مولف کتاب های «دیالکتیک چشم ها» و  «تئوری های فیلمنامه در سینمای داستانی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای هنری ایران در دنیا شناخته شده است و طرفدارانی دارد اما بخش غالب سینما یعنی سینمای قصه گوی ما هرگز نه در ایران به صورت جدی دنبال کننده داشته و نه توانسته اندک جایگاهی در سینمای جهان پیدا کند. این اتفاق می تواند ۲ دلیل عمده داشته باشد یکی آنکه فیلمسازان ما ساختار سینما را به درستی نمی شناسند و دیگری آنکه مبجور هستند بر اساس خواسته های تهیه کنندگان و با اعمال ممیزی های فراوان فیلم ها را بسازند.

وی ادامه داد: تا زمانی که ما چاره اندیشی درستی برای رفع این ۲ معضل مهم و اساسی در سینمای کشور نداشته باشیم نمی توانیم انتظار آن را داشته باشیم که سینمای کلاسیک ایران در دنیا مطرح شود و بتواند به جایگاهی شایسته دست پیدا کند پس بهتر است جشنواره هایی مانند جشنواره جهانی فیلم فجر را تعطیل کنیم چرا که برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر هیچ تأثیری در مطرح شدن سینمای ایران ندارد و نخواهد داشت.

این منتقد سینما تأکید کرد: متأسفانه سینمای ایران از منظرهای گوناگون سینمای فقیری است و با برگزاری مراسم های «شو» گونه نمی توان آن را از فقر نجات داد؛ فاکتورهای بسیار مهمی نیاز است تا در سینمای ایران به وجود آیند، دست در دست هم دهند تا بخشی از مشکلات سینما برطرف شوند.

شهبازی افزود: از سوی دیگر تهیه کننده سالاری و اعمال سلیقه تهیه کنندگان در سینما و میل به ثروت اندوزی بیشتر آن ها باعث شده تا با استفاده از لابی ها و پارتی بازی های متعدد کاری کنند تا هیچ فیلم خوبی در سینمای کشور تولید نشود که بتواند در عرصه جهانی حرف جدی برای گفتن داشته باشد از این رو بهتر است ما هم بودجه های اندک سینمایی مان را بیش از این هدر نکنیم و به جای برگزاری جشنواره هایی نظیر جشنواره جهانی فیلم فجر این بودجه ها را صرف زیرساخت ها و تولید آثار ارزشمند سینمایی کنیم. این اتفاق قطعاً برای بین المللی شدن سینمای ایران بسیار بیشتر اهمیت خواهد داشت.