«محسن شایان فر» تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به چالش انحصار در سینما و فقدان ژانرهای متنوع در آن اظهار داشت: به نظر من، اگر بخواهیم به‌منظور فرار از وضعیت کنونی، تن به تولید فیلم‌های سطحی و بی‌محتوا بدهیم، هیچ راه‌حلی برای نجات سینما ایجاد نمی‌شود. برخی آثار فعلی حتی در مقایسه با تئاترهای آزاد، کیفیت پایینی دارند و تولید آن‌ها با توجیه کوتاه‌فیلم‌های ده تا پانزده دقیقه‌ای برای نسل جوان، قابل قبول نیست.

وی افزود: اعتقاد من این است که همه ژانرها برای سینما مفید هستند و هر ژانری مخاطب خاص خود را دارد. ژانر جدی، طنز، جنگ و غیره، هر کدام جایگاه خود را در بازار دارند. متأسفانه در شرایط کنونی، انحصارگرایی گروه‌هایی که موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند و پلتفرم‌های آنلاین مانند یوتیوب راه‌اندازی کرده‌اند، موجب شده سینما در اختیار آن‌ها قرار گیرد. اگر سینما به‌صورت عادلانه و متنوع ساخته شود، همه ژانرها می‌توانند فروش داشته باشند؛ اما متأسفانه حمایت‌ها به گونه‌ای است که ژانر طنز را اولویت می‌دهند و ژانرهای جدی، کم‌اهمیت جلوه می‌کنند.

تهیه کننده مجموعه تلویزیونی «حکایت های کمال» با بیان این مطلب که این انحصار و جهت‌دهی موجب حذف آثار ارزشمند و تأثیرگذار می‌شود؛ تصریح نمود: عملکرد وزارت ارشاد در حمایت از فیلم‌های باکیفیت و ایجاد تعادل در سینما نیز ناکافی است. در حوزه کمدی، وضعیت فروش خوب است، اما علت کمبود کمدی‌های با کیفیت، عادت دادن تماشاگر به آثار سطحی است. این روند محکوم به شکست است؛ زیرا حتی اگر مردم در کوتاه‌مدت از چنین آثار سطحی استقبال کنند، در بلندمدت علاقه خود را از دست خواهند داد.

وی افزود: نباید ژانرها را محدود یا تقسیم‌بندی کرد و هر ژانری باید فرصت حضور و نمایش داشته باشد. مشکل اصلی، ترس برخی تهیه‌کنندگان از ریسک است؛ آن‌ها ترجیح می‌دهند فرمول‌های موفق را تکرار کنند و آثار مشابه بسازند. این رویه، به‌ویژه در پلتفرم‌ها، به کاهش کیفیت و تنوع آثار و از دست رفتن مخاطب منجر شده است.

او ادامه داد: در عوض، مردم خود بهترین قضاوت را دارند و با فرصت دادن به ژانرهای متنوع، می‌توانند تصمیم بگیرند که کدام آثار را دنبال کنند. تکلیف اصلی این است که عدالت در توزیع آثار رعایت شود تا مردم بتوانند به آثار ارزشمند دسترسی داشته باشند و ژانرهای جدی نیز فرصت بقا و رشد پیدا کنند. واقعیت این است که مخاطبان ما آگاه و باهوش هستند و به شدت به محتوا و کیفیت توجه می‌کنند.

تهیه کننده مجموعه های تلویزیونی «هنگامه» و «خانه به خانه» با اشاره به تاثیر افزایش نجومی دستمزد سلبریتی ها بر ورشکستگی سینمای کشور اظهار داشت: متأسفانه سینمای ما به شرایط سال ۱۳۵۶ بازگشته است. در آن زمان، سینما به‌خوبی کار می‌کرد، اما از سال‌های ۵۲ تا ۵۶، به دلیل هزینه‌های بالای تولید و پرداخت عمده بودجه به ستاره‌های اول و دوم، مانند گوگوش و وثوقی، بخش‌های دیگر تولید، مانند فیلمبرداری، مونتاژ و سایر عوامل، با مشکلات جدی مواجه شد.

وی تاکید کرد: امروز نیز شرایط مشابهی رخ داده است. نبض اصلی دست تهیه‌کنندگان است که متأسفانه پراکنده شده‌اند. اگر یک نهاد واحد، مانند شورای عالی تهیه‌کنندگان، بتواند رسالت خود را به‌درستی انجام دهد و نرخ‌های منطقی و عادلانه تعیین کند، این مشکل حل خواهد شد. اما در وضعیت کنونی، هر کسی به‌صورت مستقل و بدون هماهنگی، رقم‌های دستمزدی خود را تعیین می‌کند که موجب بی‌عدالتی شده است.

«محسن شایان فر» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: در حال حاضر، دستمزد بازیگران برای یک پروژه به حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد کل بودجه رسیده و تنها ۳۰ درصد برای سایر عوامل هنری، مانند طراح صحنه، دستیار صحنه، موسیقی و طراح لباس، اختصاص می‌یابد. این وضعیت همانند سینمای ایران در سال ۱۳۵۶ است که منجر به فروپاشی بدنه هنری و مشکلات جدی در تولید شد. اگر این روند ادامه یابد، سینمای کشور دوباره با بحران مواجه خواهد شد.