در این نشست محمدعلی بصیری نیک کارگردان، محمدمهدی نخعی راد تهیه کننده، سید مصطفی حسینی نویسنده و جمال یزدانی مشاور محتوایی حضور داشتند.

در ابتدای این نشست محمدمهدی نخعی راد تهیه کننده این پویانمایی گفت: تقریبا ۵ سال پیش تحقیق را شروع کردیم و عکس‌های مستندی را از مشهد آن زمان تهیه کردیم. ۲ سال فیلمنامه و تحقیق و پژوهش و ۳ سال تولید آن زمان برد.

این تهیه کننده ادامه داد: پویانمایی اگر بخواهد برد مالی داشته باشد، باید بتواند در بخش بین‌الملل هم نمایش داده و فروش جهانی داشته باشد.

وی درباره حضور با کلاه توضیح داد: صنعت نمد سال‌هاست که ضعیف شده و استفاده نمی‌شود. خوب است که کودکان درباره هویت و گذشته خودمان اطلاعات داشته باشند.

در ادامه محمدعلی بصیری نیک کارگردان این پویانمایی عنوان کرد: پروسه تولید انیمیشن زمان و هزینه بالایی دارد. نیروی متخصص هم به ندرت پیدا می‌شوند و بیشتر ترجیح داده اند که با کشورهای خارجی همکاری کنند.

سید مصطفی حسینی نویسنده انیمیشن نیز مطرح کرد: اتفاقی که برای داستان افتاد و به سراغ نمد رفتیم یک نماد بود. می‌خواستیم حادثه ضدفرهنگی و هویتی در زمان رضاشاه را نشان دهیم. داستان تراژیک بود و اینکه بتوانیم این قصه را برای کودکان بگوییم چالش بزرگی بود. تلاش خود را کردیم تا بتوانیم به بهترین شکل ممکن آن را برای مخاطب و کودکان به نمایش در بیاوریم.

وی ادامه داد: زمانی که می‌خواهیم حادثه تاریخی را تعریف کنیم ابتدایی ترین راه این است که شخصیت به گذشته سفر کند اما باید این اتفاق را به صورت معنادار و درست مطرح کرد.

جمال یزدانی مشاور محتوایی فیلم نیز بیان کرد: این کار ایده اصلی‌اش از یک واقعه واقعی برداشته شده و نوعی کار اقتباسی است. کاراکتر عبدالرضا از مجموعه پژوهش‌های راویان زنده گذشته، شکل گرفته بود. آنقدر جامعه ایرانی در دل تاریخ خود حاوی بسیاری از قهرمان‌ها و حماسه های عینی برای پرداخت دراماتیک است که می‌توان از دل این‌ها کارهایی در سطح جهانی تولید کرد.

وی افزود: بسیاری از این وقایع جزییات جدی ندارند و مدت‌ها سانسور می‌شده‌اند.

تهیه کننده این اثر درباره تعداد افرادی که در این پروژه حضور داشتند، گفت: بیش از صد نفر درگیر کار ما بودند و تیم دوبله ما نزدیک به بیست نفر بودند.

کارگردان این اثر در بخش دیگری از این نشست، یادآور شد: نگه داشتن نیروی انیمیشن کار بسیار سختی است زیرا نمی‌توان هنرمندان را محدود کرد. برخی از هنرمندان هم دوست ندارند با محتواهایی کار کنند. در این کار مجبور به آموزش دادن برخی از افراد مستعد بودیم و در این زمینه تا حدودی هم موفق عمل کردیم.

نخعی راد گفت: در کنار سینمایی که تولید کردیم برای تامین بخشی از هزینه مجبور به فعالیت برای برخی از کشورها بودیم. برای نگه داشتن هنرمندان باید بتوانیم نرخ های خود را نزدیک به نرخ های جهانی کنیم.

یزدانی درباره استفاده نکردن از لهجه مشهدی گفت: این کار را امتحان کردیم ولی مشکلی که داشتیم این بود که دوبلوری که بتواند این کار را انجام بدهد، پیدا نکردیم و بازخوردهایی که گرفتیم این بود که با گویش بدون لهجه آن را پیش ببریم.

حسینی درباره ضعف در فیلمنامه این اثر عنوان کرد: مشکل فیلمنامه مشکل سینمای ایران است. نقاط ضعف و قوت در اثر کار زیاد مشخص خواهد شد. بیان این نکته ضروری است که انیمیشن بلند مخاطب اولیه‌اش کودک و نوجوان نیست و آدم بالغ هم باید بتواند آن را جدی بگیرد.

یزدانی مشاور محتوایی این اثر در بخش دیگر این نشست مطرح کرد: روایت یک واقعه تاریخی که روایت یک حماسه و قهرمانان مرز و بوم است، به خصوص با این زاویه دید که در این انیمیشن دیده می‌شود و موثر بودن کودک را در تاریخ مطرح می‌کند، مجموع این‌ها بحث‌های جدی است که باید گفته شود.

حسینی نویسنده «ساعت جادویی» در پایان بیان کرد: مخاطب فیلم انیمیشن خانواده است و قرار نیست عین نود دقیقه‌اش با کودک ارتباط بگیرد.