اخبار سینمای ایران و جهان - سینماپرس

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

هزارپاهایی که آفت فرهنگ جامعه اند/ وقتی ولنگاری در سایه ناکارآمدی مدیران به اضمحلال فرهنگی می رسد!

سینماپرس: بخشی هایی از جامعه به طنزهای لوده و سخیف معتاد شده اند، چون جامعه ای که به علت ناتوانی مدیران فرهنگی امنیت روانی اش توسط سینما و تلویزیون مخدوش شده و با مفاهیمی چون نشاط، بهجت، امید و توکل ناآشناست، در زمان بروز دشواری های اقتصادی چاره ای جز پناه بردن به فیلم های سخیف روی پرده ندارد؛ اما سوال بی پاسخ آن است که مدیران سینمایی چطور می توانند از کارنامه و عملکرد خویش دفاع کنند؟

از شر وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی به خدا پناه می بریم!/ وقتی «فتح پلان به پلان» برای نقش بستن «فحشا» «هزارپا» پیدا می کند!

سینماپرس: رفتار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مصداق حکایت سعدی است که می گوید «مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان»؛ اکنون با صدور مجوز هایی همچون هزارپا و عرق سرد حقیقتا «دفع افسد به فاسد» ارجحیت دارد و در کنار پرسش از کارگردان باید مسئول فرهنگی بازخواست شود که چگونه به اثری با کنایه های جنسی و یا صحنه های اروتیک وتوهین به مقام جانبازان و زیر پا گذاشتن کرامت زنان مجوز اکران داده اند!؟

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

نفوذ فرهنگی در لوای فرنگی سازی؛

سینمای دوتابعیتی و سرگشتگی در مفهومی با عنوان نفوذ فرهنگی

سینماپرس: پدیده سینمای دوتابعیتی با سرعت و شدت فزاینده ای در حال توسعه در میان سینماگران ایرانی است و یکی از عوامل پیشرفت این اتفاق رویکرد متولیان بنفش پوش سال های اخیر سینمای ایران است؛ متولیانی متوهم در دوران پس و پیش برجام که عرصه ی فرهنگی کشور را درگیر و دار ولنگاری فرهنگی ساخته و جشنواره جهانی فیلم فجر ایشان با حضور تعداد نسبتا قابل توجهی از آثار دوتابعیتی، مُهر تاییدی بر اقدامات فرهنگی ویژه در عصر نفوذ فرهنگی می زند.

به مناسبت روز قدس؛

آیا سینما همچون صهیونیست ها نژادپرست است؟/ وقتی مستضعفان و مظلومان در سینمای ایران جایی ندارند!

سینماپرس: فلسطین مسأله اول جهان اسلام و حمایت از آن یکی از ده ها آرمان اصیل انقلاب اسلامی است، آرمان هایی چون مبارزه با فقر، مبارزه با بی عدالتی ، مبارزه با اشرافی گری، مبارزه با ظلم، مبارزه با استکبار، استعمار، استثمار، استحمار و ... در هر شکلی و در هر سطحی، حاکمیت حدود الهی و ... آرمان هایی که مدت هاست جایی بر پرده سینماها ندارند.

به کجا چنین شتابان (۹)

حماقت یا حمایت فرهنگی؛ مساله این است!/ وقتی بی عرضگی و ناتوانی مدیران، امنیت و استقلال فرهنگی جامعه را مخدوش می کند

سینماپرس: نهادینه سازی مولفه های غربگرایی، زندگی سکولار و اباحی گرایی از یکسو و بی توجهی به استقلال فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه و آرمان های انقلاب مردم ایران از سوی دیگر توصیف بهتری از فرهنگسازی سینمای جمهوری اسلامی است، در نسبت با تعاریف رویایی، اغراق آمیز و خلاف واقعی که مدیران سینمایی از تاثیرگذاری های این سینما ارائه می دهند.

به کجا چنین شتابان (۸)

مدیریت مدبرانه و گُل و بُلبُل جلوه دادن فضای ولنگاری فرهنگی

سینماپرس: نقش کلی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در گسترش مفاسد و آسیب های اجتماعی، نقشی مغفول مانده است. در دهه های اخیر صدها فیلم اجتماعی با ادعای انعکاس واقعیات جامعه و مشکلات مردم ساخته شده و این همه در حالی است که به سختی می توان فیلمی را یافت که بر مشکلات قشری که آنها را سوژه کرده است، اثر مثبتی داشته باشد.

به کجا چنین شتابان (۷)

اتلاف عُمر مردم در اجرای سلیقگی قوانین فرهنگی

سینماپرس: در سال ۱۳۹۶ هجری شمسی، هفت فیلم صدرنشین گیشه، بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داشتند، اما این فیلم ها چه تأثیری در بهبود فرهنگ عمومی جامعه داشته اند؟ آیا متولیان رسمی امر هنر و بالاخص سینما در وزارت ارشاد و بویژه معاونت نظارت و ارزشیابی حاضرند به جامعه توضیح دهند که بالغ بر ده ها میلیون ساعت از عمر جامعه اسلامی ایران که در سال ۱۳۹۶، صرف تماشای آثار هجو و بعضا مبتذل و بی خاصیت شده، چه فوایدی را برای جامعه و مخاطبان این آثار در پی داشته است؟

تدبیر بنفش و ماجرای نفوذ تا عمق جان سینمای ایران

جشنواره جهانی فیلم فجر محملی برای ظهور و بروز دستورالعمل های ابلاغی نظام لیبرالیسم/ بررسی گوشه ای از پیام های آثار جشنواره

سینماپرس: با بازبینی دقیق فیلم‌های این دوره جشنواره و سنجش آن با دستورالعمل های ابلاغی نظام لیبرالیسم در قالب سندهایی همچون سند ۲۰۳۰ یونسکو، بیشتر به عمق نفوذ فکری فرهنگی غرب می‌توان پی برد و از این جهت است که دیدن فیلم‌های این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر، هشداری خواهد بود از برای کسانی که دغدغه فرهنگ اسلامی و ایرانی را دارند و نگران آینده فرهنگی کشور هستند.

اندر احوال جشنواره جهانی فیلم فجر

از نفوذ فرهنگی تا حیات خلوتی از جنس اپوزیسیون نظام/ وقتی دیپلماسی فرهنگی در جشنواره جهانی وارونه ترسیم می شود!

سینماپرس: حاشیه های جشنواره جهانی فجر به مراتب بیشتر از جشنواره ملی فجر است به طوری که هر کدام می تواند سوژه ای جداگانه برای پرداخت باشد، با بررسی خیلی از بخش های جشنواره و البته شعارهای ریز و درشت آن مانند دیپلماسی فرهنگی می توان دریافت که عموما در تقابل با دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی فعالیت نموده است.

به کجا چنین شتابان (۶)

نقش مدیریت جشنواره ای در واتیکانیزاسیون فرهنگی

سینماپرس: شرایط حال حاضر فرهنگی و سینمایی کشور تا به آنقدر دردآور و در عین حال از هم گُسیخته است که مدیران و متولیان سینمایی، هنگام مواجهه با انتقاداتی که برگرفته از بیانات و مطالبات رهبری است، به شدت آشفته می شوند و در این شرایط به همان میزان هنگام گزارش دهی و موجه جلوه دادن عملکرد خویش، معظم له و سیاست های کلان نظام را دستاویز قرار می دهند.

نقدی بر عملکرد صدا و سیما در نوروز ۱۳۹۷

سازمان جَو گرفته و صدا و سیمای مدیران ناکارآمد

سینماپرس: در سال های اخیر شاهد یک ناهمگونی و مدیریت سلیقه ای بر بخش های مختلف صدا و سیما بودیم که البته هر روز این ناهمگونی و اختلاف بین بخش های مختلف این مجموعه بیشتر می شود. به نظر می رسد ریشه بسیاری از ضعف های رسانه ملی نبود سیستم نظارتی کیفی و محتوایی در بخش های مختلف آن است و البته عدم توجه به فرهنگ و سبک زندگی اسلامی و ایرانی در تولید برنامه های مختلف هم از مهمترین نقاط ضعف این سازمان مهم محسوب می شود.

به کجا چنین شتابان (۵)

جای خالی آوینیون در هفته هنر انقلاب اسلامی

سینماپرس: منتقد متعهد انقلابی با نگاه دائم به افق های تمدنی، خود را مقیّد به صیانت از تک تک مؤلفه های فرهنگ اسلامی ایرانی به ویژه مؤلفه های تمدنی در فرهنگ عمومی جامعه و سبک زندگی افراد دانسته و وضعیت هر یک از مؤلفه ها را مورد رصد و پایش مداوم قرار می دهد اما مدیران فرهنگی جمهوری اسلامی چنین دغدغه هایی ندارند، چرا که نمی توان پذیرفت فردی دارای این سطح از دغدغه و مسئولیت پذیری باشد اما ماحصل تلاش و مدیریت و سیاست گذاری او برای نمونه به آثاری چون عرق سرد، هجوم، نهنگ عنبر، من سالوادور نیستم، اکسیدان، دلم می‌خواد، ۵۰ کیلو آلبالو، آینه بغل، خرگیوش، مصادره و امثالهم ختم شود.

به کجا چنین شتابان (۴)

مسئولیت های فراموش شده در دوران مدیران منافق فرهنگی

سینماپرس: می بایست به مدیران محترم فرهنگی که نگران تضییع حق الناس و به تعبیر بهتر حقوق برخی سینماگران روشنفکر غربگرا و سکولار هستند یادآور شد که هنرمند بودن مجوز سیاه نمائی و ناامید کردن مردم نیست و مدیر فرهنگی موظف است در حیطه مدیریتی خویش از حقوق فرهنگی ملت و نظام اسلامی در شرایط منازعه فرهنگی جمهوری اسلامی و نظام سلطه دفاع نماید.

نگاهی به نشست خبری سازمان سینمایی؛

تناقض گویی برای عافیت طلبی/ رئیس سازمان سینمایی فرافکنی می کند؟!

سینماپرس: وقتی رئیس سازمان سینمایی و معاون نظارت و ارزشیابی وی با بی توجهی به انتقادات جدی بر محتوای برخی آثار جشنواره، با اطمینان از اکران بدون اعمال تغییرات فیلم ها سخن می رانند، چگونه به بهانه ی عدم اعتراض رسانه ها به یک فیلم در زمان اکران، از پاسخگویی در اعطای مجوز به آن فرار می کنند؟

به کجا چنین شتابان (۳)

مدیریت منافقانه فرهنگی در زیر شعار حق الناس/ چرا باید حقوق فرهنگی ۸۰ میلیون انسان پایمال شود؟!

سینماپرس: در دهه های گذشته بسیاری از مدیرانی فرهنگی جمهوری ابا داشته و دارند از اینکه خود را مدیر انقلابی نامیده و به جامعه معرفی کنند، چرا که از یکسو فاقد ویژگی های مدیر انقلابی هستند و از سوی دیگر، در صورت خوردن برچسب انقلابی، توسط هنرمندان و روشنفکران غربگرا و رسانه های آنها مورد شماتت، تحقیر و تمسخر قرار می گیرند.

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و ششم (۲)

سینمای اجتماعی یا ژانر نکبت!/ وقتی ناتوانی یا خیانت مدیران در مسیر اضمحلال فرهنگی، حق الناس را ضایع می کند

سینماپرس: جشنواره سی و ششم پنجمین جشنواره در دوران اعتدال گرایان بود، در حالیکه مدیران فرهنگی اعتدال ترجیح دادند به جای پاسخ گویی هرساله به اعتراضات علما، منتقدان و هنرمندان انقلابی به محتوای مخرب آثار ساختارشکن و مسأله دار، از اساس صورت مسأله را حذف کرده و با کوچک کردن جشنواره، عرضه بخش عمده فیلم های سینمایی را به زمان اکران موکول کنند تا بولتن نویسان نتوانند با انتقاد از محتوای آلوده و چرک آنها روشنگری نموده و اسباب عدم اکران فیلم ها و به تعبیر دبیر جشنواره، ضایع کردن حق الناس را رقم بزنند!

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و ششم (۱)

چگونه عرق سرد مدیران فرهنگی در اتاق های تاریکِ جاده قدیم در می آید/ هیس! مدیران سینمایی فریاد نمی زنند!

سینماپرس: در این دوره از جشنواره همچنان ژانر نکبت، مهاجرت، غیرت زدایی، تجاوز، خشونت و ... وجود داشت و چند اثر بر ترسیم جامعه به شکلی فروپاشیده و از هم گسیخته اصرار داشتند. اما مهمترین اشکالات سینمای اجتماعی که حتی با وجود ویترین تزئینی و خلوت جشنواره سی و ششم نمی توان آنها را پنهان کرد، نخست اصرار فیلمسازان به بازنمایی واقعیت پنداری های خود و نمایش صرف ناهنجاری ها و دوم فقدان بن مایه های معرفتی و فکری لازم در تنظیم فیلمنامه های آثار بود.

سازمان سینمایی به فیلم های همجنسگرایانه و ضدنظام مجوز نمایش داده است!؟/ آقایان مدیر بر سینما، نسبت خود را با انقلاب مشخص کنید!

سینماپرس: سازمان سینمایی باید تکلیف خود را با معاونت نظارت و ارزشیابی و شورای پروانه نمایش خویش مشخص کند که چگونه آثاری با محتوای همجنسگرایانه و یا ضدنظام از مجاری قانونی عبور کرده و مجوز اکران و نمایش می یابند و به عنوان خوراک فرهنگی به جامعه عرضه می شوند!؟

به کجا چنین شتابان (۲)

راضی سازی همگان زیر سایه مدیریت منافقانه فرهنگی

سینماپرس: مدیران فرهنگی در حداقل چهار دولت سیاست راضی سازی همگان را دنبال و به تبع آن سعی کردند بخش زیادی از هنرمندان غیرمتعهد را راضی نماید، در حالی که این سیاست نتیجه ای جز وقیح تر شدن و طلبکاری مضاعف جریان منوالفکر غالب بر عرصه فرهنگ و هنر، نادیده گرفتن حقوق فرهنگی مردم مسلمان ایران و جلوگیری از رشد و پویایی هنرمندان متعهد نداشته است.

به کجا چنین شتابان (۱)

وقتی مدیران فرهنگی و سینمایی کشور، حقوق فرهنگی ملت را پایمال می کنند

سینماپرس: در نگاه مدیران سینمایی جشنواره همپای سینما رُشد می کند؛ به جای آنکه چندین قدم از سینمای جاری جلوتر باشد و آن را راهبری نماید! سطح انتظار و افق دید این مدیران به مهمترین رویداد سینمایی جمهوری اسلامی در همین سطح بوده و در دادن افق های استراتژیک به جشنواره فیلم فجر و تعریف اهداف راهبردی ناتوان هستند؛ البته ناتوانی بهترین حالت است وگرنه چنین رفتاری خیانت عامدانه به فرهنگ و امنیت فرهنگی جامعه خواهد بود.

نگاهی آسیب شناسانه به سی و ششمین جشنواره فیلم فجر؛

از بلبشو و روان پریشی تا رفتار «خواص فریبانه» در مدیریت سینما/ چرا رکورد اهدای سیمرغ شکست؟/ وقتی جشنواره با هدف ماندن در قدرت، سیاست گذاری می شود!

سینماپرس: جشنواره سی و ششم فیلم فجر هم به پایان رسید، جشنواره ای که با اقدامات مدیران سینمایی می توان آن را از جهات مختلف استثنایی بر شمرد! جشنواره ای که نمودی بارز از تلاش ویژه مدیران سینمایی برای ماندن بر مسند قدرت است، موضوعی که توجه به آن، دلایل بخش عمده ای از اتفاقات و تصمیمات پشت پرده را نمایان می سازد.

وقتی «عرق سرد» آبروی آقای نظارت و ارزش یابی را می برد/ یک بیانه سیاسی احمقانه برای ترسیم ناکارآمدی حکومت

سینماپرس: تعداد زیادی از اصحاب رسانه بودند که در میان دیدن عرق سرد، عرق کردند و بارها خجالت کشیدند. خجالت کشیدند از ترسیم و تصویرسازی این همه سکس کلامی و این هجم بسیار زیاد از سکس رفتاری که بر پرده ی نقره ای پردیس ملت به نمایش درآمد، خجالت کشیدند از این همه تاخت و تاز یک اثر سینمایی به مبانی ارزشی ملت مسلمان ایران، خجالت کشیدند از این همه هتاکی به حجاب و چادر و نماز و ... .

نگاهی به تناقض های یک جشنواره؛

از ادعای صرفه جویی در هزینه ها تا واقعیت های پنهان هزینه کردها/ به چه قیمتی جشنواره فیلم فجر یخ زده است؟

سینماپرس: علیرغم آنچه مسئولان برگزارکننده سی و ششمین جشنواره فیلم فجر از ماه ها قبل ادعا می کردند که قرار است در این دوره از جشنواره هزینه ها کاهش چشمگیری پیدا کند اینک شاهد تناقضات آشکاری در سخنان و رفتار متولیان این رویداد هستیم.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۴)

رسانه ملی و نفوذ خزنده رقص در برنامه ها/ وقتی نفوذ فرهنگی از کودکان شروع می شود

سینماپرس: پس از تحلیل محتوایی رقص، انواع آن و مفاهیم دینی؛ تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی مورد بررسی قرار گرفت و به تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی روی داد اشاره ای شد تا زمینه سازی های صورت گرفته در زمینه رجعت فرهنگی پس از انقلاب مشخص گردد. حال در ادامه این فرآیند نقش جریان رفورمیست (اصلاح طلب) و بالاخص حاکمیت تکنوکرات های فرهنگی بر عرصه رسانه ملی در ترویج سبک زندگی غربی مورد تحلیل قرار گرفته است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.