«ماشاءالله شاهمرادی» بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در آستانه سالگرد شهادت سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی الدین در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: اگر اجازه داشته باشم فیلم بسازم و کسی کمکم کند، سوژه من فیلمی خواهد بود درباره دوران پسا آمریکا و پسا رژیم صهیونیستی. یعنی دیگر این‌ها وجود ندارند و از ذهن ما کلاً پاک شده‌اند. حالا سوال این است که بعد از آن باید با کشور خودمان و کشورهای آسیایی اطراف چه رفتاری داشته باشیم و چه روشی را در پیش بگیریم. ما فیلم را بر همین اساس می‌سازیم.

وی افزود: وقتی می‌خواهیم درباره سینما قضاوت کلی بدهیم، اثر سینمایی باید به آینده نگاه کند. از دیدگاه من، بله. آمریکا دیگر نیست؛ نابود شده است. روزگاری آمریکا با کشیش‌های خود وارد کشورهای دیگر می‌شد و حتی در سوریه حکومت را تغییر می‌داد. اکنون دیگر خبری از آن نیست؛ کشیش‌ها برگشته‌اند، سربازانشان تجهیزات لازم را گرفته‌اند و دیگر جرات نمی‌کنند خبرنگاران ما را وارد محدوده عملیات کنند.

کارگردان فیلم سینمایی «پنجشنبه آخر ماه» ادامه داد: برای مثال، سه سال پیش فیلم‌هایی ساخته شده بود که درباره حمله به اورانیوم ما بود و اتفاقات آن را نشان می‌داد. حالا ما بعد از سه سال می‌توانیم فیلم بسازیم و نشان دهیم که آن‌ها دیگر نیستند و این واقعیات را به دنیا منتقل کنیم. بغداد زمانی که سقوط کرد، هنوز هیچ تفنگی در آنجا نرفته بود، اما جهان واکنش نشان داد.

بازیگر فیلم سینمایی اخراجی ها با اشاره به وجود جریاناتی در سینمای ایران که نسبت به نگاه و نمایش آینده کشور و جهان توسط هنر سینما مانع تراشی هایی می کنند بیان کرد: متأسفانه این مشکل وجود دارد. در غرب حدود ۳۵ سال پیش فیلمی به نام نوستراداموس ساخته شد. در همان فیلم، پیش‌بینی‌هایی درباره برج‌های دوقلو و آتش‌سوزی برج ایفل انجام داده بود. بسیاری از پیش‌بینی‌های دیگر هم شامل اتفاقات تاریخی مثل هیتلر، ناپلئون، قیام‌ها و حتی ظهور حضرت مهدی بود و همان فیلم، جنگ ۱۲ روزه را هم نشان می‌دهد. پس چرا ما چنین کاری نمی‌کنیم؟ به نظر من، سینما در کشور ما این‌گونه دیده نمی‌شود. کشورهای دیگر با سینما افکار خود را به مردم جهان منتقل می‌کنند. مثلاً فیلم تارزان پیام قهرمانانه و نجات‌بخشی دارد.

شاه مرادی با بیان این مطلب که بعضی‌ها می‌گویند سینما جای سیاست‌بازی نیست و باید صرفاً به چشم هنر نگاه کرد؛ اظهار داشت: من با این نظر کاملاً مخالفم؛ همان‌طور که گفته می‌شود دین از سیاست جداست، این هم اشتباه است. نمونه‌ای واضح این موضوع، فیلم گروهبان راتلج است. همه فیلم‌های آمریکایی، از تارزان و مرد عنکبوتی تا بن‌هور، دارای پیام‌های سیاسی هستند. فیلم بن‌هور که دوازده اسکار گرفته است، سیاسی نیست؟

بازیگر سریال تلویزیونی «دار و ندار» با انتقاد از جو حاکم بر سینمای کشور بیان کرد: ببینید، جوی که در سینمای ایران ایجاد شده، به گونه‌ای است که هنرمندان را منزوی می‌کند. برای مثال، آقای امین حیایی در فیلم قلاده‌های طلا بازی می‌کند، اما بعد از آن تا از کارش اظهار ندامت نکند، در سینما دیگر جایی برایشان نیست. این جو باعث می‌شود بسیاری از هنرمندان جرئت نکنند بازی کنند یا فیلم بسازند، مگر اینکه اثرشان علیه جمهوری اسلامی باشد، و بعد گفته شود «این هنر است».

این راوی جنگ تحمیلی هشت ساله افزود: در طول ۴۶ سال گذشته، ما هیچ‌گاه نتوانستیم فیلمی بسازیم که واقعاً با هنرِ متعهد و فرهنگ‌ساز باشد. بارها مثال زده‌ایم در فیلم‌های خارجی، پدر، مادر و پدربزرگ خانواده دور میز می‌نشینند، شام می‌خورند و دعا می‌خوانند، شکرگزاری می‌کنند و این بخش کاملاً انسانی است. اما اگر ما در فیلم ایرانی یک «بسم‌الله» سر سفره بگوییم، فوری گفته می‌شود که «شعاری» است.

او ادامه داد: در حالی که در همان فیلم‌های خارجی، پدر مقدس است، مادر مقدس است، و حتی کلیسا و روحانی جایگاه خود را دارند. مردم آن‌ها را می‌بینند و می‌دانند که خانواده اهمیت دارد. اما در سینمای ما روحانی، مسجد، وضو و نمازی نمی‌بینیم. در کشورهای دیگر، مردم هفته‌ای یک بار به کلیسا می‌روند و این بخش از فرهنگ در فیلم‌ها نشان داده می‌شود.

«ماشاءالله شاهمرادی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: ما باید به همین اندازه، ارزش‌های خانواده، تربیت دینی و فرهنگ خود را در سینما، تلویزیون، حوزه علمیه، دانشگاه و حتی مهدکودک‌ها بازتاب دهیم. همین الان اگر یک بچه ۱۲ ساله در خیابان راه برود، این عناصر فرهنگی باید برای او قابل لمس باشد. متأسفانه، در بسیاری از فیلم‌های ما این بخش از فرهنگ به وضوح دیده نمی‌شود.