براساس این گزارش، «ویلیس»  که بیش از همه در ده ۷۰ شهرت داشت، طی  چندین دهه فعالیت در عرصه سینما به خاطر استفاده ویژه از سایه در کارهایش به شاهزاده تاریکی شهرت داشت .

سبک کاری او همواره تأثیر بسزایی در موفقیت فیلم‌های کارنامه‌اش  داشت، آنچنان‌که «راجر ایبرت» در زمان حیات درباره فیلم «منهتن» نوشت: همه این لوکیشن‌ها و هم این آهنگ‌ها، همه و همه بدون فیلمبرداری سیاه و سفید »گوردون ویلیس» هیچ است. این فیلم به لحاظ فیلمبرداری یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینماست. برخی از صحنه‌های این فیلم تنها به خاطر نور پردازی ویلیس مشهور است.

گوردون ویلیس ۲۸ مه ۱۹۳۱ در کوئینز در نیویورک به دنیا آمد. پدرش چهره‌پرداز بود و برای استودیو برادران وارنر کار می‌کرد. ویلیس ابتدا به نورپردازی و طراحی صحنه علاقه داشت، اما بعد به فیلمبرداری روی آورد.

او هنگام خدمت در نیروی هوایی ارتش آمریکا در دوران جنگ کره در یک واحد سینمایی کار می‌کرد و بعد در حوزه فیلم‌های تبلیغاتی و مستند مشغول کار شد.

اولین فیلم بلند داستانی ویلیس «آخر جاده» در ۱۹۷۰ و آخرین فیلم او «خود شیطان» به کارگردانی آلن جی پاکولا در ۱۹۹۷ بود.

«ویلیس» در سال ۲۰۰۹ میلادی برنده جایزه افتخاری آکادمی اسکار شد

.