تهیه کننده فیلم های سینمایی «نقاب» و «دختری به نام تندر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اهالی سیستان و بلوچستان مردم بسیار بامحبت و دارای فرهنگ قابل اعتنایی هستند و این خطه بخش مهمی از ایران اسلامی است با وسعت جغرافیایی بالا و اهمیت سوق الجیشی؛ من خوشحالم که توانستیم در این فیلم کمی از فضای تهران زده دور شویم و فرهنگ و زیبایی های بخش دیگری از کشورمان را به تصویر بکشیم.

وی در پاسخ به این سوأل که آیا تولید فیلم هایی خارج از مرکز را با توجه به عادت مخاطب و همچنین نیاز به سرمایه گذاری بیشتر ریسک نمی دانید؟ اظهار داشت: سینما اصولاً در این زمانه خودش یک ریسک بزرگ شده، حال گاهی آدم بیشتر ریسک می کند و گاهی کمتر! اما باید ریسک کرد و از این فضا دور شد؛ سینما محکوم شده که در مرکز باشد اما باید ریسک کرد و تجربیات تازه را برای مخاطب به ارمغان آورد. ما نباید از تغییر فضا بترسیم چرا که ترس باعث می شود جرأت کار کردن از ما سلب شود و این اتفاق بسیار بد است.

این سینماگر خاطرنشان کرد: تجربیات شخصی خودم راجع به تولیدات سینمایی این است که دوری و نزدیکی به مرکز مهم نیست. سینما امروز به دلیل توجیهات اقتصادی محکوم شده در مرکز باشد اما واقعیت این است که با این جغرافیای وسیع و مهمی که ما در کشور پهناورمان داریم اگر امکانش فراهم شود باید به موضوعات و اقوام مختلف بپردازیم که برای جامعه مفید باشد.

آشتیانی پور تأکید کرد: خوشبختانه مردم ایران اسلامی نسبت به اقوام و کلیت جغرافیایی شان حساس هستند؛ برای همه ایرانیان ایران مهم است. طبیعی است که مشکلات زیادی برای تولید فیلم در شهرستان ها پیش روی فیلمسازان است اما از آن سو در مناطق دوردست قصه هایی متنوع تر و مهیج تر می توانند روایت شوند. ما تمام تلاش مان را کردیم تا چشم انداز دیگری از ایران را در «هوک» نشان دهیم و امیدوارم که این کار مورد توجه مخاطبان قرار گیرد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «نیوکاسل» و «من عاشق سپیده صبحم» در پایان این گفتگو در پاسخ به این پرسش که برخی «هوک» را متعلق به سینمای نوجوان می دانند نظر شما در این باره چیست اظهار داشت: قصه «هوک» در مورد دو برادر ورزشکار بلوچ برای رسیدن به آرزوهای بلندپروازانه خود تلاش می‌کنند؛ این فیلم صرفاً برای کودک و نوجوان نیست و ما تنها در بخشی از فیلم به کودکی کاراکترها پرداختیم.