«آخرین شوالیه‌ها» محصول مشترک سینمای آمریکا ، کره و جمهوری چک است و داستانی تک خطی و ساده و البته بسیار کهنه و نخ نما شده دارد. در کشوری خیالی در جغرافیایی خیالی رئیس طایفه ای به نام بارتوک از پرداخت رشوه به وزیر امپراطور خود داری می کند و مورد خشم و غضب وی قرار گرفته و با توطئه او به زندان افتاده و به اعدام محکوم می شود. قبیله و خانواده و یاران وفادار رئیس قبیله نیز از شهر و دیار خود اخراج شده و در شرایطی بسیار دشوار به زندگی ادامه می دهند. در نهایت اما جمعی از شوالیه های جسور بر علیه وزیر خونخوار و امپراطور سر به شورش می گذارند و...
مایکل کونیوس نویسنده فیلمنامه «آخرین شوالیه ها» همه تلاش خود را برای جمع آوری کلکسیونی از کلیشه های رایج در فیلم های فانتزی و افسانه ای و اکشن کرده است. همچنین فیلم بسیار وامدار سریال «بازی تاج و تخت» سریال محبوب شبکه اچ بی او است که اینروزها پنجمین فصلش روی آنتن است. در این فیلم هم مانند سریال «بازی تاج و تخت» قصه در جغرافیایی تخیلی می گذرد و جهان به چند بخش تقسیم شده که زیر نظر پایتخت و امپراطور اداره می شود . در این فیلم ظلم و جور پایتخت بر تمامی قبایل و طایفه ها سایه انداخته و مردم درصدد براندازی پادشاهی مرکزی به رهبری شوالیه های جسور و از خودگذشته هستند.
اشکال بزرگ فیلم کازواکی کریا این است که بیش از حد به کلیشه ها پایبند بوده و عکس سریال موفق «بازی تاج و تخت» هیچ نکته خلاقانه و جدیدی در آن دیده نمی شود . روند داستانی فیلم به شدت قابل پیش بینی است و حتی یک کودک هم که سابقه تماشای فیلم های افسانه ای با رویکرد تاریخی و ماجراجویانه را داشته باشد به سرعت می تواند انتهای فیلم را حدس بزند. شورش شوالیه ها بر علیه حکومت مرکزی و حتی پنهان کاری ایدن برای بی تفاوت نشان دادن خود نسبت به وقایع و اتفاقاتی که برای پادشاه و مردمش افتاده که ظاهرا برگ برنده نویسنده و فیلم بوده هم کارکرد مناسبی در قصه ندارد و چندان غافلگیر کننده از آب در نیامده . به این ترتیب فیلم جذابیت روایی نداشته و تنها می تواند با خلق صحنه های اکشن ِ نبردها و حضور چهره های جذاب سینمایی مانند کلایو اون و مورگان فریمن برای خود مخاطب جمع کند.
مشکل دیگر فیلم کوتاه بودن داستان و نداشتن ملات کافی روایتی برای فیلمی با مضمون فانتزی و تاریخی است. در فیلم هایی با رویکرد انتقام جویانه بخصوص در فیلم هایی با تم اکشن معمولا حتی اگر قصه ها تکراری باشند ملات کافی داستانی داشته و به اصطلاح از نظر قصه پروپیمان هستند اما «آخرین شوالیه ها» از این مزیت عاری است. فیلم با زمان غیرمعمول زیر ۱۰۰دقیقه (برای فیلم های فانتزی تاریخی) برای پر کردن تایمش کلی کاراکتر فرعی و بی خاصیت را وارد قصه کرده است. همچنین بسیاری از سکانس های ابتدایی مانند سکانس صحبت های ایدن و پادشاه در گورستان و یا سکانس های آوارگی مردم شهر بارتوک در بخش های مرزی زیادی کش دار و کسالت بار هستند.
اما با وجود همه ایراد های روایی و داستان پردازی کهنه و از مد افتاده، «آخرین شوالیه ها» اثری خالی از حسن نیست. طراحی صحنه و لباس فیلم بسیار خوب است و فیلمبرداری چشم نواز از کار در آمده. قاب بندی های فیلم در فضای سرد و زمستانی اثر بسیار زیبا هستند و همچنین بازی های فیلم همگی قابل قبولند.
برای مخاطب ایرانی نیز حضور پیمان معادی در نقش امپراطور ظالم می تواند یکی از نکات جالب فیلم «آخرین شوالیه‌ها» باشد هرچند بازیگران ایرانی به کار گرفته شده در هالیوود نقش های کلیدی و مثبت به یادماندنی ندارند و شهره آغداشلو پس از سالها کار با هالیوود در این فیلم در نقشی کوتاه که هر هنروری قادر به ایفای ان است ظاهر می شود اتفاقی که نظیر ان را برای گلشیفته فراهانی در فیلم «هجرت: خدایان و پادشاهان» در نقش زن فرعون شاهد هستیم.
نظرات