به گزارش سینماپرس، این رویداد سینمایی به عنوان مهم‌ترین رکن سینمای ایران و نمایان‌کننده سیاست‌های کلان فرهنگی، سال‌های متمادی به محلی برای نمایش‌های حاشیه‌ای سینما درآمده بود و عدم توجه به مسائل ریشه‌ای در قالب‌های فرهنگی و اندیشه‌ای از یک سو و کمرنگ‌شدن وجوه آموزشی در حوزه سینما از سوی دیگر سینمای ایران را با مشکلات مختلفی مواجه کرده بود تا جایی که فیلم‌های سینمای ایران جذابیت و کارکردهای مورد نظر سینما را در مواجه با مخاطبانش تامین نمی‌کردند.
جشنواره فیلم فجر از ابتدا هم ضمن نمایش فیلم به عنوان محملی برای اندیشه‌ورزی و گفت‌وگو در نظر گرفته شده بود که در کنار نمایش فیلم‌های تازه تولید شده، بحث بر سر چیستی و چگونگی آن‌ها هم مطرح شود.
طی سال‌های گذشته اجرای برنامه‌هایی مانند فتوکال و فرش قرمز موجب شده بود تا بسیاری از شخصیت‌های فرهنگی، علمی و حتی سینمایی با جشنواره فیلم فجر دچار بیگانگی شوند و عدم حضور این افراد منجر به آن شده بود که سینمای ایران از آگاهی‌بخشی و اندیشه‌ورزی محروم بماند و به تبع آن فیلم‌ها نیز سیر نزولی داشته باشند.
با تمهیدی که در چهلمین جشنواره فیلم فجر و در راستای سیاست‌های عدالت‌محور دولت سیزدهم که در این مدت به آن تاکید شده، طراحی و اجرای نشست‌های فرهنگی صورت گرفت؛ بسیاری از اساتید و صاحبنظران در حوزه‌های مختلف علوم انسانی و هنر پیوند دوباره‌ای با این رویداد برقرار کردند و این پیوند منجر به آن شد تا به واسطه نوعی اعتمادسازی و ظرفیت‌های علمی، جشنواره به نقطه مورد نظر و حقیقی آن که شکل ایده‌آل برگزاری چنین رویدادی است نزدیک شود.
در چهلمین جشنواره فیلم فجر برای نخستین بار در کنار نمایش آثار سینماگران، ۴۰ برنامه تخصصی فرهنگی با حضور ۶۶ صاحب‌نظر در حوزه‌های مختلف هنر و علوم انسانی گردهم آمدند و مسائل متعددی در قالب عناوینی چون «سینما، فلسفه، معنا»، «سینما، تاریخ و تمدن»، «سینما و سبک زندگی» و ... را مطرح کردند.
از سویی کارگاه‌هایی تخصصی چون «سینما و عصر دیجیتال»، «رنگ در سینمای امروز ایران»، «نگارش برای اجرا» و غیره نیز برگزار شد.
بخش گنجینه سینمای ایران هم که به اکران برخی از فیلم‌های مهم تاریخ سینمای ایران می‌پرداخت جدای از اکران فیلم‌های مثل «گاو»، «دیده‌بان»، «ناخدا خورشید»، «پرده آخر» و ... با نشست‌هایی علمی همراه بود که بسیاری از صاحبنظران در حوزه سینما در آنها حضور به عمل آوردند و پیرامون مسائلی چون «شیوه روایی در سینمای کیارستمی»، «اقتباس و بومی‌سازی متون غیر فارسی»، «تنوع فرهنگی و زبانی در سینما» و ... صحبت کردند.
از طرفی برگزاری نشست‌های تخصصی و وبینارهایی در دانشگاه‌های کشور موجب پیوند دوباره این حوزه مهم از علم و فرهنگ با مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور شد و صاحبنظران و دانشجویان دانشگاه‌های مختلفی چون «سوره»، «امام صادق(ع)»، «تهران»، «هنر»، «صدا و سیما» و «مرکز مطالعات راهبردی ژرفا» از طریق این نشست‌ها با جشنواره و سینمای ایران ارتباط دوباره‌ای برقرار کردند و افراد زیادی از طریق سامانه‌های برخط در سایت آپارات و روبیکا در این نشست‌ها شرکت کردند.
این نشست‌ها که به همت و دبیری «سعید الهی» در چهلمین جشنواره فیلم فجر صورت گرفت یکی از محمل‌هایی بود که جای خالی آن برای بسط گفتگو پیرامون اهمیت سینمای ایران خالی بود.
حضور اساتید نامی چون «علی نصیریان»، «محمود کلاری»، «مجید میرفخرایی»، «جابر قاسمعلی»، «هوشنگ توکلی»، دکتر «شاهین فرهت»، دکتر «مصطفی مهرآیین»، «حبیب احمدزاده»، «مجید شیخ‌انصاری»، «وحید نیکخواه آزاد»، «مهدی سجاده‌چی»، «بیژن عبدالکریمی» و ... نشانه‌ای از آشتی دوباره چهره‌های فرهنگی با مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران است که به نظر می‌رسد برای آینده جشنواره و سینمای ایران یک گام مهم و مستحکم باشد.