دوشنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۴ - ۰۷:۲۱

محمدتقی فهیم:

فقدان یا ضعف و کمرنگی پدیده‌ای تحت عنوان «امنیت شغلی» بی تردید عامل و بسترساز پدیده «امنیت اخلاقی» است/ در هر دوی این وضعیت‌ها نقش «مدیریت فرهنگی» غیرقابل انکار است

محمدتقی فهیم در نخستین روز سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران

سینماپرس: «محمدتقی فهیم» از منتقدان باسابقه و پیشکسوت سینمای کشور با بیان این مطلب که فقدان یا ضعف و کمرنگی پدیده‌ای تحت عنوان «امنیت شغلی» بی تردید عامل و بسترساز پدیده «امنیت اخلاقی» است. نوشت: در هر دوی این وضعیت‌ها نقش مدیریت فرهنگی و دراین مورد به خصوص، مدیریت سینمایی و «جامعه صنفی» غیرقابل انکار است. وقتی باتجربه‌ها خانه‌نشین، پیش‌کسوتان منزوی، متخصص‌ها نادیده گرفته و متعهدها از دور خارج شوند و یا احساس امنیت شغلی نکنند، نیروهای جوان مشتاق به جای حرکت در جاده هموار و کم خطر قانون در نایل آمدن به شهرت و موفقیت، امیال خود را از طرق ناصواب تن دادن به انواع مفاسد، منجمله «هزینه جنسی» دادن، جستجو می‌کنند.

به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «امنیت اخلاقی سینما در گرو امنیت شغلی؟» در روزنامه جام جم نوشت:

مطابق وعده، این هفته روی دیگر سکه پیرامون اتفاق رخ داده برای یکی از بازیگران مشهور کشور را ادامه می‌دهم. فقدان یا ضعف و کمرنگی پدیده‌ای تحت عنوان «امنیت شغلی» بی تردید عامل و بسترساز پدیده «امنیت اخلاقی» است که در هر دوی این وضعیت‌ها نقش مدیریت فرهنگی و دراین مورد به خصوص، مدیریت سینمایی و «جامعه صنفی» غیرقابل انکار است. وقتی باتجربه‌ها خانه‌نشین، پیش‌کسوتان منزوی، متخصص‌ها نادیده گرفته و متعهدها از دور خارج شوند و یا احساس امنیت شغلی نکنند، نیروهای جوان مشتاق به جای حرکت در جاده هموار و کم خطر قانون در نایل آمدن به شهرت و موفقیت، امیال خود را از طرق ناصواب تن دادن به انواع مفاسد، منجمله «هزینه جنسی» دادن، جستجو می‌کنند. در واقع هر چقدر شیوه تولید و روابط و مناسبات سینمایی از حالت طبیعی تحت مدیریت کلان خارج شود و انجمن‌های صنفی پاسیو و دچار روزمرگی و بعضاً آلوده به فساد باندی/جناحی شوند احتمال اینکه هنرجویان و علاقه مندان فعالیت هنری/سینمایی به سوی سلبریتی‌ها، پدرخوانده‌ها و کانون‌های قدرت در سایه متمایل و در مسیر بی‌اخلاقی‌ بالقوه و لغزش‌های منتهی به «قربانی‌ شدن» قرار بگیرند بسیار زیاد است. همه می‌دانیم که مورد اخیر اتفاق افتاده (تا هر حدودی که واقعیت داشته باشد) اولین از این دست نبوده و اخرین آن‌ها نیز نخواهد بود. فقط کافی است تا نمونه فاجعه‌آمیز دیگری که یک کارگردان سینما نزدیک به ۴۰ زن را آزارواذیت جنسی کرده بود و الان زیر اعدام است را به یاد بیاوریم. اغلب قربانیان این فرد برای میانبر زدن راه شهرت به او نزدیک شده بودند. چنانچه وضع بر همین منوال پیش برود بی‌تردید «قربانی» شدن هنرجویان و شیفتگان بازیگری و سینما متوقف نخواهد شد. در اینکه همه علاقه مندان سینما به شکل فردی باید از خود مراقبت کنند و گول سلبریتی های حراف کم هنر از خدا بی‌خبر را نخورند شکی نیست اما باید بپذیریم که همه در سطحی از سواد و اخلاق و کنترل هوای نفس نیستند و این وظیفه مدیریت فرهنگی و جامعه صنفی است که با بسط و گسترش عدالت و امنیت شغلی، زمینه مساوی رشد و ترقی استعدادها را فراهم و خصوصا با بستن منفذهای فساد در هر قالب و تحت هر شرایطی باعث مصون ماندن فرزندان و محیط هنر کشور شوند. خانه سینما می‌تواند و باید در زمینه امنیت شغلی نقش فعالی ایفا کند. این مجموعه نباید صرفا وظیفه‌اش را منتج به حضور و فعالیت در مراسم‌های فوت و تشییع کند. وقتی گفته می‌شود که بیش از نیمی از نیروهای جذب شده به پروژه‌های سینمایی و پلتفرم‌ها، آماتور یا نیمه حرفه‌ای در دایره خانوادگی/ رابطه‌ای و پولی هستند، چه نهاد و سازمانی جز مدیریت و خانه سینما باید تمهیدات قانونمند تغییر وضعیت را به سامان برساند. تغییراتی که امید جوانان در رسیدن به موقعیت شغلی را تقویت کند.
بعد التحریر:
همانطور که هفته پیش به نقد عملکرد رسانه‌ها، خصوصا مجازی‌ها، در زمینه قضاوت زودهنگام و بازی با آبرو و حیثیت متهم احتمالی پرونده اخیر هشدار داده و آسیب این وضعیت را گوشزد کردم، حمایت برخی از سلبریتی‌ها و به ویژه چهره‌های خوش نام هنری/ورزشی له یکی و علیه دیگری نیز خود نوعی فساد و احتمال نقض حقوق شاکی را تقویت می‌کند. منطق، اخلاق و مشی عدالت‌خواهانه حکم می‌کند تا صدور رای نهایی دستگاه قضا، سکوت پیشه کرده تا خدای نکرده حق ضعیفی پایمال نشود. اگر همه‌جا و همه‌وقت رفاقت، همگرایی صنفی و پشتیبانی از یکدیگر امری ارزشمند و خداپسندانه است، ولی در پرونده‌های ازاین دست کنش صنفی بی‌معنا و متقابلاً سکوت تا روشن شدن واقعیت عین اخلاق صنفی و انسانی است.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.