ظاهراً این جریان بانفوذ سینمایی طی چند روز اخیر با شهرداری تهران وارد رایزنی‌های سیاسی جدی شده و ملاقات‌های متعددی با اعضای شورای شهر تهران به عمل آورده‌ تا این شورا را در مقابل حوزه هنری قرار دهد.

 هماهنگی مافیای پخش و تولید سینما و رایزنی‌های سیاسی منجر به اظهارنظر محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران شد. محسن هاشمی در روز ملی سینما، در پردیس آزادی حاضر شد و ضمن بازدید از این سینما که از سوی شهرداری تهران بازسازی شده، گفت: «هنوز برخی سینماهای قدیمی در اختیار نهادهای انقلابی هستند به خصوص سینماهایی که مصادره شدند و از این نهادهای انقلابی خواهش می‌کنیم اگر امکان دارد بهره‌برداری از این سینماها را در اختیار شهرداری قرار دهند.»

تلاش برای در دست گرفتن سالن‌های حوزه هنری از سوی شهرداری تهران در حالی رقم می‌خورد که این نهاد پردیس‌های سینمایی خودش را نیز به خوبی مدیریت نمی‌کند چرا که پردیس‌های سینمایی شهرداری مثل راگا، رازی، تماشا و حتی ملت ضررده و بی‌رونق هستند و همین موضوع واگذاری مدیریت پردیس‌های سینمایی شهرداری را به نهادهای هنری دیگر  الزامی کرده است.
این رویکرد غیرمنطقی شورای شهر با واکنش منصور لشکری قوچانی، تهیه‌کننده سینما مواجه شد: «اگر سینما در اختیار بخش خصوصی نباشد مطابق قانون، حوزه هنری بر شهرداری مقدم است.»

واکنش یک تهیه‌کننده

منصور لشکری‌قوچانی که با تهیه‌کنندگی «قاتل اهلی» در جشنواره پیش حضور داشت در یادداشتی ضمن نگرانی از تصمیم‌گیری سیاسی و «غیرکارشناسی» خواندن موضع محسن هاشمی شش دلیل برای صحیح نبودن آن عنوان کرد: اول؛ شهرداری تعداد زیادی فرهنگسرا دارد که از آنها استفاده بهینه نمی‌کند و بهتر است که مدیریت هر فرهنگسرا جداگانه به بخش خصوصی واگذار شود. دوم؛ ۵ درصد پول بلیت سینما به عنوان عوارض و جلوتر از صاحب سینما و تهیه‌کننده به حساب شهرداری واریز می‌شود و گرفتن مالیات و عوارض از کالای فرهنگی اشتباه است. سوم؛ به جز فرهنگسراها، شهرداری در سینماداری هم موفق نبوده است چون تخصص شهرداری سینماداری نیست و بهتر است مدیریت سینماهای شهرداری و از جمله پردیس ملت به بخش خصوصی واگذار شود. چهارم؛ فعالیت‌های شهرداری در امور فرهنگی (جشنواره، تهیه فیلم و... )، نسبت به هزینه انجام شده نمره منفی داشته است. پنجم؛ شهرداری به اطلاع رسانی فیلم‌ها هم کمک مشهودی نمی‌کند و اگر به فیلمی کمک کرده است، نه برای انقلاب و نه برای فرهنگ که متأسفانه به دلیل ارتباطات خاص افراد بوده است. ششم؛ به تخصص بها بدهیم و اگر بناست سینما در اختیار بخش خصوصی نباشد، با عرض پوزش، مطابق قانون، حوزه هنری بر شهرداری مقدم است. شهرداری در حیف و میل کردن بودجه فرهنگی، در اهالی فرهنگ مشهورتر است ولی بدون شک موازی‌کاری حوزه هنری با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم صحیح نیست.
با انتشار گزارش‌هایی مبتنی بر برنامه حوزه هنری برای مقابله جدی با مبتذل‌سازان سینمای ایران و از سوی دیگر مدیریت پر از ضعف و تناقض محمدمهدی حیدریان (رئیس سازمان سینمایی) در مواجهه با رفع توقیف‌های سیاسی برخی آثار ضد ملی، مافیای پخش و تولید، کیان خود را در خطر جدی‌تری می‌بیند و فاز مذاکره با شهرداری تهران را جدی‌تر دنبال می‌کند تا از اهرم سیاسی شهرداری استفاده کند و با شعار سینمای مظلوم ایران به طور کامل سینمای کشور را به ورطه ابتذال رهنمون کند.

یک سایت خبری روز گذشته گزارش داد: در پی رایزنی‌های سازمان مافیایی تهیه‌کنندگان، شهرداری تهران قرار است ضیافتی را با حضور اتحادیه‌های تهیه‌کنندگی در پردیس ملت برگزار کند. این ضیافت، نخستین تحرک سیاسی اجرایی شده مافیای پخش و تولید سینمای ایران علیه حوزه هنری است. از سوی دیگر سازمان مافیایی پخش و تولید سینمای ایران در چند روز گذشته با خبرپراکنی نامحسوس، میان اصناف تهیه‌کنندگان فراخوان داده است که کیان سینمای ایران از سوی حوزه هنری و رسانه‌های اصولگرا در معرض تهدید است و از این رو لازم است در اجماعی سازمان‌یافته با همکاری شهرداری تهران و مدیران منصوب در این سازمان، حوزه هنری در یک تنگنای سیاسی جدی‌ قرار گیرد.

این ضیافت آغاز یک پروژه و کارشکنی بزرگ، برای تسخیر سالن‌های حوزه هنری است. از سوی دیگر براساس شنیده‌ها، حوزه هنری در چند روز گذشته اقدامات جدی خود را برای خرید تجهیزات آی‌مکس و ادوات نمایش سه‌بعدی آغاز کرده است و امید می‌رود فاز اکران فیلم خارجی در برابر مافیای سینمای مبتذل، وارد فاز جدی‌تری شود.

جنبش سالن‌سازی

تحولات نشان می‌دهد که اگر حوزه هنری به اصطلاح دست نجنباند و از خود تحرک نشان ندهد احتمالاً تا چند سال دیگر، نقشی در مناسبات سینمایی کشور نخواهد داشت. رشد چشمگیر سالن‌سازی از سوی بخش خصوصی اتفاقی است که به سرعت در اقصی‌نقاط کشور در حال رقم خوردن است و مردم هم از سالن‌های نورسیده سینمایی تا حدودی استقبال کرده‌اند و آمارها نشان می‌دهد که رغبت برای تماشای فیلم در سالن‌های فرسوده در مقایسه با سالن‌های مدرن کفه ترازو را به نفع سالن‌های تازه ساخت سنگین‌تر کرده است. این در حالی است که حوزه هنری سال‌ها از عرصه سالن‌سازی عقب مانده است.

رقابت در جهان امروز حرف اول را می‌زند، احتمالاً احساس خطر از رقیب باعث شده تحرک حوزه هنری بیش از گذشته شود و بیش از پیش به فکر سامان دادن به سالن‌های قدیمی خود باشد. هرچند این کافی نیست و در شهرهای بزرگ سالن‌های قدیمی به جهت موقعیت مکانی‌شان دیگر برای مردم جذابیت سابق را ندارند. با این حال حوزه هنری ظرفیت‌های زیادی در کشور دارد و اگر از مدیریت آگاه و هوشمندی برخوردار باشد می‌تواند دست به تغییراتی در این باره بزند و همچنان به عنوان یکی از قطب‌های سینمایی کشور در عرصه اکران باقی بماند.

سینماهای حوزه هنری به لحاظ سیستم فنی نیز عقب‌ماندگی‌های زیادی دارند. ظاهراً این نهاد در چند روز گذشته اقدامات جدی‌تری را برای خرید تجهیزات آی‌مکس و ادوات نمایش سه بعدی آغاز کرده است و امید می‌رود از این لحاظ نیز بتواند عقب ماندگی‌های خود را جبران کند.

منبع: جوان