به گزارش خبرنگار سینماپرس، محوطه تئاتر شهر با گذشت بیش از نیمی از زمان برگزاری‌اش همچنان میزبان نمایش‌های خیابانی است که هرروز بیش از روز قبل با استقبال مخاطبان روبه رو می‌شود. روز گذشته که با بارش باران هوای نسبتا سردی بر شهر تهران حاکم بود اما این مسئله موجب توقف اجراهای خیابانی این مجموعه نشد و حتی مخاطبان نیز با شوق زیادی به تماشای این نمایش‌ها نشستند.

وارد مجموعه تئاتر شهر که می‌شوی به معنای واقعی بهار تئاتر را مشاهده می‌کنی، در میان انبوهی از مردمی که برای تماشای تئاترهای خیابانی به این محوطه فرهنگی قدم می‌گذارند می‌شود اشتیاق را برای حضور در یک اتفاق فرهنگی مشاهده کرد. در میان این جمعیت هرقشری را می شود پیدا کرد از هنرمند و غیرهنرمند، پیر و جوان و حتی کودکان کار، که با اشتیاق در گوشه‌ای از پله‌های سنگی محوطه تئاتر شهر نشسته و با شوق وصف ناپذیری به حرکات نمایشی بازیگران خیره شده است.

به یکی از این کودکان نزدیک شده و از او می‌پرسم که برای چه به اینجا آمده‌ است؟ او نیز در حالی که می خندد پاسخ می دهد: صدای موسیقی گروه نمایشی او را به اینجا کشیده و حدود ۱۰ روز است که به تئاتر شهر آمده تا بعضی از نمایش‌‌های که آنجا برگزار می‌شود را ببیند. دوباره از او می‌پرسم که آیا دوست داری که به داخل مجموعه رفته و در سالن تئاتری را ببینی؟ که می گوید: دوست دارم که تئاتر ببینم، تئاتر عروسکی را خیلی دوست دارم اما به خاطر هزینه اش نمی توانم بروم.

با شروع تئاتر خیابانی «آپ» صحبت ما نیز تمام می‌شود زیرا که کودک با هیجان به سمت گروه تئاتر رفته و به تماشای آن نشست. کی آنسوتر صدای چای فروشی را می‌شنوم، کنجکاو شده و نزدیک تر می‌شوم. تقریبا افرادی که دور این چای فروش ایستاده‌اند نیز شلوغ است. از او می‌پرسم که اینجا چه می‌کنی که گفت: چای می فروشم این روزها به خاطر شلوغی تئاتر شهر فروش خوبی هم دارم البته فرصت خوبی هم هست که به تماشای تئاترهایی که اینجا اجرا می شود هم بپردازم. از او نیز دور می شوم و با خود فکر می‌کنم که تئاتر‌های خیابانی فرصت خوبی را برای آشتی دادن مردم عادی با دیدن نمایش ایجاد کرده است.

وارد جمعیتی که به تماشای نمایش «آپ» به کارگردانی عبدالرضا شیبانی ایستاده اند می شوم. ناگهان صدای خنده جمعیت توجه‌ام را جلب می کند. این نمایش با موضوع قرار دادن آب، بخشی از آیین های کشور را به نمایش گذاشته بود.این نمایش ۵ بازیگر و دو نوازنده داشت که از سازهایی چون دهل ، شیپور و سنج استفاده می‌کردند.

با پایان یافتن نمایش هیاهوی تشویق تماشاگران نشان از رضایت آنها از نمایش داشت. همراه با موج جمعیت از محوطه تئاتر شهر دور شده و به این می اندیشم که تئاتر می‌تواند چه تآثیر عمیقی بر ذهن و روح آدمی داشته باشد. چه خوب است که بتوانیم فرهنگ دیدن تئاتر را در میان همه اقشار جامعه گسترش دهیم.