به گزارش سینماپرس، امیرشهاب رضویان درباره کیفیت آثار سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در گفتگو با ایرنا بیان کرد: در بخش فیلم کوتاه، کارهایی که مشاهده کردم از لحاظ فناوری و تکنیک بسیار خوب بود. بزرگ‌ترین چالش ما در حال حاضر در سینمای کودک و نوجوان، مساله قصه‌گویی است.

وی با تاکید بر اینکه ارتباط سینما با ادبیات قطع شده توضیح داد: داستان‌های کودکانه و نوجوانانه به‌طور گسترده‌ای منتشر می‌شود، اما در فیلم‌ها این قصه‌های منتشر شده بازتاب ندارند. آثار زیادی در این زمینه منتشر می‌شود، اما در سینما، اقتباسی از این داستان‌ها نمی‌بینیم. به نظرم اقتباس می‌تواند کمک زیادی به رشد سینمای کودک و نوجوان کند.

کارگردان فیلم «مینای شهر خاموش» درباره سلیقه نسل جدید بیان کرد: کودکان و نوجوانان ما به اینترنت دسترسی گسترده‌ای دارند و خیلی راحت با موبایل‌های هوشمند بهترین فیلم‌ها را دانلود می‌کنند. ولی ما هنوز مفاهیم تکراری را به‌صورت اجباری به آنها منتقل می‌کنیم و این موضوع برای‌شان چالش‌برانگیز است. این بچه‌ها از طریق اینترنت به بهترین اطلاعات دسترسی دارند و به هیچ عنوان نمی‌توان مفاهیم را به‌زور به آنها القا کرد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا با برگزاری جشنواره فیلم کودک به صورت دوسالانه موافق هستید گفت: به نظرم مشکل جشنواره‌ها نیستند، بلکه مشکل اصلی در تولید است. وقتی فیلمی تولید نشود، جشنواره‌ها هم خلوت خواهند بود. ابتدا باید تولیدات درست و با کیفیت داشته باشیم و سپس به عرضه و نمایش آنها بپردازیم. در حال حاضر، فیلم‌های کودک و نوجوان سهم کمی از پرده‌های سینما دارند، در حالی که بخش زیادی از جمعیت کشور ما را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند.

رضویان با تاکید بر اهمیت شناخت نیازهای کودک و نوجوان توضیح داد: چرا آنها شخصیت‌هایی مانند اسپایدرمن را بیشتر از رستم می‌شناسند؟ داستان‌ها و اسطوره‌های غربی به‌واسطه انیمیشن‌ها و فیلم‌های خارجی در ذهن کودکان ما نقش بسته است، اما شخصیت‌های تاریخی و اسطوره‌ای ما همچنان نادیده گرفته می‌شوند. ما شخصیت‌های تاریخی و افسانه‌ای بسیار زیادی داریم که می‌توانند جذابیت‌های زیادی برای کودکان و نوجوانان ما داشته باشند، ولی این آثار به‌درستی عرضه نمی‌شوند. بچه‌ها اسطوره‌های غربی را بهتر از آریو برزن، ابومسلم خراسانی و پوریای ولی خودمان می‌شناسند.

داور جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان ادامه داد: انیمیشن‌هایی که با بودجه دولتی ساخته می‌شوند عمدتاً شخصیت‌های خارجی را با کمی تغییر ارائه می‌دهند. هیچ کار جدی‌ای برای خلق شخصیت‌های ایرانی صورت نگرفته است و شخصیت سازی ایرانی نداریم. در شاهنامه، از شخصیت‌هایی مانند سام، زال، رستم، سهراب، اسفندیار، بهرام، گودرز و گیو می‌توان شخصیت‌هایی ساخت که نمادهای ملی و فرهنگی کشور ما باشند. متأسفانه، روح حاکم بر بیشتر انیمیشن‌های ایرانی، غربی است. هنرمند ژاپنی شخصیت را به اصطلاح ژاپنیزه می‌کند. چینی شخصیت را چینی می‌کند. وقتی شخصیت انیمیشن ایرانی را نگاه می‌کنیم خیلی احساس نمی‌کنیم که ایرانی است. مینیاتور ایرانی را که می‌بینی از ۱۰۰ کیلومتری می‌فهمی که ایرانی است. ولی انیمیشن ایرانی به تو حس ایرانی بودن نمی‌دهد.

وی با اشاره به اینکه کودکان و نوجوانان ایرانی امروزه به شخصیت‌های خارجی علاقه‌مند شده‌اند گفت: ذائقه سازی برای بچه‌ها با این هدف که اثر ایرانی را دوست داشته باشند کار ۵ ماه و ۶ ماه و یک سال نیست. این کار باید از دوران کودکی و حتی پیش‌دبستانی شروع شود. اگر به کتاب‌های درسی نگاه کنید، متوجه خواهید شد که گرافیک و طراحی‌ها آنقدر که باید جذاب نیستند. کتاب‌های زمان تحصیل ما جذاب‌تر بود. کتاب‌های درسی ما باید تغییر کنند تا جاذبه بیشتری برای بچه‌ها ایجاد کنند.

این کارگردان با اشاره به مساله مهاجرت نسل جوان بیان کرد: آموزش باید از دوران کودکی شروع شود. معضل این است که اصلا برنامه ریزی ما برای نسل کودک و جوان‌مان نیست. تمام دوستان من وقتی فرزندانشان ۱۸ یا ۲۰ ساله شدند مهاجرت کردند. بچه‌ها می‌روند و مملکت دارد خالی می‌شود. ما فقط نگران تحریم‌های اقتصادی و نخریدن نفت هستیم در حالی که باید نگران مهاجرت فرزندان‌مان هم باشیم.

سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در ۳ بخش ملی (فیلم‌های بلند، کوتاه و پویانمایی)، بخش بین‌الملل و بخش ویژه از ۱۲ تا ۱۶ مهر سال جاری با دبیری حامد جعفری در شهر اصفهان در حال برگزاری است.