به گزارش سینماپرس، بهروز بقایی در گفت‌وگو با میزان پیرامون ساخت فیلم سینمایی خود با موضوع دفاع مقدس گفت: خیلی دوست داشتم تا این فیلم را هر جور شده بسازم، به نوعی احساس ادای دین به دوران دفاع مقدس داشتم اما متاسفانه کسی برای ساخت این پروزه من را حمایت نکرد و به همین دلیل مجبور شدم آن را کنار بگذارم.

وی در همین راستا ادامه داد: من بیش از پنج سال است که می‌خواهم این فیلم را جلوی دوربین ببرم، فیلمنامه را کامل کردم و برای ساخت به افراد زیادی سپردم اما هیچ حامی یا سرمایه گذاری پیدا نشد، عجیب است که با وجود مضمون دفاع مقدسی هیچ کسی پشت این فیلم را نگرفت.

این بازیگر سینما و تئاتر نبود حمایت از آثار مستقل را ناامید کننده خواند و اظهار کرد: من می خواستم فیلمی در ژانر جنگ و موضوع دفاع مقدس بسازم، منتها به عنوان یک کارگردان مستقل قصدم ساخت اثری متفاوت بود اما انگار تا وقتی که یک لابی یا رابطه ای نداشته باشید حتی ساخت فیلم دفاع مقدسی هم ناممکن است.

وی در همین تاکید کرد: متاسفانه سینمای امروز کاملا به سمت گیشه رفته است، همه چیز در سینما فروش است، خب وقتی یک سرمایه گذار می داند که ممکن است اثری با موضوع دفاع مقدس فروش یک فیلم کمدی را نداشته باشد از همان ابتدا سمت فیلمی مثل فیلم من نیامده و سراغ فیلم های کمدی می رود که فروششان به نوعی تضمین شده است.

بقایی دوری خود از بازیگری را اینگونه توصیف کرد: خیلی ساده است، هیچ پیشنهادی نمی شود، وقتی پیشنهاد نمی شود چطور سر پروژه باشم یا اینکه بازی کنم، من هم دوست دارم که دوباره به عرصه بازیگری برگردم اما متاسفانه تصمیم گیرنده بازیگر نیست.

بازیگر فیلم «به وقت خماری» ضمن نقد از وضعیت بازیگران پیشکسوت اضافه کرد: متاسفانه از نسل پیشکسوت حمایت نمی شود، حمایت با شوآف فرق دارد، حمایت از پیشکسوتان یعنی به آن‌ها کار بدهیم، زیرا آن‌ها محتاج نیستند بلکه می‌خواهند کار کنند، همه چیز مادیات نیست بلکه یک هنرمند بیشتر از مادیات به روحیه نیاز دارد.

وی در همین راستا تاکید کرد: سوال اینجاست که چگونه ادعای حمایت می‌کنیم، اما در عمل کار دیگری را انجام می‌دهیم، با گذشت زمان انتشار همین تصویر هم از خاطره‌ها پاک می‌شود و بار دیگر پیشکسوتان فراموش می‌شوند، این نوع از اقدامات ملتهبانه و احساسی راه به جایی نخواهد برد، ما باید به دنبال حل ریشه‌ای این مشکلات باشیم.

بقایی خاطرنشان کرد: همه ما می‌دانیم این مشکلات به راحتی حل می‌شوند، پیشکسوتان سینما و تلویزیون و تئاتر بیش از صندوق خیریه و ... به حمایت کاری نیاز دارند، به آن‌ها نقش بدهیم تا ببینیم که تا چه حد توانمند و جسور هستند، این نسل می‌تواند الگوی جوانان ما باشد، حال وقتی ما به دست خودمان این الگوها را محو و نابود می‌کنیم چه انتظاری می‌توان از آینده این هنر داشت.