حمید اسفندیاری مدیرعامل انتشارات باربد در گفت و گو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری سینمای ایران، در خصوص سیستم توزیع در ایران گفت: توزیع آثار موسیقی در کشور ما توسط چند مرکز پخش به صورت جدی پیگیری می شود که بعضی از آن ها فقط در حد آثار خودشان این پخش را انجام می دهند و برخی بیش از آن، اما پخش هایی که صورت می گیرد بر مبنای سیاست گذاری که خودشان انجام می دهند صورت می گیرد.

وی افزود: اندیشه ها در سیاست گذاری پخش موثر است، به طور مثال شخصی برای پخش اثرش به من مراجعه می کند من نمونه اثر آن شخص را می گیرم تا گوش کنم اگر آن چیزی باشد که در راستای تولید ما بتواند قرار بگیرد، پخش آن کار را قبول می کنم ولی اگر یک کار پاپ بوده که سطح کیفیت آن خیلی پایین باشد هیچ وقت قبول نمی کنم. این نوع سیاست گذاری در پخش فقط خاص باربد است بقیه پخش ها متاسفانه می گویند ما پخش کننده ایم و تنها سودمان را می گیریم و بس. ما این کار را نمی کنیم ولی در کل پخش در ایران به این دو شکل انجام می شود یعنی یا طرف برمبنای اهداف تولید خود در آن راستا پخش انجام می دهد و هرکاری را پخش نمی کند یا اینکه نه کار براساس سود انجام می شود و هرکس یک رقمی را می گوید و پخش انجام می دهد. در حال حاضر باتوجه به اینکه یک سری از پخش ها برای سوپرمارکت ها فعالیت می کنند متاسفانه وضعیت پخش به گونه بدی رقم خورده است. پخش باید براساس یک اصولی شکل بگیرد که اگر این اصول درست باشد قطعا موفق می شود و کار از بین نمی رود.

اسفندیاری در پاسخ به این سوال که آیا در سیستم توزیع آثار موسیقی مافیای پخش وجود دارد توضیح داد: من در این بخش این بحث را اصلا قبول ندارم و یقینا می دانم که دوستانی ممکن است در مورد خود من نیز همین فکر را بکنند. دلیل عمده آن این است که مثلا شخصی می آید و کاری را انجام داده است، کاری که در هنگام تولید نظری از ناشر و پخش کننده آن نخواستند و آن کار رد می شود و آن شخص دلگیر می شود، البته در درجه اول باید بگویم که ما جزو دسته پخش کننده ها قرار نمی گیریم ما جزو دسته ناشرانی هستیم که پخش هم می کنند آن هم به این دلیل اکه ما عملا طلا تولید می کردیم ولی پخش کننده به دلیل عدم شناختی که داشت طلای ما را به مس تبدیل می کرد و می فروخت از اینرو ما مجبور شدیم خودمان پخش بزنیم. من کارم تولید است و دلم می خواست این چرخه درست باشند و کارشان را بکنند و سود ببرند ولی از جایی که آنچه من تولید می کردم شناختی نسبت به آن نداشتند مجبور شدم خودم برای آن، شبکه توزیع راه اندازم. ما در طبقه بندی در دسته پخش کننده ها نمی توانیم قرار بگیریم اگر من خودم را پخش کننده هم می دانم به این دلیل است که من پخشم را با قدرت نشر جلو می برم.

وی ادامه داد: این مافیای پخش از دو گروه صورت می گیرد؛ یکی گروهی است که کالاهای شان را برای پخش می آورند و مورد پسند ما نیست و آن شخصی که هزینه کرده و کاری را تولید کرده تو ذوقش می خورد و می گوید اگر فلانی این کار را خودش تولید کرده بود پخش هم می کرد، چون ما تولید کرده بودیم پخش نکرد. درصورتی که اینطور نیست اگر یک کالایی قابلیت پخش داشته باشد چرا من نباید این کار را انجام دهم! از طرف دیگر ممکن است سود کار بالا باشد اما به جریان فکری من لطمه بزند آن وقت این کار را انجام نمی دهم، اردشیر کامکار حرف قشنگی به من زد که «شما بابت کارهای بیرون آمده تان باربد نیستید بابت کارهایی که هنوز از شما بیرون نیامده است باربد هستید».

وی تصریح کرد: مثلا من الان 250 حلقه لوح فشرده دارم که به آن ها افتخار می کنم کافی است 20 حلقه بی کیفیت به آن ها اضافه شود دیگر نمی توانم از کارم دفاع کنم. به همین دلیل وقتی کاری را نمی پسندم راحت می گویم نه و کاری که خوب نباشد را قبول نمی کنم، از این رو حرف مافیا و باندبازی زده می شود درصورتی که من در آثار خودم هم کاری بوده است که با هزینه ای بالا آن را ضبط کرده ام ولی از آن راضی نبودم و پخش نکردم چون عقیده دارم وقتی به این نتیجه رسیدم که کار خوبی نیست حاضرم ضرر کنم اما آن را پخش نکنم. اما آلبومی هم بوده است که صاحب امتیازش جای دیگری بوده است اما من تولید و توزیع کرده ام. ما چیزی تحت عنوان اینکه چون سرمایه گذاری ما نیست پخش نکنیم نداریم ولی باید کاری باشد که قابلیت توزیع داشته باشد. من معتقدم اصلا مافیایی در پخش وجود ندارد و این تعداد اندک پخش کننده ای که باقی مانده هیچ کدامشان ارتباطی در این حد ندارند که حتی بگویند این کار را پخش کن یا خیر! همه برای یک عدد مالی تلاش می کنند و دوست دارند این عدد مالی را بیشتر کسب کنند؛ یک جایی سیاست تولید اثر خوب د روهاه اول قرار دارد و بعد بحث مالی و دوستانی هم هستند که اول به بحث مالی کار فکر می کنند و بعد به کیفیت آن می اندیشند.

مدیرعامل انتشارات باربد عنوان کرد: شناخت و درک درست از موسیقی خیلی به توزیع صحیح آن کمک می کند مثلا 9 سال پیش شخصی با من تماس گرفت و گفت کاری را ساخته ام و چند جایی که نشان داده ام گفتند کار تو بد است و به درد نمی خورد در صورتی که ما این کار را منتشر کردیم و یکی از بهترین آثار بی کلام ما شد، این عدم شناخت و درک دوستان عامل رد کردن این کار شده بود. دوستان در این بخش دچار مشکل هستند و چون موسیقی سنتی شناخت دقیق تر و بیشتری می خواهد کمتر به سمت آن گرایش پیدا می کنند و بیشتر به موسیقی پاپ فکر می کنند و در موسیقی پاپ هم سلیقه ای عمل می شود. به همین دلیل وقتی شخصی نزد توزیع کننده می آید و کارش مورد تایید قرار نمی گیرد حرف از مافیای پخش می زند. همه کسانی که در این صنعت هستیم هرچقدر هم فرهنگی باشیم به بخش اقتصادی این جریان فکر می کنیم این یک اصل است وقتی من ده سال این کار را انجام داده ام دیگر اقتصادی شده ام اما این ماجرا به این شکل نیست که مافیایی تشکیل شده باشد و اصلا ارتباطی وجود ندارد که مافیا شکل بگیرد.

اسفندیاری در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان از پخش آثار خود در سیستم دولتی ناراضی هستند، اظهار کرد: بخشی از آن توهم خود افراد و بخشی از آن حقیقت است، به عنوان مثال شخصی کارش را به حوزه هنری داده است و حوزه هم آن کار را پخش کرده است. وقتی من این کار را پخش کرده ام یعنی خریده ام و پخش کردم و این طبیعی است که من اگر زودتر این کار را پخش کنم سود کرده ام پس نمی آیم کار را پخش نکنم و جلوی سود را بگیرم پس در اینجا هنرمندی که می گوید کار من را فلان جا پخش نکرده است درست نیست چون این آثار غالبا به صورتی است که توجیه اقتصادی برای یک ناشر نداشته است و آن شخص به توزیع دولتی روی آورده است و گاهی بیش از آن هزینه ای که مرکز خصوصی پرداخت می کرده است کار را خریده اند، ولی این ضمانت نمی کند که وقتی اثری را گران بخری در فروش هم فروش بالاتری خواهی داشت.

وی خاطر نشان کرد: گاهی پتانسیل پخش یک محصول همان میزان است و نمی توان ایراد را به گردن سیستم توزیع دولتی انداخت. وقتی اثر به بازار می آید آن شخص توقع دارد برمبنای پولی که گرفته است فروش خیلی خوبی هم داشته باشد اما بخش دولتی این تفکر را ندارد چون خیلی به برگشت سرمایه فکر نمی کند. مثلا شخصی پولی را از بخش دولتی گرفته است و توقعی برایش ایجاد شده است و فکر می کند ارزش کارش این بوده است اما اکثر کارهایی که در سیستم دولتی تولید می شود بین هزار تا 3000 عدد است. اگر بخواهیم نشر سروش را بین دولتی ها قرار دهیم آن اتفاق بهتری است چون هم آثار بهتری را می خرند و هم پول را به کسی می دهند که می توانند از آن دربیاورند.

انتهای پیام/ن.ف