تهیه کننده فیلم سینمایی «سیب سرخ حوا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سوأل بسیار مهمی که بنده از آقایان دارم این است که مگر شما در این مملکت زندگی نمی کنید؟ مگر نام خودتان را مدیر سینمایی نگذاشته اید؟ پس چرا از مشکلات شدیدی که چند سالی است در سینمای کشور حاکم شده بی اطلاع هستید؟ آیا مشکل ما در حال حاضر عدم اکران فیلم خارجی است؟ و یا فیلمسوزی های شدید و پشت صف اکران ماندن صدها اثر سینمایی و ورشکستگی تهیه کنندگان مشکلات اصلی مان است؟

وی ادامه داد: ما امروزه در بدترین وضعیت اکران فیلم های سینمایی هستیم؛ در حال حاضر در بسیاری از سالن های سینمایی ۸-۹ فیلم به صورت همزمان در حال اکران هستند و به بسیاری از فیلم ها در سالن های سینما تنها یک سانس مرده تعلق می گیرد؛ با این شرایط اگر بخشی از سالن های بسیار اندک مان را به اکران فیلم های خارجی اختصاص دهیم آن وقت تکلیف فیلم های ایرانی چه می شود؟ بنده به یقین می گویم دست هایی پشت پرده است تا سینمای ایران را به طور کل نابود کند و این آقایان که چنین تصمیماتی را می گیرند اصلاً مدافع فرهنگ و هنر و سینما و هویت ایرانی نیستند.

شریفی سپس با بیان اینکه ای کاش به جای کرنش جلوی غربی ها کمی هم به فکر سینمای ملی بودیم تصریح کرد: گویا حضرات مدیران اصلاً در این کشور زندگی نمی کنند و عرقی به این کشور و این آب و خاک ندارند و دوست دارند با اکران کردن فیلم های غربی خودشان را در دل آن طرفی ها جا کنند! من بسیار متأسفم از اینکه می بینیم چنین تفکرات ناشایستی در سینمای کشور وجود دارد و افرادی پست های مهم مدیریتی سینما را در دست گرفته اند که کمترین علم و اطلاعی از وضعیت مفلوک فعلی سینمای کشور ندارند و یا خود را به ندانستن می زنند!

تهیه کننده فیلم سینمایی «مستأجر» تأکید کرد: آقایان به جای آنکه بیایند و فکری برای احیای سینمای ارزشی در کشور داشته باشند در پی آن هستند تا فرهنگ غربی را وارد کشور کرده و غرب زدگی را در کشورمان رواج دهند؛ در حالی که ده ها فیلم ارزشی سال های سال است به دلیل سیاست های غلط مدیران سینمایی پشت در اکران مانده که از جمله آن ها می توان به فیلم «آوازهای سرزمین من» که تهیه کنندگی آن را بنده بر عهده داشته ام و اثری ضد داعشی محسوب می شود اشاره کرد، آقایان در پی اکران آثار غربی هستند که هیچ منافاتی با ملیت، فرهنگ و ارزش های ما ندارد.

این سینماگر در خاتمه این گفتگو متذکر شد: از آقایان مدیر می خواهم به جای این چنین تصمیمات نامعقول و غیرکارشناسی شده ای به فکر سینمای ملی کشور باشند و فکری به حال سینماگران درمانده و خانه نشینی کنند که به دلیل سیاست گذاری های غلط و مشابهی که طی سال های اخیر شاهد آن بوده ایم از کار بیکار شده و درمانده هستند.