بابک رضایی؛ مدیر عامل انجمن موسیقی ایران در گفت و گو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری سینمای ایران، گفت: توزیع آثار موسیقی در کشور ما به شکل فاجعه آمیزی است. متاسفانه ما مرکزهای پخشی که به نوعی ارتباط مستمر با بازار داشته باشند و به نحوی مبادله آثار هنری را در عرضه به مردم رصد کنند و از طرفی به تولید کننده این را نشان دهند که برای مخاطب چه نوع کاری را با چه شرایطی باید در نظر بگیرد نداریم. به این دلیل است که من فکر می کنم کسانی که در این حوزه فعال هستند به شکل کاملا غیر حرفه ای عمل می کنند و آن اهتمام را حداقل برای پخش سریع آثار موسیقایی ندارند.

وی افزود: اکثر کسانی که کار پخش را انجام می دهند ناشرانی بوده اند که چون علاقه داشته اند که آثار خودشان را پخش کنند در کنار آثار خودشان آمده اند ناشران دیگر را هم راغب کرده اند و ناشران دیگر هم از روی ناچاری آثارشان را در اختیار آنها قرار داده اند و آن ها توزیع را برایشان انجام می دهند، زیرا آن هایی که تمول مالی بیشتری داشته اند توانسته اند این حرکت را انجام دهند ولی این حرکت کاملا غیر حرفه ای و غیرمنطقی اتفاق می افتد و تنها در حوزه موسیقی پاپ که تاحدودی شرایط بهتری در توزیع می بینیم. علت آن این بوده است که مخاطبان جوان زیادی را در این حوزه داریم به اضافه اینکه نحوه مصرف این آثار فراگیرتر است و معمولا در ماشین ها از این آثار استفاده می شود و به شیوه سوپرمارکتی در دست عموم قرار می گیرد و می تواند مورد استقبال واقع شود هرچند که به نظر من همان هم اگر در مکانیسم تخصصی و قابل قبول و استانداردی انجام شود می تواند موفق تر از این عمل کند.

رضایی در پاسخ به این سوال که آیا سیستم توزیع آلبوم ها در ایران دچار مافیای پخش شده است، اظهار داشت: وضعیت پخش ما شکل فاجعه آمیزی دارد و مجموعه هایی که در این زمینه فعالیت دارند مجموعه هایی غیر تخصصی هستند و روی آثار هم کار تحقیقاتی نمی کنند و کار خاصی انجام نمی دهند. ویدیوهای خانگی یا سریال هایی که اخیرا دارد توزیع می شود می بینید مراکز پخشی که در این زمینه ها فعالند یکی از اصلی ترین مباحث شان این است که فرایند تبلیغاتی را هم به عهده می گیرند، اما در موسیقی شاهدیم کسانی که کار پخش را برعهده می گیرند با هیچ کدام از این مباحث کاری ندارند و کار را عملا به امان خدا رها می کنند و فقط در حد اینکه 50 نفر مشتری دارند و این تعداد آلبوم ها را به آن ها می دهند و خیلی بی سلیقه توزیع می شود؛ به قولی کار به امان خدا رها می شود و این همه سرمایه گذاری و زحمتی که هنرمند می کشد همه از بین می رود.

وی در ادامه در توضیح اینکه توزیع آثار موسیقی توسط سیستم دولتی انجام شود بهتر است یا غیر دولتی، بیان کرد: چه دولتی و چه غیردولتی باید از روی یک ساختار موجهی این کار صورت بگیرد. در حال حاضر در حوزه سینما این موضوع جا افتاده است و خوب است در حوزه موسیقی هم متولیان امر و بخش خصوصی هم ساماندهی کنند و با یکسری حمایت هایی که می شود از این بخش به عمل آورد و با یکسری اماناتی که می شود ایجاد کرد تلاش کنند مکانیزم پخش را در آلبوم های موسیقی به یک فرایند مطلوبی برسد.

رضایی ادامه داد: من فکر نمی کنم توزیع کنندگان الگوی خاصی را برای توزیع مدنظر داشته باشند ولی به هر حال شهرت خالق اثر برای پخش کننده موسیقی می تواند جذاب ت باشد زیرا او احساس می کند از سر این شهرت این آلبوم می تواند فروش بهتری داشته باشد و درصد سود بالاتری را کسب کند.

مدیر عامل انجمن موسیقی ایران در پایان نظارت و مدیریت صحیح بر توزیع آلبوم های موسیقی بسیار دانست و تصریح کرد: من فکر می کنم بیشتر باید یک تشکل صنفی اتفاق بیافتد و این خود ناشران موسیقی هستند که باید یک تشکل صنفی را بین خودشان ایجاد کنند و آن تشکل صنفی بتواند سود و زیان ناشران را در توزیع و تبلیغ و تبیین فرایند پخش آثار موسیقایی دنبال کنند.


انتهای پیام/ن.ف