به گزارش سینماپرس، در بخش انتخاب بهترین تشکل‌های مردم‌نهادِ زیست‌محیطی (NGOها) عملکرد ۱۱۲ تشکل از سراسر ایران بررسی شده و بازدیدهای میدانی از سوی دبیرخانه و داوران جایزه مهرگان انجام شده است. در این بازدیدها شیوه کار تشکل‌ها و میزان تأثیرگذاری آن‌ها در جوامع محلی ارزیابی شده است و در نهایت ۱۴ تشکل به فهرست ماقبل نهایی جایزه مهرگان علم راه یافته‌اند. پنج شخصیت برجسته نامزد دریافت جایزه مهرگان علم برای «یک عمر تلاش» متعاقباً معرفی می‌شود.

در میان کتاب‌های نامزد دریافت جایزه مهرگان علمِ این دوره کتاب‌های مهم و ارزشمندی وجود دارد؛ اما هنوز پدید آوردن کتاب‌های علمی-زیست‌محیطی که برای آگاهی عموم مردم نوشته شده باشد به اندازه کافی رواج نیافته است. دبیرخانه جایزه مهرگان علم از بدو فعالیت تا کنون انتخاب و معرفی کتاب‌هایی با مفهوم «علم برای همه» را مهم و ضروری دانسته و انتظار دارد نویسندگان و ناشران ایرانی تولید و انتشار این گونه آثار که مخاطبان پرشماری دارد را سرلوحه کار خود قرار دهند.

داوری دوره‌های هجدهم و نوزدهم جایزه مهرگان علم را هفت نفر از کارشناسان و صاحب‌نظران محیط زیست ایران متشکل از: هوشنگ ضیایی، عبدالحسین وهاب‌زاده، محمد درویش، زهرا قلیچی‌پور، بهرام معلمی، نصرت‌الله صفائیان و مریم شهبازی در مدت نوزده ماه بر عهده داشتند.

علیرضا زرگر بنیان‌گذار جایزه مهرگان تمامی ۱۱۲ تشکلی که در این دوره جایزه عملکرد آن‌ها بررسی شده را شایسته احترام و قدردانی می‌داند. حتی تشکل‌هایی که به دلایلی همچون فراهم نبودن بستر کار، محدودیت امکانات و شرایط نامناسب فعالیت کمتری داشته‌اند و در فهرست تشکل‌های منتخب قرار نگرفته‌اند. بسیاری از این تشکل‌ها در دوردست‌ترین و محروم‌ترین مناطق ایران در شرایط بسیار سخت فعالیت می‌کنند و نقش موثر و سازنده‌ای در حفاظت از محیط زیست و ترویج آموزه‌های زیست‌محیطی در میان جوامع محلی دارند. بنابراین انتخاب این ۱۴ تشکل زیست‌محیطی به معنای نادیده گرفتن تلاش ارزشمند دیگر تشکل‌ها نیست.

وی افزود: از اولین بیانیه هیات داوران جایزه مهرگان علم در سال ۱۳۷۹ تا کنون، داوران آگاه و دلسوز جایزه مهرگان علم بارها بر گره‌گشایی از مشکلات زیست‌محیطی و رفع مخاطرات ناشی از سوءمدیریت‌ها و ندانم‌کاری‌ها تاکید کرده‌اند. بحران‌های فراگیری که امروز در موضوعاتی چون آب، آلاینده‌ها، فرونشست زمین و ... نمود پیدا کرده است، نشان می‌دهد که در چند دهه گذشته در میان مسئولان گوش شنوایی برای شنیدن هشدار متخصصان محیط زیست و توجه به توصیه‌های علمی آنان وجود نداشته است.