگی پس از انقلاب مشخص گردد. حال در ادامه این فرآیند نقش جریان رفورمیست (اصلاح طلب) و بالاخص حاکمیت تکنوکرات های فرهنگی بر عرصه رسانه ملی در ترویج سبک زندگی غربی مورد تحلیل قرار گرفته است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند؟ (۲)

ظهور و بروز مَهوَشیسم بر بستر صنعت سینمای ایران

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی در قسمت ابتدایی این سلسله یادداشت، در ادامه تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی خواهد شد تا نقش سینما و تلویزیون در این دوران بر ترویج رقص مورد مداقّه قرار گیرد؛ زمانی که تلویزیون با پخش برنامه های فکاهی، آواز، جشن و ...، و صنعت سینمای ایران نیز با پرده دری های هتاکانه و متنوع خود بر این امر به صورت ویژه و ملموس تمرکز داشتند.