به گزارش سینماپرس، ابراهیم عامریان، تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با ایرنا درباره ویژگی‌های لازم برای ساخت فیلم کودک و چالش‌های تولید آثار کودکان در ایران اظهار کرد: من فیلم کودک، فیلم بزرگسال و فیلم طنز کار کرده‌ایم و خدا را شکر همه فیلم‌هایمان هم پرمخاطب بوده است. به نظرم وقتی می‌خواهی فیلم کودک بسازی باید بدانی چه چیزی را رعایت کنی تا کودک با آن ارتباط برقرار کند به ویژه که مخاطب کودک مخاطب خیلی سختی است و در یک لحظه می‌تواند فیلم را رها کند و از سالن بیرون بیاید.

وی افزود: امروز کارهای باکیفیتی در دنیا برای کودک ساخته می‌شود و دسترسی به آن‌ها هم راحت است. الان بچه‌ها می‌توانند خیلی راحت در فضای مجازی این فیلم‌ها را ببینند و وقتی با این آثار ارتباط برقرار می‌کنند، توقع‌شان بالا می‌رود. بنابراین ما باید نگاهی جدی به کیفیت کارهای خارجی داشته باشیم و خودمان را به‌روز کنیم اگر بخواهیم بر اساس سلیقه کودکی خودمان یا حتی سلیقه یک نسل عقب‌تر فیلم بسازیم، قطعاً شکست خواهیم خورد.

عامریان درباره تجربه تهیه‌کنندگی خود و پروژه «نارگیل» گفت: «نارگیل» فیلمی بود که تقریباً پنج، شش سال پیش ساخته شد. اگر امروز بخواهیم همان کار را بسازیم، قصه را بروز می‌کنیم اما آن زمان حس کردیم که «نارگیل» می‌تواند با اتفاقات ویژه، غیرمنتظره و فانتزی با دیگر فیلم‌ها رقابت و بچه‌ها را جذب کند. ما از بحث فانتزی استفاده و قصه‌گویی کردیم. اگر وارد فضای رئالِ و واقع‌گرایی صرف شده بودیم شاید موفق نبودیم. بخش فانتزی، سحر و جادو و چیزهایی که در واقعیت وجود ندارند، برای کودک جدید و جذاب است و همین موضوع کمک زیادی به جذب مخاطب کرد. هرچند اگر امروز همان پروژه را دوباره می‌ساختم، قطعاً با اقتضائات و ذهنیت امروز بچه‌ها آن را بازنویسی می‌کردیم.

وی افزود: نکته مهم دیگر این است که فیلم کودک باید برای بزرگسالان همراه نیز جذاب باشد چون معمولاً بچه‌ها با پدر و مادر به سینما می‌آیند. وقتی فیلمنامه نوشته می‌شود باید به این فکر کنیم که پدر و مادری که یک ساعت و نیم کنار فرزندشان می‌نشینند قرار است چه تجربه‌ای داشته باشند تا خیلی حوصله‌شان سر نرود. ما در «نارگیل» تلاش کردیم شوخی‌ها و لحظاتی قرار دهیم که هم برای کودک قابل فهم باشد و هم بزرگسالان بتوانند ارتباط ریزی برقرار کنند در کار کمدی این امکان بیشتر وجود دارد.

تهیه‌کننده «انفرادی» در مورد لزوم دیدن فیلم‌های روز دنیا برای فیلمسازان گفت: تماشای فیلم‌های روز دنیا برای کارگردان و تهیه‌کننده تأثیرگذار است. بعضی‌ها می‌گویند چون تحت تأثیر قرار می‌گیرم، فیلم نمی‌بینند من با این دیدگاه مخالفم. فیلم دیدن خودش آموزش است کسی که فیلم نمی‌بیند عقب می‌ماند و فرصت به‌روز شدن را از دست می‌دهد. باید ببینیم، یاد بگیریم و ببینیم چه زمانی آن یادگیری را به کار ببریم.

وی افزود: اگر بخواهم توصیه‌ای برای کسی که می‌خواهد سمت سینمای کودک بیاید بکنم، یک نکته خیلی مهم است اینکه باید فیلم برای کودک ساخت، نه درباره کودک. این تمایز را باید همواره مدنظر داشت.

عامریان درباره اینکه آیا خودش به ساخت فیلم کودک ادامه می‌دهد، گفت: ما ساخت آثار کودک را در برنامه‌هایمان داریم و سعی می‌کنیم در کارهایمان جایی برای فیلم کودک بگذاریم. البته در دوره‌هایی مشغله داریم و فیلمنامه‌های دیگری دستمان است، ولی برنامه وجود دارد و ان‌شاءالله دوباره فیلم کودک تولید خواهیم کرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا از ساخته‌های نسل‌های پیشین سینمای کودک ایران الگو می‌گیرد یا نه، گفت: من قطعاً در زمان خودمان با کارهای آقای طهماسب بیشتر ارتباط برقرار کردم، اما فکر می‌کنم کودکان امروز دیگر آن مدل فیلم‌ها را دوست ندارند و ارتباط کمتری برقرار می‌کنند. بنابراین شبیه آن‌ها ساختن برای امروز مخاطب کودک کافی نیست.

عامریان درباره پیشنهادی برای ارتقای کیفیت آثار کودک و بهتر برگزار شدن جشنواره کودک نیز تأکید کرد: اگر بازیگران سرشناس‌تر تمایل داشته باشند در آثار کودک حضور یابند، قطعاً کمک بزرگی به ارتقای کیفیت می‌شود.

وی خاطره‌ای از نمایش فیلم با کودکان در جشنواره مطرح کرد و گفت: یادم است وقتی فیلم را با بچه‌ها دیدیم و آن‌ها ذوق می‌کردند، می‌خندیدند، دست می‌زدند و درباره کاراکترها صحبت می‌کردند، برای ما به عنوان سازنده حس و لذتی متفاوت به وجود آورد. وقتی فیلم بزرگسال می‌سازی و با مردم می‌نشینی تجربه‌ای شکل می‌گیرد، اما وقتی فیلم کودک را همراه با بچه‌ها می‌بینی، یک عشق و کیف متفاوت در آن هست و من خودم خیلی این حس را دوست دارم.