«اصغر نقی زاده» بازیگر سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به عناصری که می تواند اثر ماندگاری در مورد «جنگ تحمیلی دوازده روزه» در سینما و تلویزیون بیافریند؛ اظهار داشت: ما باید فیلم‌هایی بسازیم که نقاط ضعفمان را نشان بدهد؛ مثل سیستم‌های جاسوسی که بهترین فرماندهان و دانشمندانمان را از ما گرفتند. باید نشان دهیم چقدر سیستم امنیتی ما در برخی جاها ضعیف بوده و نیاز به جبران دارد. در کنار این، باید آثاری تولید شود که به دنیا چه در داخل ایران و چه خارج نشان بدهد قدرت موشکی و توان بازدارندگی ایران بسیار بالاتر از چیزی است که در محاسبات دشمنان دیده می‌شد.

وی تاکید کرد: همان‌طور که ژنرال مکنزی گفت، اسرائیل در روز دوازدهم عملاً در آستانه نابودی بود و نمی‌توانست ادامه دهد. اما بعید می‌دانم چنین فیلم‌هایی ساخته شود؛ چون هزینه‌های تولید بسیار سنگین است. تهیه‌کنندگان خصوصی توان ورود به این حوزه را ندارند و تهیه‌کنندگان دولتی هم کمتر حاضر می‌شوند وارد چنین پروژه‌هایی شوند. به‌ویژه که فیلم‌های جنگی بدون یارانه امکان فروش در گیشه ندارند.

بازیگر فیلم های سینمایی «مهاجر» و «آژانس شیشه ای» با انتقاد از نهادهای سینمایی تصریح نمود: از آنجا که بودجه سینمای ما عمدتاً دولتی است، مدیران سینما و تلویزیون تصمیم می‌گیرند چه ساخته شود و در چه جهتی. کارگردان یا بازیگر تابع همین تصمیم‌ها هستند، چون در نهایت این نهادها پول را تأمین می‌کنند. رأس این تصمیم‌گیری‌ها هم شورای عالی انقلاب فرهنگی است. اگر رئیس نهادی دستور دهد فیلم جنگی ساخته شود، همان می‌شود؛ اگر رئیس دیگری بیاید و بخواهد فیلم کمدی بسازند، همان اجرا می‌شود. مشکل اصلی، نبود یک قانون مشخص و پایدار در سینمای ماست؛ همه‌چیز از بالا به پایین است.

وی متذکر شد: تا زمانی که فیلم دفاع مقدس صرفاً برای خوشایند مسئولان ساخته شود، ره به جایی نخواهیم برد. اما هر وقت مثل ابراهیم حاتمی‌کیا یا رسول ملاقلی‌پور سراغ روایت‌هایی رفتیم که مردم واقعاً در جنگ لمس کرده بودند، استقبال گسترده‌ای شد. نمونه‌اش سریال‌هایی مثل زیرخاکی یا وضعیت سفید است که زندگی روزمره مردم را به تصویر کشیدند و محبوب شدند. در مقابل، آثاری که فقط نگاه تبلیغاتی داشتند مثل هشدار برای کبری هیچ وقت با استقبال روبه‌رو نشدند.

بازیگر مجموعه تلویزیونی «زیرخاکی» با بیان این مطلب که تا روزی که سینمای ما به خودگردانی نرسد و بودجه‌اش از وابستگی به نهادهای دولتی جدا نشود، همین انحصار باقی خواهد ماند؛ اظهار داشت: در آن روز، نهادها فقط نقش هدایت‌گر و ناظر را خواهند داشت، نه تصمیم‌گیرنده اصلی.

«اصغر نقی زاده» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: بازار محدود داخلی باعث شده این انحصار بیشتر شود. اگر بازار خارجی برای سینمای ایران باز شود مثلاً در کشورهای همسایه شمالی و غربی می‌تواند بخشی از این بن‌بست را بشکند. اما مشکل اینجاست که سینمای ایران از ابتدا با این ذهنیت شکل نگرفته است. درست مثل صنعت خودروسازی ما که از ابتدا فقط برای مصرف داخلی طراحی شد و هیچ وقت برای رقابت جهانی ساخته نشد.