«مرتضی رحیمی» کارکردان سینما در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به دلایل اینکه عمده آثار سینمایی تولید شده در کشور سعی می‌کند تا ماهیت مذهبی و عرق جامعه به آیین های اسلامی را نادیده بگیرند؛ اظهار داشت: سینما یک هنر جمعی است و کارگردان‌ها با نگاه‌ها و رویکردهای متفاوت آثار خود را می‌سازند. برخی از فیلم‌سازان ترجیح می‌دهند به موضوعات مدرن‌تر یا انسان‌محور بپردازند که تحت تأثیر قیود مذهبی نباشد. گاهی نیز برای جذب مخاطب بین‌المللی، فیلم‌ها از مضامین مذهبی فاصله می‌گیرند تا در جشنواره‌های خارجی امکان حضور پیدا کنند.

وی تاکید کرد: در برخی موارد، دوری از موضوعات مذهبی از ترس درگیر شدن با مسائل سیاسی و اجتماعی کشور است، خصوصاً در شرایط بحرانی که فیلم‌سازان ترجیح می‌دهند از سوژه‌های حساس فاصله بگیرند. برخی دیگر نیز با هدف بازتاب چالش‌های فرهنگی و اجتماعی معاصر، تمرکز خود را بر مشکلات روزمره و تحولات فردی جامعه می‌گذارند که طبیعتاً باعث کم‌رنگ شدن مضامین مذهبی در آثارشان می‌شود.

کارگردان فیلم سینمایی «آن دو» با بیان این مطلب که گروهی از فیلم‌سازان با نگاهی انتقادی، تأثیرات منفی برخی آیین‌ها و سنت‌های جاری در جامعه را بررسی می‌کنند؛ تصریح نمود: همچنین، نمی‌توان از شکاف ایجادشده بین بخشی از مردم با آموزه‌های دینی چشم‌پوشی کرد؛ شکافی که تا حد زیادی نتیجه عملکرد نادرست برخی مدیران و استفاده ابزاری از دین در منافع شخصی است و این مسأله باعث شده بخشی از مخاطبان سینما، به فیلم‌های مذهبی اقبال نشان ندهند.

وی افزود: در نهایت نباید فراموش کرد که ساخت فیلم نیازمند سرمایه‌گذار است. در کشور ما، سرمایه‌گذاران به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: نهادها و سازمان‌هایی که فیلم‌های سفارشی با محتواهای مشخص تولید می‌کنند و معمولاً از فیلم‌سازان خاصی حمایت دارند، و سرمایه‌گذاران شخصی که برای تضمین بازگشت سرمایه، ترجیح می‌دهند سراغ فیلم‌های کمدی عامه‌پسند بروند.

او ادامه داد: بنابراین، سینمای هر کشور بازتاب‌دهنده تنوع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آن است. اگر مضامین مذهبی در حاشیه قرار گرفته‌اند، بخشی از آن به اقتضای این شرایط بازمی‌گردد. برای حل این مسئله، ضروری است نهادها و سازمان‌های فرهنگی و مذهبی به‌طور فعال وارد میدان تولید شوند و در کنار سایر ژانرها، هر سال چندین فیلم با مضامین دینی و ملی تولید کنند؛ بدون اینکه نگران بازگشت بودجه باشند، چرا که تأثیر فرهنگی و اجتماعی این آثار ارزشمندتر از جنبه اقتصادی آن‌هاست.

این سینماگر همچنین با اشاره به انتظاراتی که از تهیه کنندگان مستقل در مواجهه با جریانات مربوط به «جنگ تحمیلی دوازده روزه» می رود از تهیه‌کنندگان مستقل انتظار می‌رود بیان کرد: انتظاری که از تهیه کنندگان مستقل می رود این است که در صورت برخورداری از سرمایه و انگیزه کافی برای تولید آثار سینمایی، بخشی از این ظرفیت را به ساخت فیلم‌هایی با مضامینی چون وطن‌پرستی، اتحاد ملی، ایمان و اعتقادات مذهبی مردم اختصاص دهند؛ به‌ویژه در پی رخدادهای اخیر همچون جنگ ۱۲ روزه که سرشار از قصه‌های الهام‌بخش است.

«مرتضی رحیمی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: از این ماجراها می‌توان روایت‌هایی در ژانرهای متنوعی چون تراژدی، درام، کمدی، جاسوسی و... خلق کرد که هم از نظر هنری غنی‌اند و هم از نظر مخاطب‌پسندی پتانسیل بالایی دارند. این مسیر نه تنها ضرر مالی در پی نخواهد داشت، بلکه می‌تواند بازخورد خوبی از مخاطب نیز بگیرد. شخصاً طرحی در اختیار دارم که در صورت تولید، یقین دارم تأثیرگذاری عمیقی بر مخاطبان خواهد داشت و روحیه وطن‌پرستی، اتحاد و مقاومت را به‌شکلی ملموس به نمایش خواهد گذاشت.