رضا مهدوی؛ مدیرکل مرکز موسیقی حوزه هنری، نوانده سنتور و مؤلف در گفت و گو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری سینمای ایران در خصوص سیستم توزیع آثار موسیقی در ایران بیان کرد: سیستم توزیع در کشور ما نامعلوم و نامطلوب است و متاسفانه کسانی که به عنوان پخش آثار موسیقی از گذشته مطرح بوده اند امروزه خودشان تولید کننده هم شده اند و از این لحاظ رقیب شرکت هایی شده اند که آثارشان را به اینها می دادند و پخش می کردند. از این رو ست که یک مقدار چرخه کار معطل مانده و به نوعی رقابت ناسالم به وجود آمده است. پخش باید مجزا از سیستم تولید باشد یعنی کسی که تولید می کند بهتر است پخش نداشته باشد و کسی که پخش می کند تولید اثر نداشته باشد.

مهدوی اظهار داشت: نکته دیگر گرانی سی دی است که در یک سال گذشته اتفاق افتاده است، علی رغم اینکه پخش کننده ها سی دی را به قیمت ارزان از شرکت ها می خرند استدلال عجیبی دارند اینکه فکر می کنند اگر روی سی دی قیمت بالا بگذارند ارزش آن را بالا می برد که این کاملا برعکس است و مردم دنبال تهیه آن به صورت ارزان تری هستند. این نیز علتی شده است بر اینکه پخش اگر قبلا مریض بوده امروز مریض احوالتر شود و فروشگاه ها و بالطبع مردم استقبال زیادی از آن نداشته باشند.

وی ادامه داد: دیگر مشکل توزیع و پخش نبود فروشگاه های کافی در سطح کشور است، اخیرا چند سالی است به واسطه تولید و پخش فیلم خانگی آنهایی هم که کار سی دی موسیقی می کردند در قالب های مقوایی پاکتی و بدون جعبه شیشه ای آثار پاپ را به فروشگاه ها و سوپرمارکت ها می آوردند و به فروش می رساندند. این تا حدی توفیق داشت و مردم استقبال می کردند امروز دیگر آن توفیق را هم متاسفانه خیلی نداریم. چون آثار به قدری پشت سر هم و انبوه بیرون می آید که لا به لای آن آثار موسیقی گم می شود و فروشگاه ها جز از دو تا سه چهره سرشناس تمایلی ندارند که بنرها و استندهای تبلیغاتی آن ها را بزنند؛ به همین دلیل بعد از مدتی فروکش کرد و فروش های مغازه ای هم اصطلاحا نتوانست آن توفیقی که آثار فیلم خانگی داشت پیدا کند. البته قیمت این آثار یک سوم قیمت آثاری است که در قاب شیشه ای هستند درنهایت مردم اینها را تهیه می کنند و آثار با مجلد قاب شیشه ای مورد ظلم واقع می شود و البته به دلیل رقابت نادرستی که بین همین چند تعداد انگشت شمار شرکت های پخش وجود دارد پخش درستی صورت نمی پذیرد.

رضا مهدوی تصریح کرد: من سال گذشته به معاونت هنری وزارت ارشاد مطرح کردم که بیایند کیوسک های خیابانی تاسیس کنند تا این کیوسک ها فقط سی دی بفروشند و تهیه آن ها برای مردم آسان باشد نه مثل کیوسک روزنامه فروشی ها که به اسم روزنامه ها باشد ولی به کام دیگر محصولات. حتی پیشنهاد کردیم که فروشگا های زنجیره ای نیز بخشی را برای پخش آثار شنیداری قرار بدهند و تبیلیغاتی در این زمینه داشته باشند و پیشنهاد دیگری که مطرح شد این بود که صدا و سیما بتواند آثار موسیقی را صرفا در انحصار سروش نداشته باشد و بتواند آثار دیگران را مثل دیگر آثار و یا دیگر محصولات که در کشور وجود دارد و برایشان تبلیغات می شود تبلیغ کنند. همه این ها می تواند به شناسایی بیشتر به مردم و پخش بهتر و انبوه و سراسری در کشور کمک کند. درحال حاضر آمار اولیه هر سی دی هزار عدد است که این آمار ناچیزی است ولی آمار همان اثر هزار عددی که در همان یک سال هم به فروش نمی رود در بخش قاچاق و غیر رسمی چندین هزار است. فقط یک عامل نیست که توزیع آثار موسیقی را در ایران ضعیف کرده است عوامل زیادی وجود دارد.

مدیرکل مرکز موسیقی حوزه هنری در پاسخ به این سوال که آیا سیستم توزیع آلبوم ها دچار مافیای پخش شده است، بیان کرد: من مافیا را قبول ندارم چون اصلا پخش کننده های ما چنین بضاعت مالی و علمی را ندارند، مافیا یعنی بخشی که دانش خیلی قوی ای دارد و فوق العاده قوی تر از مدیران و برنامه ریزی های دولتی است و دوم اینکه از لحاظ مالی ثروت کلانی دارند که آن را سر این قضیه ریخته اند. ما نه بخش خصوصی مان ثروت کلانش را تا به حال صرف موسیقی کرده است و نه مدیران شرکت پخش از دانش کافی در این زمینه برخوردارند. همه چیز سنتی است ما مافیا نداریم ما ضعف مدیریت در موسیقی به طور کلان داریم چه در بخش محتوا و چه در بخش سیاست گذاری مربوط به بحث نظارت و حمایت و ممیزی ها. تمام این ها باعث می شود که هر کسی آمده گوشه ای از کار را گرفته است منتها به شکل غیر حرفه ای و کج دار و مریض. این است که ناخواسته فکر می شود مافیایی وجود دارد.

وی افزود: اگر مافیا بود که خوب بود بخشی از موسیقی حداقل قوی جلوه می کرد و درآمد زایی ایجاد می شد و اقتصاد موسیقی را تکان می داد. ما چنین سیاستی را نداشته و نداریم ونباید گول چند کنسرتی که گذاشته می شود را بخوریم. اینها کاذب است و اتفاقا نسبت به هزینه ای که شده است سود واقعی ندارد. منتها عشقی است که افراد نسبت به این قضیه دارند. در این بخش دولت توفیقی نداشت اگر داشت قطعا می توانست هنرمندان برجسته را در جشنواره های مختلف مثل فجر بیاورد و به عنوان یک نماد و یک حرکت فرهنگی بزرگ معرفی می کرد اما ما این را تابحال نداشتیم.

این نوازنده سنتور در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان از پخش آثار خود در سیستم های دولتی ناراضی و ناخشنود هستند، عنوان کرد: اولا دولت سیستم توزیع ندارد و طبیعتا دولت نباید این کار را بکند و طبق اصل 44 نباید هم این کار را بکند منتها بخش هایی هستند که نیمه دولتی هستند و بخش هایی هم هستند که خصوصی هستند. شرایط موسیقی باید به گونه ای باشد که اعتماد سازی شود و امنیت در کار به وجود بیاید.  بخش دیگر حمایت دولت است که باید صورت بگیرد ما الان وامی به آن شکل نداریم که به پخش کننده ها داده شود تا بتوانند سرمایه گذاری کنند. ما در حال حاضر برای خرید قاب آلبوم ها مشکل داریم بخشی تحریم اقتصادی است بخشی نرم افزار است و بخشی سخت افزار است. الان بیشتر شرکت ها تمایل دارند توزیع آثار سینمایی را انجام دهند تا آثار موسیقی زیرا آثار سینمایی تیراژ بیشتر و فروش بالاتری و قیمت پایین تری دارد و ضمانت اجرایی قانونی پیدا کرده است اما در موسیقی هیچکرام اینها وجود ندارد و تازه هزینه تولید هم بالاست.

مهدوی در پایان خاطرنشان کرد: بخش سوم که حایز اهمیت است نظارت درست و دقیق است که اگر اینها درست به وجود بیاید آنوقت هنرمندان می توانند احساس راحتی کنند و بخش خصوصی بیاید کارشان را پخش کند؛ البته در شرایط فعلی بهتر است دولت پخش را به عهده بگیرد. اگر دولت با یک سرمایه ویژه و با ضمانت اجرایی پخش کار را به دست بگیرد می تواند در سطح وسیع پخش کشوری داشته باشد چون بخش خصوصی توان تا این حد بالا را ندارد و عموما هم نگاه سلیقه ای را دخیل می کند بعید می دانم هنرمندی از روی فکر گفته باشد ما بخش دولتی را دوست نداریم چرا که همه چیز تا به حال از نقطه صفر تا پایان دولتی است! درصورتی که نمی بایست اینگونه باشد.

انتهای پیام/ن.ف