پنجشنبه ۵ فروردین ۱۴۰۰ - ۱۳:۰۶

به یاد چنگیز جلیلوند؛

«جلیلوند» مرد حنجره طلایی/ هنرمندان صنعت دوبلاژ از فراق این دوبلور پیشکسوت می گویند

چنگیز جلیلوند-والی زاده-مدقالچی

سینماپرس: نوروز ۱۴۰۰ در حالی از راه می رسد که جای خالی هنرمندان بسیاری پای سفره های هفت سین به چشم می خورد؛ زنده یاد چنگیز جلیلوند یکی از همان هنرمندان است که سال های سال با عشق برای اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم تلاش کرده بود اما دست اجل مهلت بیشتری به وی نداد و او در آذر سال ۹۹ به دلیل ابتلا به ویروس کرونا به دیار باقی شتافت. همزمان با سال نو دوبلورهای پیشکسوتی همچون: منوچهر والی زاده و نصرالله مدقالچی از او برایمان گفتند.

به گزارش سینماپرس چنگیز جلیلوند در ۶ آبان سال ۱۳۱۹ در شیراز به دنیا آمد. جلیلوند از همان کودکی علاقه‌ زیادی به هنر داشته و بعدها شیفته‌ سینما و تئاتر شد. به همین سبب در سال ۱۳۳۶ شمسی، یعنی زمانی که فقط ۱۷ سال داشت، فعالیت‌ های جدی خود را در عرصه‌ تئاتر با ابوالحسن تهامی شروع کرد؛ فردی که در عرصه‌ دوبلاژ و صداپیشگی از همان دورانِ پیش از انقلاب شناخته شده بود و فعالیت‌های بی شماری را در کارنامه‌اش شاهد هستیم. جلیلوند زیرِ سایه‌ تهامی توانست مهارت‌هایش را بهتر کرده و با قدرت و مهارت بیشتری در زمینه دوبلاژ به فعالیت می‌پرداخت.

جلیلوند بعد از انقلاب تصمیم گرفت تا برای مدتی به کشور آمریکا سفر کند. او نزدیک به ۲۰ سال از عمرش را در آمریکا گذراند اما بنابه‌دلایلی دوباره به ایران برگشت تا مجدد مسیری را ادامه دهد که از گذشته به آن علاقه‌مند بود. چنگیز جلیلوند در سال ۱۳۷۷ کار خود را در ایران مجدد از سر گرفت و به علت تلاش‌های بی‌شائبه‌ این هنرمند در زمینه‌ گویندگی، صدای شخصیت‌های مختلفی از سینمای خارجی را هنوز با صدای جلیلوند در ذهن داریم. از همین رو، در عرصه‌ دوبلاژ به جلیلوند، مردِ حنجره طلایی نیز می‌گویند؛ چراکه جلیلوند می‌توانسته حس و حالِ هر نوع کاراکتری را با صداگذاری‌های خاص خود به مخاطب که ما باشیم منتقل کند.

جلیلوند در فیلم «قلاده‌ های طلا» و سریال «معمای شاه» حاضر شد؛ او در آخرین تجربه تصویری خود به کاروان تازه به حرکت درآمده سریال «سلمان فارسی» پیوست اما دست اجل به وی مهلت نداد تا حضور در این سریال را به پایان برساند.

وی دوبلور ثابت مارلون براندو و پل نیومن بود و بسیاری از فیلم‌هایی که از براندو در ایران دیده‌ایم از «دزیره» تا «دربارانداز» و «زنده‌باد زاپاتا» را با صدای او به یاد می‌آوریم. خود او گفته وقتی خبر درگذشت براندو را شنیدم، احساس کردم قسمتی از وجودم جدا شده است.

وی سرانجام در آذرماه سال ۱۳۹۹ به دلیل ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت.

هنرمندان مطرحی همچون: منوچهر والی زاده و نصرالله مدقالچی همزمان با نوروز ۱۴۰۰ در فراق این دوبلور پیشکسوت سینما، تلویزیون کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

منوچهر والی زاده دوبلور پیشکسوت در خصوص زنده یاد جلیلوند به سینماپرس گفت: چنگیز عزیز جزو چهره های ناب و درخشان هنر دوبلاژ کشور بود. او پشتوانه معتبر هنر-صنعت دوبله و صدای معتبر دوبلاژ بود و دیگر نظیرش تکرار نخواهد شد.

وی ادامه داد: من خوشبختانه شانس این را داشتم در کنار چنگیز جلیلوند عزیز فعالیت های زیادی انجام دهم. آخرین کاری که ما در کنار هم بودیم برای دوبلاژ فیلم «کتاب سبز» بود که سال گذشته آن را کنار هم کار کردیم.

والی زاده یادآور شد: ما جزو کسانی بودیم که سال ها قبل کارمان را با سختی و مرارت های بسیار شروع کردیم؛ در روزگاری که ما فعالیت می کردیم کار در عرصه دوبلاژ مانند امروز ساده نبود اما آنچه باعث می شد همواره در کارمان استمرار داشته باشیم عشقی بود که به این هنر داشتیم.

این هنرمند پیشکسوت تأکید کرد: زنده یاد جلیلوند هنرمندی است که همیشه خاطرات خوبی از خود به جا می گذاشت؛ او هنوز توان این را داشت که حداقل ۱۰-۱۵ سال دیگر کار کند اما این ویروس منحوس و لعنتی کرونا او را از ما گرفت.

وی خاطرنشان کرد: ما در سال ۹۹ روزهای به شدت تلخی را پشت سر گذاشتیم و مرتب شاهد بودیم که ویروس کرونا جان بهترین دوستان هنرمندمان را می گیرد. این اتفاقات تلخ همچنان با ما همراه است و امیدوارم که خدا به سایر همکاران مان و همینطور مردم عمر با عزت دهد و هر چه زودتر کره زمین از شر این ویروس منحوس رهایی یابد.

نصرالله مدقالچی دیگر دوبلور پیشکسوت نیز در گفتگو با سینماپرس گفت: زنده یاد جلیلوند یکی از گویندگانی است که در سال ۳۷ وارد هنر دوبلاژ شد. او هنرمندی بسیار با استعداد بود و رل های بسیار خوبی در دوران جوانی اش گفت و کم کم پخته شد و روز به روز بهتر از گذشته عمل کرد و تا پایان عمر خوب بود و خوب ماند.  

وی ادامه داد: متأسفانه ویروس منحوس کرونا این هنرمند درجه یک که یکی از ستارگان طلایی هنر دوبلاژ بود را از ما گرفت. او یکی از ستون های اصلی هنر دوبلاژ بود و نمی توان به سادگی از فقدانش عبور کرد. زنده یاد جلیلوند یکی از مهره های حساسی و توانای عرصه دوبلاژ بود و امروزه کمبود او در عرصه این هنر-صنعت کاملاً احساس می شود.

مدقالچی در پایان این گفتگو افزود: زنده یاد جلیلوند آدم خونگرمی بود. من زیاد با او کار کردم از فیلمفارسی ها گرغته تا فیلم های فرنگی ما در کنار هم بودیم و همیشه کارهای مان با شادمانی و خوشی بوده تا جایی که از دستمان برمی آمد سعی کردیم کارهای خوبی را انجام بدهیم.

وی در پایان این گفتگو افزود: درگذشت چنگیز جلیلوند عزیز داغی بزرگ بود که تا مدت ها ما را خواهد سوزاند. امیدوارم خداوند این هنرمند متعهد و بزرگ را قرین رحمت خویش کند و ما بتوانیم کمی داغ نبودنش را در وجودمان کم کنیم.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.