به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «چه خبر از انجمن سینمای دفاع مقدس؟» در روزنامه جام جم نوشت:
هفته بزرگداشت دفاع مقدس امسال در حالی برگزار می‌شود که کشورمان بار دیگر مورد تهاجم نظامی دشمنان قرار گرفته است، بنابراین توجه و التفات به سینمای جنگ بیش از پیش موضوعی استراتژیک قلمداد می‌شود. نگاهی به تاریخ تولید و نمایش فیلم‌های جنگی نشان می‌دهد که این گونه مهم سینمایی در عین اینکه حاصل دوران جدید پس از انقلاب اسلامی است و از نظر جمیع کارشناسان و صاحبنظران سینمایی، تنها ژانر بومی و دارای ویژگی‌ها و مولفه‌های اینجایی است، یعنی نه تنها در موضوع و محتوا متاثر از رویداد مهم هشت ساله دفاع مقدس است بلکه در اجزای ساختاری/فرمی نیز کاملا ایرانی و وام‌دار هنرهای سنتی ریشه در تاریخ ایران، به خصوص ایران جدید، دارد. این سینما که در برابر گونه «فیلمفارسی» حامل اصالت فرهنگی عمیقی است، به دلیل رویکردهای برگرفته از سبک و زیست مردم و خانواده‌های ایرانی با تمام تنوع و رنگارنگی جغرافیا و اقوام مختلف، حتی تکثر مذهبی، فی‌نفسه و ماهیتا در تقابل با فرهنگ وارداتی و کلا زیست غربی شکل گرفته و ادامه حیات داده است. وقتی نگاهی به پشت‌سر می‌اندازیم می‌بینیم که این سینما در طول شروع تا پایان جنگ و بعد از این، همواره در راستای تبلیغ گسیل جوانان برای دفاع از میهن و سپس ترویج ارزش‌های وحدت، مقاومت و ایثار و ایستادگی پای وطن، در کلیت امر موفق ظاهر شده و قابل حمایت است، اما در روزگار جدید شاهد کم لطفی‌های مشهودی، به ویژه در بخش مدیریت و تشکیلاتی این سینمای قدرتمند و ارزشمند (که به دلیل اهمیت «مقاومت» در دوران تازه، تحت عنوان سینمای مقاومت تغییر نام داد) هستیم، آنهم سینمایی که حتی در گرایش جذب تماشاگر هم حرف‌های جدی داشته و دارد، چنانکه بررسی‌ها و نظرخواهی‌های مختلف نشان می‌دهد، از ده فیلم پرفروش و مخاطب محور سینمای ایران، غالبا متعلق به بدنه سینمای مقاوت است. شاید از اینکه شاکله فعالیت‌ وزارت ارشاد معطوف به فیلم‌های اجتماعی تلخ است و رونق سینما را در گسترش این پدیده می‌داند، به دلیل برخی سیاست‌زدگی‌ها و مواردی از جناح‌گرایی مذموم، قابل توجیه باشد! ولی از نهادها و دستگاه‌های اصلی متولی سینمای مقاومت انتظاری متفاوت می‌رود. مثلا انجمن سینمای دفاع مقدس که روزگاری در زمینه‌های متنوعی درخشش داشت، هیچ خبری نیست. این انجمن که دوران موثری در کارنامه‌اش به ثبت رسیده، حالا حتی از برگزاری جشنواره دو سالانه‌اش هم درمانده است. جشنواره‌ای که در رویکرد فرهنگی جبران کننده کم و کسری دیگر رویدادهای مشابه، حتی جشنواره فیلم فجر، بود تا آنجا که خیلی‌ها براین باور بودند که جشنواره سینمای مقاومت می‌تواند رویدادی الترناتیو در سینمای جهان باشد. این انفعال و رکود و سکون در مجموعه تشکل‌های مرتبط با سینمای مقاومت در شرایطی مستولی شده است که پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، شور و حالی متفاوت بر فضای فیلمسازی کشورمان حاکم شد. وحدت، همدلی و وفاق شکل گرفته در میان آحاد مردمی، وضعیتی پدید آورد تا فیلمسازان مختلف، خصوصا جوانان با انگیزه ملی، مبادرت به نوشتن و طراحی متن‌های درباره جنگ اخیر کردند اما با توجه به ضعف و سستی حاکم بر مدیریت سینمای مقاومت، به نظر می‌رسد که اعم این انرژی غیرقابل استفاده و هدر رفت و می‌رود. خلاصه اینکه سینمای مقاومت در گرایش تکنیکی و ساخت با گذشته قابل قیاس نیست و رشد قابل توجهی یافته است. حالا سینمای مقاومت دارای فیلمسازان صاحب تخصص و توانمندی است که در بخش مدیریت و تشکیلات بوروکراتیک دچار افت و کم توانی شده است، وضعیت و واقعیتی که باید تغییرات محسوسی در آن صورت بگیرد.
بعد التحریر:
روز اول هفته دفاع مقدس (دوشنبه) در حالی تحت عنوان «پیشکسوتان دفاع مقدس و مقاومت طلایه داران سربلندی و وحدت ملی» نامگذاری شده است که پیشکسوتان عرصه سینمای مقاومت حال و روز خوبی ندارند. تا زمان نوشتن این مطلب هیچ برنامه و اقدامی از سوی انجمن سینمای دفاع مقدس اعلام نشده است، مثلا چند روز پیش گفتگویی از «محمد کاسبی» در رسانه‌ها منتشر شد که حکایت از اوضاع بد ایشان داشت. آیا نهادهای مانند انجمن سینمای دفاع مقدس برنامه‌ای برای حداقل ملاقات و دلجویی از پیشکسوتان، منجمله آقای کاسبی خواهند داشت؟