به گزارش سینماپرس، فائق توحیدی، چهره‌ ماندگار میراث فرهنگی، باستان‌شناس و کارشناس اشیاء تاریخی و موزه‌ای، درباره انتقال موزه ملی قرآن به مجموعه سعدآباد و نگرانی‌ها درباره نگهداری آثار آن پیش از برپایی دوباره این موزه، به ایسنا گفت: ما از تکنیک‌های حمل‌ونقل، بسته‌بندی و مراقبت‌های لازم برای حفظ سلامت اشیاء در زمان جابه‌جایی دور نیستیم؛ چراکه تجربه‌های بسیار زیادی در این زمینه داریم. ما بارها آثار خود را از موزه ملی و سایر موزه‌ها به نمایشگاه‌های داخل کشور و همچنین به نمایشگاه‌های خارج از کشور فرستاده‌ایم. در تمام این مراحل، تشریفات حفاظتی، حراستی و حفاظت‌های فیزیکی به‌دقت رعایت شده است. بنابراین، به‌نظر من مجموعه میراث فرهنگی آمادگی لازم را دارد و امیدوارم جای نگرانی نباشد.

این کارشناس اشیاء تاریخی و موزه‌ای درباره روش درست بسته‌بندی آثار موزه قرآن، اظهار کرد: خوشبختانه این مجموعه، شامل میراث فرهنگی مکتوب است، به‌صورت نسخ خطی و جلد شده. بخشی از آثار نیز آثاری هنری با موضوعات قرآنی مانند تابلوهای خوش‌نویسی، نقاشی‌هایی با آیات قرآن، آثار چوبی و فرش‌هایی که با مضامین قرآنی بافته شده‌اند. از این جهت، نگرانی از بابت شکستنی‌بودن آنها وجود ندارد. این آثار همگی جعبه دارند، بسته‌بندی‌های ویژه خودشان را هم دارند. همچنین بسته‌های حمل‌ونقل بسیار مناسبی در اختیار داریم. زمانی که اشیاء خود را به موزه‌هایی در چین، اروپا، اتریش، آلمان و جاهای مختلف ارسال می‌کنیم، کارشناسان آنها خودشان به اینجا می‌آیند و بعد آثار را با همان بسته‌بندی‌های عالی، درست و سالم برمی‌گردانند. ما در حال حاضر مجموعه‌ای کامل از صندوق‌ها، لفافه‌ها و موادی نظیر کاغذهای مخصوص، یونولیت و ابر در موزه ملی داریم که می‌توانیم آنها را به‌دقت دور آثار و اشیاء بپیچیم. بنابراین، من از این بابت نگرانی ندارم و مطمئنم که به‌خوبی از پس آن برمی‌آییم.

توحیدی درباره انتقال موزه قرآن به کاخ سعدآباد و طرح اظهارت برخی کارشناسان مبنی بر اینکه در مجموعه سعدآباد، اساساً هیچ ساختمانی مناسب این موزه وجود ندارد، گفت: «صلاح مملکت خویش خسروان دانند». تا جایی که بنده شنیده‌ام، قرار است این جابه‌جایی به ساختمان موزه آب انجام شود. من در حال حاضر حضور ذهنیت ندارم که فضای داخلی موزه آب دقیقاً چگونه است. فعلاً نمی‌توانم اظهار نظر قطعی کنم، اما حتماً درباره‌اش فکر کرده‌اند. از طرفی هم در مورد خود موزه قرآن، ویترین‌های بسیار خوبی در اختیار دارد که احتمالاً همراه آن به محل جدید منتقل خواهند شد.

او افزود: درباره ساختمان فعلی که موزه قرآن در آن قرار داشته است هم باید گفت که آن مکان به‌نوعی با کاربری موزه طراحی و ساخته شده است. حالا اینکه آیا انتقال موزه ملی قرآن از آن محل، تصمیم درستی بوده است یا نه، من نمی‌دانم که این تصمیم دقیقاً کجا و چطور گرفته شده است. از نظر طراحی هنری، ساختمانی فوق‌العاده برای نمایشگاه قرآن است؛ یعنی می‌توان آن را یک اثر هنری معنوی، آیینی و اسلامی دانست که تمام نشانه‌های هنر قرآنی و اسلامی را در خود دارد. حالتی دارد مانند یک مسجد، با همان روحانیت و فضای مذهبی.

توحیدی گفت: تنها یک اشکال کلی در میان بود، آن ساختمان، از نظر موقعیت جغرافیایی، برای یک موزه بازدیدکننده کمی دارد. جای پارک مناسب ندارد، منطقه‌اش شلوغ است. خیابان ولیعصر یک‌طرفه شده، مسیر بی‌آرتی دارد، خیابان سپه و خیابان امام خمینی هم همین‌طور. همه این عوامل در آن تقاطع باعث شده‌اند که از نظر موقعیت جغرافیایی، آن محل برای یک موزه چندان مناسب نباشد. شاید به همین دلیل به این فکر افتاده‌اند که اگر موزه به مکانی مانند کاخ سعدآباد منتقل شود، فقط در نوروز و تعطیلات، به اندازه یک سال بازدیدکننده خواهد داشت. به‌نظرم این، یکی از امتیازاتی است که پشت تصمیم انتقال موزه بوده. امیدوارم هرجا که منتقل می‌شود، شأن موزه قرآن حفظ شود.

این پژوهشگر در پاسخ به این پرسش که آیا جابه‌جایی موزه، از نظر استاندارد بین‌المللی، روالی متداول به شمار می‌رود؟ اظهار کرد: بله، این مسئله کاملاً متداول است. جابه‌جایی موزه‌ها، یا اشیاء آنها، موضوعی رایج است و موزه‌ها بر اساس وظایفی که یونسکو برایشان تعیین کرده است، نه‌تنها حق، بلکه مسئولیت تعامل، همکاری و برگزاری نمایشگاه‌های مشترک در دیگر کشورها را دارند. موزه‌ها فقط محلی برای نگهداری اشیاء نیستند. هر موزه‌ای، بسته به موقعیت، نوع اشیاء، وضعیت مکانی و زمانی خود، می‌تواند فعالیت‌های جنبی نیز داشته باشد.

توحیدی درباره اینکه چطور می‌توان در فرآیند انتقال اشیاء این موزه اعتماد عمومی را جلب کرد؟ اظهار کرد: تمام این مراحل تضمین‌شده‌اند. هیأت عالی کارشناسان، سلامت اشیاء را بررسی می‌کند. همه این اشیاء به‌دقت ارزش‌گذاری می‌شوند و برای بیمه معرفی می‌شوند و تمام امور قانونی آن انجام می‌شود. خروج آثار از کشور نیز در چارچوب تصمیمات هیأت دولت است که اختیارات آن به وزیر مربوطه تفویض شده و تشریفات ویژه‌ای دارد.