یکشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۱ - ۱۱:۴۵

خانه سینما؛ حمایت صنفی یا وادادگی؟/۹

نعمت زاده: از خانه سینما جز وعده های پوچ، باندبازی و بی تفاوتی نسبت به معضلات سینماگران چیز دیگری ندیدم/ هیچ دلخوشی به این نهاد ندارم و بود و نبودش برایم بی اهمیت است

راحله نعمت زاده

سینماپرس: راحله نعمت زاده عضو انجمن چهره پردازان سینما با انتقاد از معضلات جدی صنوف و رفتار شاه نشینان خانه سینما گفت: شخصاً از خانه سینما جز وعده های پوچ، باندبازی و بی تفاوتی نسبت به معضلات سینماگران چیز دیگری ندیدم! باور کنید وقتی اسم خانه سینما می آید حالم بد می شود چرا که می بینم آن ها هیچ گونه حمایت صنفی از ما ندارند، هیچ گونه امنیت شغلی برای ما فراهم نکرده اند و هیچ توجهی به زندگی ما ندارند به نحوی که ما پیشکسوتان و درس خوانده های سینما بیکار و خانه نشین شده ایم و بی سوادها و بی تجربه ها مرتباً در حال کار کردن و جولان دادن در سینما هستند.

طراح چهره پردازی فیلم سینمایی «ندارها» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه تجربه ثابت کرده هیچ گوش شنوایی برای شنیدن دردها و فریادهای ما وجود ندارد؛ مسئولان خانه سینما هیچ کاری برای ما تجام نمی دهند. مدیران سازمان سینمایی هم رسماً نسبت به مسأله خانه سینما بی تفاوت شده اند و این در حالی است که ما اهالی سینما در حال درد کشیدن هستیم و حتی رغبت اینکه پای مان را در خانه سینما بگذاریم نداریم.

وی ادامه داد: دلم می خواهد از مدیران خانه سینما و مسئولان سازمان سینمایی سوأل کنم بنده به عنوان یک زن ۵۲ ساله اگر پشتوانه خانوادگی نداشتم و اعضای خانواده ام از من حمایت نمی کردند الآن باید چطور امورات زندگی ام را می گذراندم؟ آیا با یک میلیون و نیم تومانی که به عنوان عیدی به حساب ما واریز کردند امورات مان می گذشت؟

نعمت زاده با انتقاد شدید از عملکرد ضدصنفی مدیران خانه سینما تصریح کرد: نکته قابل تأمل آنجا است که در این وانفسا ما را تهدید می کنند که اگر قرارداد جدید نداشته باشید هنرکارت تان باطل می شود؛ یکی نیست از این ها سوأل کند کار کجاست که برویم و کار کنیم؟ امنیت شغلی که شما وعده اش را داده بودید کجاست که من نوعی باید ۱۰ سال بیکاری را تحمل کنم؟

این سینماگر خاطرنشان کرد: چرا من نوعی باید هر ۳ ماه یک بار حدود یک میلیون و دویست هزار تومان حق بیمه پرداخت کنم و خانه سینما حتی تقبل پرداخت این هزینه را در ایام بیکاری من ندارد؟ پس بود و نبود این خانه چه فرقی برای ما دارد؟ آن ها چرا اینقدر ما را اذیت می کنند؟ چرا حقوق بیکاری به اعضای خانه سینما تعلق نمی گیرد؟ چرا به از کارافتاده ها توجهی نمی شود؟ این معنای حرکت صنفی است؟

وی سپس با بیان اینکه هیچ دلخوشی به این نهاد ندارم و بود و نبودش برایم بی اهمیت است متذکر شد: همه چیز در خانه سینما متعلق به یک عده افراد خاص است! جشن می گیرند و دور هم خوش می گذرانند؛ وام اگر هست بین خودشان تقسیم می شود؛ همه چیز برای خودشان است و دست ما از هر مواهبی کوتاه است.

نعمت زاده در پایان این گفتگو افزود: آرزوی من فقط این است که روزی برسد و بتوانم حقم را از یکایک مدیران خانه سینما بگیرم! حقی که سال ها است از من زائل کرده اند! عمری که از من تباه کرده اند! اینقدر زجر کشیده ام که دیگر اسم سینما را می شنوم حالم بد می شود! چرا هیچ کس به فریاد ما نمی رسد؟ مدیران سینمایی کجا هستند؟ چرا سراغی از پیشکسوتان این حوزه نمی گیرند؟ چرا کسی به یاد ما نیست؟

اخبار مرتبط

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.