به گزارش سینماپرس، سعید الهی تهیه کننده سینما در گفتگو با فارس با تأکید بر اینکه پژوهش در سینمای ایران در مقایسه با دیگر حوزه‌های هنری و حتی بسیاری از رشته‌های علوم انسانی همچنان کم‌رمق است، گفت: در سینمای ایران پژوهش اغلب پسینی و واکنشی است و کمتر در فرآیند تولید نقش دارد. وی درباره وضعیت نیروی انسانی حوزه پژوهش‌های سینمایی افزود: با وجود پژوهشگران جوان و توانمند اما بدون نظام سفارش‌دهی و نیازسنجی، پژوهش‌ها همچنان سلیقه‌ای و شخصی پیش می‌رود. دلیل اصلی آن است که نه صنعت سینما نیازهای پژوهشی خود را اعلام می‌کند و نه نهادهای سیاستگذار به صورت کاربردی برای دفاتر سینمایی، مأموریت و اولویت دقیق پژوهشی تعریف کرده‌اند. الهی با انتقاد از گسست مزمن میان دانشگاه و صنعت سینما اظهار داشت: دانشگاه‌ها بیشتر درگیر مباحث نظری و چارچوب‌های آکادمیک‌ هستند و صنعت هم به دلیل فشارهای مالی و شتاب تولید، کمتر به پژوهش توجه دارد. این دو حوزه، زبان مشترک و سازوکار ارتباطی ندارند؛ در نتیجه پایان‌نامه‌ها و مقالات دانشگاهی کمتر به درد تولید در سینما می‌خورند.

این کارشناس سینما و رسانه با اشاره به تجربه سینمای جهان، به‌ویژه آمریکا، تأکید کرد: در هالیوود، پژوهش بخشی جدایی‌ناپذیر از توسعه صنعتی است؛ از تحلیل رفتار مخاطب و پیش‌بینی بازار جهانی گرفته تا مفهوم‌پردازی فیلمنامه و طراحی شخصیت‌ها. پژوهش به رشد اقتصادی سینما کمک کرده و تصمیم‌سازی‌ها بر پایه داده و تحلیل پیش می‌رود.

الهی درباره نقش جایزه پژوهش سال سینمای ایران، گفت: این رویدادها توجه‌ها را به اهمیت این حوزه جلب می‌کند و می‌تواند جریان تولید دانش را فعال‌تر سازد. بی شک تعریف اولویت‌های کاربردی پژوهشی، حمایت از انتشار آثار برگزیده و ایجاد ارتباط میان پژوهشگران و نهادهای تولید اثربخشی این حوزه را مضاعف خواهد کرد. تهیه کننده مستند تحسین شده «قوی دل» درباره کاربردی‌تر شدن پژوهش‌های سینمایی اظهار کرد: باید نهادهای سیاستگذار فهرست نیازهای پژوهشی و مشکلات مزمن سینما را اعلام و برای آن بودجه اختصاص دهند. سینماگران نیز باید پژوهش را بخشی از فرآیند تولید بدانند، نه هزینه اضافی. نتیجه این تعامل، ارتقای کیفیت فیلمنامه، بهبود مدیریت تولید و افزایش شانس موفقیت آثار در گیشه و جشنواره‌ها خواهد بود. الهی با اشاره به ضرورت پژوهش برای فیلمسازان ایرانی افزود: در دنیای امروز، فیلمسازی بدون پژوهش عملاً ممکن نیست؛ چه در حوزه تاریخ، چه در ژانر، چه در شناخت مخاطب. پژوهش تضمین‌کننده واقع‌نمایی، انسجام و جذابیت اثر است. وی در جمع‌بندی وضعیت سینمای ایران تصریح کرد: سینمای ایران با وجود استعدادهای فراوان، به دلیل نبود زیرساخت‌های پژوهشی و ضعف در برنامه‌ریزی و مشکلات اقتصادی، در مقایسه با بسیاری از کشورها رشد نامتوازن دارد. شاید در برخی ژانرها پیشتاز باشیم اما در تولید صنعتی و بازار جهانی باید بیشتر تلاش کنیم.

الهی با اشاره به سه اولویت اصلی پژوهشگران حوزه سینما بیان داشت: بررسی رفتار و سلیقه مخاطب ایرانی در دوره های گذار رسانه‌ای، تحلیل مدل اقتصادی پایدار برای سینمای ایران و مطالعه ساختارهای مدیریتی، مقررات و اثر آن‌ها بر کیفیت تولید و توزیع سه اولویتی هستند که می‌تواند مورد توجه پژوهشگران سینمای ایران قرار گیرد.

هشتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی به دبیری علیرضا اسماعیلی نیمه دوم آذرماه همزمان با هفته پژوهش برگزار می شود.