بازیگر فیلم های سینمایی «پایان نامه» و «سگ کشی» در گفتگو با سیدرضا منتظری افزود: سینمای ایران سال ها است از مشکل فیلمنامه رنج می برد اما هیچ کس این قضیه را جدی نگرفته و تدبیری برای عبور از این بحران نداشته و به همین علت وضعیت فیلمنامه های ما امروز چنین سطحی و دم دستی شده است.

وی با تأکید بر اینکه وظیفه انجمن فیلمنامه نویسان خانه سینما رسیدگی به این بحران است اظهار داشت: پرسش من این است که اعضای این انجمن برای چه چیزی دور هم جمع می شوند؟ برای خورد شیرینی یا تصمیم گیری برای رفع بحران فیلمنامه نویسی در سینمای کشور؟

نجفی تأکید کرد: در حوزه فیلمنامه نویسی چه در سینما و چه در تلویزیون ما با اهمال کاری جدی از سوی اهالی سینما و هنرمندان و مدیران روبرو هستیم. این اهمال کاری باعث شده تا پدر سینما از بیخ و بن کنده شود! فیلمنامه های سردستی از یک سو و هزینه های هنگفت برای تولید فیلم ها از سوی دیگر باعث شده تا رسماً ژانرهای متنوع در کشورمان از بین بروند و هیچ فردی سراغ تولید فیلم در ژانرهایی که روزگاری با استقبال زیاد مردم روبرو می شدند نرود.

این سینماگر سپس با بیان اینکه سناریست ها هرجا در قصه کم می آورند چند صحنه رقص به فیلمنامه اضافه می کنند تصریح کرد: حقیقتاً آیا این وضعیت زیبنده سینمای جمهوری اسلامی ایران است؟ چرا باید برخی فیلم ها به اسم کمدی ساخته شوند و تا این حد سخیف باشند؟ من واقعاً مانده ام که مردم برای چه با دیدن این صحنه ها می خندند؟ من که شخصاً از فیلم هایی که تولید و پخش می شود خجالت می کشم!

تهیه کننده فیلم سینمایی «من یک ایرانی ام» متذکر شد: سینمای ما پتانسیل آن را دارد که فیلم های قوی و ارزشمند تولید کند اما امروزه ما با سردستی حالت ممکن در سینما مواجهیم. سناریونویسی در سینمای ایران رسماً به ورشکستگی رسیده و این وضعیت لطمه جدی به سینما زده است و قطعاً صدمات آن در درازمدت بدتر هم خواهد شد. من متأسفم کسانی که پست گرفته اند و پشت میزهای تصمیم گیری نشسته اند چرا این مسأله حیاتی را به طور کل فراموش کرده اند؟

وی خاطرنشان کرد: آیا واقعاً ذره ای تفکر و خرد و اندیشه در سینمای کشور ما وجود ندارد که ما باید با این حجم انبوه از داستان های تکراری و کلیشه ای در سینما روبرو باشیم؟ چرا دیگر هیچ سناریوی فاخری در سینمای ایران نوشته نمی شود؟ من مقصر بخشی از این اتفاقات را علاوه بر سینماگران کاسبکار و مدیران بی خرد از طرف انجمن فیلمنامه نویسان می دانم که هیچ تدبیری برای رفع این بحران ندارند.

نجفی در همین راستا ابراز داشت: همه چیز در سینمای ایران انحصاری شده و وضعیت به جایی رسیده که هیچ یک از ما نمی دانیم باید چه کنیم؟ افسوس که همه در کشورمان کاسب شده اند و این مسأله تنها به حوزه فیلمنامه و سینما مربوط نمی شود. متأسفانه همه چیز چرک شده و هدف ها هم چرک شده است.

بازیگر فیلم های سینمایی «استرداد» و «تجارت» یادآور شد: ما نباید فراموش کنیم که پیش از این هم اگر فیلمنام های خوبی در سینمای ایران نوشته می شده از سمت کارگردانانی بوده که خودشان فیلمنامه های کارشان را می نوشتند. منظور بنده این است که این گونه نبوده که عموم سناریو نویسان کارهای خوب و قابل قبول بنویسند و فرد دیگری به عنوان کارگردان آن ها را بسازد.

وی در همین راستا ادامه داد: از وقتی که فیلمسازان قدیمی سینما پا به سن گذاشتند و خانه نشین شدند و دیگر جرأت و یا امکان فیلمسازی را نداشتند وضعیت فیلمنامه ها به مراتب بد و بدتر شد!

نجفی در پاسخ به این پرسش که چرا ما به سمت اقتباس از آثار ادبی نمی رویم اظهار داشت: کدام آثار ادبی؟ امروز اغلب رمان ها خیالی شده و داستان ها ضعیف هستند. در ادبیات هم اغلب کارها بدل به یک ژانر شده؛ با این شرایط من فقط می‌توانم بگو خدا آخر و عاقبت فرهنگ و هنر را به خیر کند. ما پیش از این گروه های فیلمنامه خوبی داشتیم که از دست رفتند. سینما امروزه تبدیل به یک خطی شده که افرادی خاص در آن حرکت می کنند. من گاهی اوقات که این آثار سطحی را می بینم به خودم می گویم واقعاً چه کسی و چرا برای تولید این فیلمنامه ها هزینه کرده است؟ آیا هدفی به جز کاسبی برای تولید این فیلمنامه ها وجود داشته؟

این سینماگر در پایان این گفتگو با انتقاد شدید از گران شدن تولید فیلم در سینما متذکر شد: دیگر اصولاً روی هیچ فیلمنامه‌ای سرمایه گذاری میلیاردی نمی‌توان گرد. موقعی که گفتیم بی‌پروا دستمزد ندهید و کسی گوش نداد باعث شد که امروز چنین به روز سینما بیاید که باید بنشینیم و ببینیم که یک فیلم ساده حداقل ۲۵ میلیارد سرمایه می‌خواهد.