چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۰

مشکلات سینماگران در آستانه سال نو/۶

روزبهانی: هنرمندان در تمامی دنیا ارج و قرب دارند اما مدیران سینمایی ما ارزشی برای اهالی سینما قائل نمی شوند

محسن روزبهانی

سینماپرس: محسن روزبهانی طراح جلوه های ویژه میدانی پیشکسوت سینما در خصوص مشکلات معیشتی و رفاهی سینماگران در آستانه سال نو گفت: دولت باید تا پایان کرونا برای اهالی سینما حقوق در نظر بگیرد؛ مسئولان دولت ما دست روی دست گذاشته و تنها نظاره گر وضعیت فاجعه بار زندگی هنرمندان و سایر اقشار جامعه هستند!

طراح جلوه های ویژه میدانی فیلم های سینمایی «به وقت شام» و «تنگه ابوقریب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: زندگی امروزه برای سینماگران بسیار سخت شده چرا که بیکاری سینماگران در بحران کرونا بیش از پیش خودنمایی می کند و کسی هم نیست که اندک تدبیری برای برون رفت از این شرایط بغرنج داشته باشد.

این سینماگر با بیان اینکه قبل از کرونا هم سینماگران مشکلات زیادی داشتند یادآور شد: باند و باندبازی در سینمای ایران بیداد می کند. چند سالی است که برخی اهالی سینما وقت سر خاراندن ندارند و مرتب سر کار هستند و برخی دیگر در بیکاری مطلق به سر می برند و کارها به صورت عادلانه تقسیم نمی شود.

وی سپس خاطرنشان کرد: بنده خودم در یک سال گذشته اغلب بیکار و تنها ۱۰ روز سر کار بودم، خوب هزینه زندگی بنده نوعی باید از کجا تأمین شود؟ چه کسی باید برای زندگی ما فکر اساسی کند؟ ما دنبال مسکن های موقتی نیستیم و مدیران سینمایی باید تدبیری برای بهبود وضعیت زندگی ما به صورت دائمی داشته باشند.

روزبهانی ادامه داد: پیشنهادی که بنده چند باری آن را به مدیران مطرح کرده ام این است که با دولتمردان رایزنی کنند و برای سینماگران سهامی در نظر بگیرند تا آن ها بتوانند از طریق بورس و سهام زندگی شان را بگذارنند.

وی تأکید کرد: همه مدیران سینمایی باید آگاه باشند که یک فرد درجه یک سینما باید سطح زندگی در شأن و جایگاه خودش باشد. باید درآمد از جای مناسبی داشته باشد باشد و مدیران موظفند حداقل ها را برای آن ها تأمین نمایند.

طراح جلوه های ویژه میدانی فیلم های سینمایی «یتیم خانه ایران» و «سرو زیر آب» در پایان این گفتگو با بیان اینکه هنرمندان در تمامی دنیا ارج و قرب دارند اما مدیران سینمایی ما ارزشی برای مان قائل نمی شوند تصریح کرد: بنده این مورد را چند روز قبل به یکی از مسئولان بنیاد سینمایی فارابی گفتم که اگر ما هرجای دنیا برویم کشورهای دیگر روی سرشان می گذارند اما اینجا حتی وقتی بیمار می شویم کسی به عیادت مان نمی آید و حالی از ما نمی پرسد. همین چند وقت قبل بنده برای یک جراحی ساده زندگی ام را فروختم. زمین و طلای اعضای خانواده را فروختم تا بتوانم هزینه درمانم را مهیا کنم، کسی که چیزی برای فروش ندارد چه باید بکند؟

اخبار مرتبط

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.