به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «جشنواره تک انیمیشینی کودک نوبر است!؟» در روزنامه جام جم نوشت:

مدیریت جدید بنیاد سینمایی فارابی با تلاش‌های بی وقفه‌ای توانست سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوان اصفهان و اختتامیه‌اش را برگزار کند تا به احتمال قوی! مدت یک سال دیگر، این رویداد استراتژیک فرهنگی/هنری به محاق برود مگر اینکه مطابق تاکید حامد جعفری (دبیر جشنواره) بلاخره این رخداد مدعی جهانی در دوران پس از بلوغ، صاحب دبیرخانه دایمی شود.

درباره سینمای کودک و نوجوان و خود جشنواره حرف‌های گفته شده اجرا نشده و عنوان نشده فراوانی وجود دارد که دراین مختصر نمی‌گنجد، ولی بر موارد کلی و عجیب آن می‌توان مروری کوتاه کرد. مانند اینکه کشور صاحب سینمای حرفه‌ای با داشتن میلیون‌ها کودک و نوجوان هنوز در شش و بش داشتن چند فیلم کودک است و جشنواره‌اش فقط با هشت عنوان فیلم در بخش مسابقه برپا شد و مورد عجیب و تاسف‌آورتر اینکه فقط یک انیمیشن قابلیت مشارکت و دیده شدن داشته است، آنهم در جهانی که اکران‌های اصلی‌اش را انیمیشن‌ها رونق می‌بخشند.

واقعیت امر این است که شواهد امسال و مدیریت جشنواره به لحاظ نظری/تحلیلی و رویکرد محتوایی و کارکرد فرم فیلم‌ها نشان داد که هنوز در بر همان پاشنه سه دهه گذشته‌ی فاقد فیلم ویژه کودک می‌گردد و خواهد گردید. یعنی چنانچه انتشار متن مدیرعامل فارابی و دبیر جشنواره را به عنوان مانیفست راهبری سینمای کودک بدانیم، مهر تایید و تاکیدی براین گزاره است که هنوز قرار است سینمای کودک برای منظورهای دیگری حمایت شود. بی پرده و فاش باید گفت که انتظار آقایان از سینمای کودک هنوز باید در درجه اول کاربردی مغایر با پر کردن اوقات فراغت این گروه‌های سنی داشته باشد. یعنی همچنان از این سینما توقع تغییر جهان سیاسی بزرگسالان می‌رود.

اگر مبنای نابودی سینمای کودک و نوجوان را از وقتی بدانیم که فیلمسازان فاقد «کودک درون» و دارای گرایش‌های متمایز با خواست کودک، بران زدن حرف‌های بزرگ وارد این عرصه شدند و ساخت آثاری نه برای کودکان که برعکس به بهانه کودکان (یا نهایتا با حضور بازیگران کودک و نوجوان) را جایگزین فیلم های خاص کودک و بازنمایی دنیای کودکان کردند، یا شکل‌گیری فضا و محیطی که شبه روشنفکران برای اهداف سیاسی/ایدئولوژیک خود به سینمای کودک لشکرکشی کردند و گرایش‌های فانتزی وقت این عرصه را با محتواهای مثلا حقوق کودکان و در کل با داستانک‌های واقعی و غیر واقعی سینمای کودک بمباران کردند تا بر ویرانه‌های آن، سینمای حزبی/فستیوالی را برپا کنند،

متاسفانه متن سخنرانی دبیر جشنواره این دوره نیز حکایت از رویکردهایی دارد که شاید بار دیگر یا بهتر گفته شود همچنان به سیاق گذشته راه نیاز کودک و نوجوان ما را به ترکستان ختم کنند. در واقع همان وضعیت در موقعیتی امروزین ادامه یابد. اگرچه حامد جعفری در نشست رسانه‌ای پیشابرگزاری جشنواره، بر موارد مهمی اشاره داشت که چنانچه حرکت بر مدار آن جدی باشد می‌تواند سینمای کودک را به سمت توفیق سوق دهد، خصوصا آنجا که بر «مخاطب محوری» فیلم‌های مخصوص این گروه‌های سنی تاکید کرد و از همه مهمتر کوتاه کردن دست فیلمسازان کارنابلد و شکست خورده‌ای که هنوز انتظار بودجه دولتی دارند را نوید داد و... و.

اما نکته عجیب بازگشت به گذشته آنجایی بروز کرد که موضع گیری جدید مستتر در متن مکتوب مدیر جدید فارابی منتشر شد، موضعی که در تداوم قبل، فیلمسازان ناتوان در ترسیم جهان کودکی را مقابل فارابی به صف خواهد کرد. در سخنرانی جعفری اشاره‌ای به عناصر بی قید و شرط و تجدید ناپذیر ساخت فیلم‌های کودک و نوجوان نشده بود، به عبارتی نبود و کمبود مولفه‌هایی که در همه دوران سینمای کودک را زمین گیر کرده است محلی از اعراب نیافته و جایش را راه‌کارهای در وظایف سازمانی جایش را گرفته است. بنابراین خدا کند در عمل و اجرا، دیدگاها، نظرات و اتوریته جعفری نشست رسانه‌ای غالب و ذی نفوذ شود.