وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی از عرصه های بزرگ فرهنگی کشور که بنا بوده جولان گاه باورها و عقاید و سلیقه های ملی و مردمی و همچنین اعتقادی در جهت دستاوردهای بزرگ کشور در پس از انقلاب اسلامی باشد سینما است. سینمای ایران متأسفانه چه پیش از انقلاب و چه در سال های بعد از انقلاب دچار مشکلات بزرگی است که علیرغم شعارهای مسئولان دیروز و امروز به عنوان هنر و صنعت و رسانه جایگاهی مغفول در آوردگاه فرهنگی جامعه دارد.

آذین ادامه داد: سینمای ایران در سال های بعد از انقلاب به دلیل تغییرات اساسی اجتماعی و سیاسی و فرهنگی باید آینه و بلندگو و ویترین فرهنگ روز جامعه می شد؛ فرهنگ جامعه امروز ما ترکیبی از فرهنگ ایران زمین و آموزه ها و باورهای اسلامی است و باید سبک زندگی ایرانی-اسلامی را در آثار نشان داد و پایدار کرد. سینما در کنار سایر ارگان ها و جریان ها و نهادهایی که در حوزه های مختلف فرهنگ فعالیت می کنند باید جزو پیشتازان پرچمدار ارائه باورها و عقاید زایش شده از انقلاب اسلامی به ویژه در عرصه های سیاسی و نظامی و فرهنگی و اقتصادی باشد.

وی یادآور شد: مسئولان سینمایی از دهه ۶۰ به این سو با نگاهی متفاوت به مسائل سیاسی عهده دار کرسی های سینمایی کشور شدند. مسئولان سینمایی به جای آنکه از میان اهالی فرهنگ و سینما گزینش شوند چون بر اساس نگاه ها و نگرش های سلیقه ای و سیاسی انتخاب می شدند آن نگاه خود را به سینما و تولیدات سینمایی هم تزریق می کردند در نتیجه سینما طی چند دهه به جای نزدیک شدن به نمونه ها و ترازهای انقلاب اسلامی از جمهوری اسلامی فاصله گرفت. در همین راستا سینمای امروز ایران بعد از فراز و فرودهایی که گاه شاهد دور شدن سینما از جامعه باشیم امروز به جایی رسیده که بیش از توجه و دیدن و آثار هم تراز با انقلاب اسلامی شاهد آثاری هستیم که ارتباطی با هنر و فرهنگ ندارند.

آذین سپس با بیان اینکه در امتداد نگرش مسئولان به دوره های اخیر جشنواره باید اشاره کرد که شعار در آن پررنگ بوده اظهار داشت: اگر قرار بوده سینما دست فرهنگ کشور و ملت را بگیرد با غلط پردازی و سیاه نمایی و دروغ نمایی و ارائه آثار یک جانبه و تحریف واقعیت ها نمی شود به مردم خدمت کرد. ما در دوران دولت آقای روحانی با پدیده ای تحت عنوان جشنواره روبرو بودیم که به دلیل نگاه منافع گرایانه و سیاسی به دو جشن پاره بدون ثمر و بودجه بر بادده تبدیل شد که هیچ دستاورد مثبتی برای جامعه نداشت و به تخریب فرهنگ و ایجاد نفوذ بیگانه دامن زد.

وی تصریح کرد: اکنون کسانی عهده دار اداره سینما و جشنواره فجر به عنوان یک دستاورد بزرگ فرهنگی کشور هستند که متأسفانه باز هم نگاه درستی به سینما ندارند. ما در جشنواره چهل و یکم با تولیدات و محصولات نهادهایی همچون بنیاد سینمایی فارابی و حوزه هنری و سازمان اوج و... روبرو بودیم. این نوع سینما که به دنبال ایجاد نوعی سینمای دولتی و سیاسی به جای سینمای ملی است مسیر بیراهه را پیش رو دارد چرا که سینما به لحاظ ماهیت باید به سرمایه ملی متکی باشد و باید نمایش گر و نشان دهنده احوالات خواسته های مردم باشد اگر قرار باشد صرفا از یک طیف و جریان خاص حمایت شود و با سرمایه دولتی و پول نفت آثاری را خلق کنند که کیفیت نداشته باشد کاری عبث و غلط است.

این منتقد سینما تأکید کرد: انقلاب اسلامی محصول تلاش ملت ایران است و باید نگاه مردم و ملت در آثار تجلی پیدا کند نه نگاه خاص برخی افراد! فارابی آثاری تولید می کند که جز تلخی و بدنمایی و سیاه نمایی از کشور چیزی ارائه نکرده است. چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر نه تنها نتوانست به آرمان ها و ارزش های فجر انقلاب اسلامی وفادار باشد که با برگزاری زیر متوسط قادر نشد که به رغم شعارهایی که برای درخشانی برگزاری جشنواره از سوی مسئولان ارائه می شد جامه عمل بپوشد.

آذین در ادامه این گفتگو با بیان اینکه این جشنواره نمره قبولی نگرفت و نگاه آرمانی و انقلابی در آن دیده نمی شد متذکر شد: اگر قرار است روزگاری سینمای ایران در خدمت جامعه باشد لازمه آن شناسایی دقیق مولفه های سینمای تراز انقلاب اسلامی و گزینش نیروهای متبحر و متخصص است. امروز ایران ستیزان تلاش برای نفوذ فرهنگی دارند. سال ها است ما با ایران ستیزان و دشمنان کشور روبرو هستیم و نمونه آن را در ماه های اخیر شاهد بودیم اما مسأله مهم این است که برخی از این هجمه ها از طریق تولیدات فرهنگی و تبلیغاتی و سینمایی بیگانگان شکل گرفته و ما باید پاسخگویی مناسبی به این اتفاقات داشته باشیم.

وی در پایان این گفتگو افزود: سال ها قبل زمانی که اولین تولیدات سینمای ایران ستیز توسط صهیونیست ها ساخته شد بنده به کرات هشدار دادم که سینمای ایران باید به قدرتی برسد که نه تنها در داخل ارضاکننده نیازهای ملت ایران باشد بلکه باید پاسخ محکم و دندان شکنی به ایران ستیزان بدهد. ما باید در عرصه فرهنگ موشک های قدرتمند سینمایی داشته باشیم تا با دشمنان در نبرد فرهنگی مقابله کنیم. ما نباید به جای فرهنگ سازی دست به فرهنگ سوزی گسترده بزنیم و آثاری را تولید و عرضه کنیم و جشنواره ای را برگزار کنیم که دستاوردهای انقلاب در آن جایگاه جدی ندارد.