جشنواره بین‌المللی فیلم فجر که مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران در سال‌های پس از انقلاب اسلامی بوده است، چند سالی است که به دو جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر تفکیک شده است. این ماجرا همچنان موافقان و مخالفان خود را داشته و دارد. 

از طرفی یکی از مهم‌ترین دلایل مخالفان این جدایی، بار مالی این تفکیک است که سازمان سینمایی باید متحمل شود. اما موافقان این ماجرا مدعی هستند که جشنواره‌ای که در بهمن‌ماه برگزار می‌شود، مخاطبانش تحت تاثیر رویدادها، تازگی فیلم‌ها، کنجکاوی درباره آثار و رقابت‌ها هستند و در این فضا دیگر جایی برای تبادل دانش و اندیشه نیست. اما در جشنواره جهانی این فرصت به وجود می‌آید که بیشتر به دنبال به دست آوردن اطلاعات و عرضه و انتقال دانش باشیم. 

در نگاه کلان‌تر مشکلات جشنواره‌های فیلم فجر ریشه در مسئله دیگری دارد که از چند جهت قابل بررسی است. نخست با توجه به آن‌که جشنواره‌های فیلم فجر، دولتی است؛ بنابراین بودجه آن‌ها می‌بایست توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شود.

اما زمانی که عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی بودجه پیشنهادی برگزاری جشنواره فیلم فجر در سال 96 را بالغ بر 58 میلیارد تومان اعلام می‌کند. روابط عمومی سازمان سینمایی این مبلغ را تکذیب و کل بودجه پیشنهادی حمایت از برگزاری جشنواره‌های فیلم فجر (فجر داخلی، فجرجهانی) در سال بعد را یازده میلیارد و هفتصد میلیون تومان اعلام می‌کند و دلیل این ماجرا را اشتباه رایج در تفاوت ریال و تومان می‌داند. شاید اگر سازمان سینمایی میزان بودجه پیشنهادی خود را در زمانی مناسب اعلام می‌کرد، لازم به تکذیب نبود. 

از نگاه دیگر، در حالی که گفته می‌شد که یکی از بانک‌های خصوصی حامی مالی جشنواره سی و پنجم فیلم فجر است، طبق تایید دست‌اندرکاران جشنواره، این رویداد هنری تمام هزینه‌های خود را بدون مشارکت بخش غیردولتی تامین کرد.

اما با بررسی سایت «سینوگرام» که نتوانست پیش‌فروش بلیت جشنواره سی و پنجم را انجام دهد و سایت «آیو» که پوشش اینترنتی آنلاین جشنواره را به عهده داشت. به این نتیجه می رسیم که این دو سایت با چند واسطه به همان بانک خصوصی مذکور تعلق دارد . 

سئوال اینجاست اگر جشنواره حامی مالی دارد، چرا معرفی نمی‌شود و اگر هم حامی مالی ندارد، این دو سایت با کدام نیت با سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر همکاری داشته‌اند. 

فراتر از مسائل ذکر شده ، مشخص نبودن میزان درآمد جشنواره های فیلم فجر است. 

سئوالی که شاید هیچ زمانی به صورت جدی به آن پاسخ داده نشده است. به خصوص درآمد حاصله از پیش فروش و فروش بلیت های فیلم های جشنواره که براساس استقبال هرساله مردم از این جشنواره، مقدار قابل ملاحظه نیز است. 

با این تفاسیر مسئله ریشه‌ای جشنواره‌های ملی و جهانی فجر فارغ از تمامی مسائل، عدم شفافیت مالی است،  این درحالی است که محمد حیدری دبیر سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر اعلام آمادگی برای شفافیت و ارائه گزارش های مالی را کرده بود. بنابراین می‌توان گفت که مشکل اصلی فراموشی وعده‌ها است.

* باشگاه خبرنگاران