به گزارش خبرنگار سینماپرس، ابراهیم حاتمی کیا پس از نمایش فیلم «چ» در دانشگاه شهید بهشتی گفت: خوشحالم که فیلم «چ» را دیدید و حتما هم نقدهایی دارید و ایرادهایی در کار هست و من هم مدعی نیستم که فیلم کاملی ساختم. من آنچه داشتم را در این فیلم بکار بردم.

وی افزود: من هیچ وقت در انظار رسانه ها ظاهر نمی‌شوم و اصراری هم ندارم که چنین کنم ولی بوسیله «چ» این اتفاق افتاد. در فیلم دل‌مشغولی‌هایی داشتم که به آنها معتقد بودم و باید از آن حرف می‌زدم. دوست دارم این منش مرا آنهایی که گرایشهای سیاسی دارند بپذیرند و در این راه نیز تا حدی موفق بوده‌ام تا در فضای چپ و راست من را بعنوان فرزند خود بپذیرند.

این کارگردان تأکید کرد: وقتی گزینش حرفهای من در رسانه ها پخش میشود دچار یک نوع غصه می‌شوم. این واقعیتی است که من جزو آرمانگراهای مذهبی تعبیر میشوم و با جماعتی که به نوعی لائیک باشند هیچ ارتباطی ندارم. ولی با آنهایی که مصطلح هستند به چپ و راست ارتباط دارم و با آنها دوستی هم می‌کنم و از همه آنها همفکری میگیرم ولی هیچ رنگی از آنان به خودم نمی‌زنم.

حاتمی کیا با اشاره به فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» ادامه داد: روزی که من این فیلم را در جشنواره دیدم؛ به نظرم فیلم قشنگی بود و قصه‌ای از جوانان داشت. حرفی که در فیلم بیان می‌شود حرف درستی است منتها به درمیشیان تلفنی هم گفتم که ای کاش این فیلم اتصال خود را به سیاست وصل نمیکرد. زیرا حرف فیلم وسیع تر از اینها بود که در حد و اندازه های سیاست زده شود.

کارگردان «به رنگ ارغوان» ادامه داد: جریانهای سیاسی باید کار خودشان را بکنند و ما هم کار خودمان را انجام دهیم. اگر در حوزه سیاست هم کاری انجام می‌دهیم باید فاصله خودمان را حفظ کنیم.

وی اذعان داشت: ما نباید تسویه این جریانها شویم زیرا اینها دو روز دیگر می‌روند و کسان دیگری جایشان را میگیرند و این رفت و آمدها همچنان ادامه دارد. اگر رنگ و لعابهای سیاسی فیلم «عصبانی نیستم» آن را به بیانیه شبیه نمی‌کرد فیلم ماناتر و ماندنی تری می‌شد.

حاتمی‌کیا یادآور شد: در مورد «چ» که درباره شهید چمران و دل‌ مشغولیهای او بود میتوانست حواشی اطراف آن ایجاد شود که یاران چمران بیایند و بگویند این چه چیزی است که من ساختم. در فیلم دلمشغولی‌های او از آمریکا و قبل از آن در ایران و نگاه هایی که به بازرگان داشت آمده است، روح چمران آن‌قدر بزرگ بود که باید فارغ از آن مسائل سیاسی به آن پرداخته می‌شد که همین هم شد. چمران با نگاه وسیعی که داشت طیف‌های مختلفی را در اطراف خود گرد آورده بود از دکترها تا داش مشتی های جنوب شهری هردو جذبش شده بودند و او آنها را در کنار خود داشت.

وی عنوان کرد: من وقتی از فیلم احمدرضا دریش(رستاخیز) صحبت میکنم گاهی می‌بینم که اصلا منعکس نمی‌شود. اما چیز دیگری را که بیان میکنم چنان برجسته میشود که شب حتی تلویزیون چند بار آن را پخش می‌کند، این وضعیت مرا اذیت می‌کند، بچه هایی که در حوزه هستند نباید گرایشهای سیاسی خود را صریح کنند. زیرا در دوره ای این اتفاق رخ داد و مسائل آنرا هم دیدم که دعوایهایی ایجاد شد و به دنبالش فشارهایی نیز به سینما وارد کرد.

حاتمی‌کیا تصریح کرد: از ما به غیر از فیلم ساختن چه انتظار دیگری هست؛ گاهی میشنوم که چرا 8سال سکوت کردم چون داشتم فیلم خودم را میساختم. اصلا اعتبار ما به فیلم ساختن است و ما را با همین ظرفیت بپذیرید و ما را گزینشی نکنید.

این کارگردان همچنین در مورد رفتار برخی رسانه ها در انعکاس صحبت های او نیز عنوان کرد: بنده به میرحسین موسوی رأی دادم ولی هیچگاه تبلیغ او را نکردم. من جریان فرهنگ را فارغ از سیاست می‌دانم و این درحالی بود که هیچ ارتباطی با موسوی نداشتم و علاقه ای هم نداشتم که درباره او فیلم تبلیغاتی بسازم. من فقط به او رای دادم.

حاتمی کیا در ادامه افزود: در مورد شخص آقای روحانی نیز وضع به همین صورت است. به او رأی دادم و مشخص بود انتخاب من این جنسی است اما هیچ کدام موجب نمی‌شود که به شخص او نگویم اتفاقاتی که در فرهنگ رخ می‌دهد مرا می‌ترساند.

ابراهیم حاتمی کیا پس از نمایش فیلم «چ» در دانشگاه شهید بهشتی گفت:خطاب به دولت روحانی میگویم؛ به ما یک چیزی می‌گویید وقتی ما پای کار می آییم، می‌بینیم که ما را کتمان می‌کنید. پس ما چون اهل سیاست نیستیم حیرت می‌کنیم. از ما نخواهید که سیاست داشته باشیم و پنهان کاری کنیم. این مال ما نیست بلکه متعلق به سیاستمداران است.