سه‌شنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۰ - ۱۱:۱۰

احمد نجفی:

قبح‌شکنی در برخی از آثار «شبکه نمایش خانگی» واقعا باعث حیرت آدم می‌شود/هیچ مسئله اخلاقی دیگر نمانده که رعایت شود

احمد نجفی در مراسم اختتامیه یازدهمین جشنواره بین‎المللی فیلم‎های ورزشی

سینماپرس: برخی فعالان عرصه نمایش خانگی در حالی از ممیزی به عنوان مهم‌ترین مشکل برای صدور آثار شبکه نمایش خانگی به خارج از کشور یاد می‌کنند که کمترین عنصر جذابی در آثار سوپرمارکتی و سری‌دوزی‌شده آن‌ها دست‌کم برای خریدار ایرانی دیده نمی‌شود، طرفه اینکه آثار آن‌ها حتی در جذب مخاطب داخلی هم توفیقی نداشته است.

به گزارش سینماپرس، برخی فعالان عرصه نمایش خانگی در حالی از ممیزی به عنوان مهم‌ترین مشکل برای صدور آثار شبکه نمایش خانگی به خارج از کشور یاد می‌کنند که کمترین عنصر جذابی در آثار سوپرمارکتی و سری‌دوزی‌شده آن‌ها دست‌کم برای خریدار ایرانی دیده نمی‌شود، طرفه اینکه آثار آن‌ها حتی در جذب مخاطب داخلی هم توفیقی نداشته است.

مسئله شبکه نمایش خانگی و محتوای ارائه شده در تولیدات آن موضوع مهمی است که از یک سو قلیلی از دست‌اندرکاران آن مدعی هستند ممیزی دستگاه‌های ناظر و مسئول باعث آسیب دیدن کارها می‌شود و از سوی دیگر بسیاری از سینماگران، منتقدان، متخصصان حوزه آسیب‌های اجتماعی و خانواده معتقدند تولید بی‌قاعده همراه با محتواهای مخرب اراده شده جامعه و خانواده را در معرض آسیب‌های جدی قرار داده است. جواد نوروزبیگی، تهیه‌کننده سینما در برنامه تلویزیونی «بی‌چارچوب» شبکه ۴ سیما می‌گوید: «ممیزی‌ها باعث می‌شود سریال‌های خانگی به خارج از کشور صادر نشود!» «جوان» در این ارتباط با احمد نجفی، عضو سابق شورای عالی سینما گفتگو کرده است.

به هر شکلی می‌خواهند پول دربیاورند
احمد نجفی، سینماگر شناخته‌شده و عضو اولین دوره شورای عالی سینما در رابطه با طرح اینگونه مسائل از سوی سازندگان و سرمایه‌گذاران شبکه نمایش خانگی که عمدتاً به منظور کسب انتفاع و سود بیشتر به چنین حربه‌هایی مستمسک می‌شوند به «جوان» می‌گوید: به نظر من اصلاً چنین چیزی نیست و ولنگاری‌ای که در آن آثار دیده می‌شود، خیلی بیشتر از بحث سانسور اهمیت دارد. بالاخره ما در حالی آثارمان را به دیگر کشورها قرار است بفرستیم که پای آن‌ها برند و نام جمهوری اسلامی خورده است، یعنی از کشور جمهوری اسلامی ایران به خارج از کشور می‌رود، بنابراین باید مختصات فرهنگ، تمدن، باورها و ارزش‌های ایرانی در آن‌ها وجود داشته باشد. این‌ها به دنبال طرح موضوعات دیگری هستند و می‌خواهند به هر شکلی پول دربیاورند، اما با هر چیزی نمی‌شود پول درآورد، لااقل در مورد فرهنگ من مطمئنم که چنین اتفاقی نمی‌افتد. این‌ها اگر می‌خواهند سود ببرند مشکلی نیست، اما باید بدانند که کشورهای زیادی هستند که نوع نگاه و محتوای جریان اصلی سینمای کشور ما را به دلیل رعایت مؤلفه‌هایی مثل اخلاق و عدم تخریب بنیان خانواده در آن‌ها خریدار هستند. مشکل دوستان این است که استعداد ندارند و برای عدم توفیقشان ممیزی را بهانه می‌کنند و حرمت کار فرهنگی را نمی‌دانند.
عضو سابق شورای عالی سینما در ادامه می‌افزاید: اینکه چقدر می‌توانیم برای آثار سینمای کشورمان در خارج از مرزهایمان مشتری پیدا کنیم، دیگر به توانایی مدیریتی و قدرت بازاریابی مسئولان فرهنگی- هنری کشورمان بستگی دارد ولی وقتی داخل اتاقی بنشینند و صرفاً نامه‌نگاری کنند، قطعاً اتفاقی نمی‌افتد. اینکه برخی فکر کنند با ساخت آثار کمدی ضعیف و مسخره‌بازی می‌توانند آن‌ها را به دیگر کشورها بفروشند اشتباه است، آن‌ها فیلم‌هایی را می‌خواهند که پاسخگوی برخی نیازهای فرهنگی‌شان باشد، آن‌ها دنبال تفاوت‌های فرهنگی می‌گردند. برخی آثار تولیدشده اساساً فیلم نیستند بلکه نوعی بچه‌بازی هستند که در زمان سینمای صامت خیلی بهتر از این ساخته می‌شدند، در واقع این‌ها هیچ بهره‌ای از هنر سینما یا تلویزیون نبرده‌اند، ضمن اینکه خارجی‌ها قرار نیست هر هجوی که توسط این مدعیان ساخته شده را ببرند و به خورد مردم‌شان بدهند، بالاخره آن‌ها سینما و تولیدات فرهنگی و هنری را خوب می‌شناسند.

آثار شوکه‌کننده شبکه نمایش خانگی
بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به اینکه آیا امروزه مشکل شبکه نمایش خانگی ما مسئله سانسور و ممیزی است؟ می‌گوید: نه اصلاً چنین چیزی نیست! من خودم وقتی بعضی از کارهای شبکه نمایش خانگی را می‌بینم، شوکه می‌شوم! به نظر من هیچ مسئله اخلاقی دیگر نمانده که رعایت شود و آقایان همه پرده‌ها را کنار زده‌اند. نمی‌خواهم بگویم که همه صدر تا ذیل تولیدات شبکه نمایش خانگی اینطور هستند، اما قبح‌شکنی در برخی از آن‌ها واقعاً باعث حیرت آدم می‌شود، این به خاطر تفکر دگم یا نگاه متحجرانه نیست، نه! همه من را می‌شناسند، اما واقعاً برخی از این آثار حیرت‌انگیزند! من باور ندارم که با چنین بزک‌کردن‌هایی کسی بتواند قصه داستان فیلم یا کار هنری بسازد، گاهی اوقات بعضی از افراد کارهایی می‌کنند که سنخیتی با کار هنری ندارد. ربطی ندارد که از بدنه باشی یا نباشی، منتقد باشی یا نه، اما آنچه مهم است اینکه هجو، هجو است. اگر قرار باشد چنین آثاری تولید بشوند، دیگر آن سینما، سینمای ما نیست و قطعاً آن سینما نزد مردم و جامعه ما هیچ جایگاهی نخواهد داشت.
نجفی در پاسخ به این سؤال که چرا هر از گاهی یکی از تهیه‌کنندگان یا سرمایه‌گذاران شبکه نمایش خانگی چنین مدعایی را مطرح می‌کند، چیست؟ اظهار می‌دارد: به نظر من مهم‌ترین علت چنین اظهارنظرهایی ریشه اقتصادی دارد و منظورشان این است که اجازه بدهید تا ما کار اقتصادی بکنیم! کسی مخالف کار اقتصادی کردن نیست، اما حفظ سینمای ایران را هم باید مدنظر داشته باشند. مگر الان که این افراد تند تند در حال ساختن آثار مختلف هستند، کسی اعتراضی کرده؟ درآمدشان هم که الحمدلله خیلی عالی است ولی این عزیزان باید یکسری قوانین را رعایت کنند. هر چیزی یک جایگاهی دارد و اصولی، نمی‌شود از مردم پولشان را بگیریم ولی به آن‌ها چیزی ندهیم. بالاخره این دوستان هم در قبال جامعه و کشورشان یک وظایفی دارند و در عین حال طبق قانون آزادی‌هایی هم وجود دارد، بروند فیلم‌شان را بسازند ولی اگر قرار باشد که یک جامعه را به استهزا و مسخره کردن بکشانند، فکر نمی‌کنم کار شایسته‌ای باشد. دوستان باید این را متوجه بشوند که اینجا ایران است با مقتضیات، نگاه و باورهای خودش.

مداخله ۸ درصدی
طرح این مباحث غیرواقعی و انحرافی در مورد بحث تولید محتوا و بازاریابی و فروش آثار شبکه نمایش خانگی در حالی است که چندی پیش قائم‌مقام سازمان تنظیم مقررات صوت تصویر فراگیر (ساترا) در نشست خود با تهیه‌کنندگان سریال‌های نمایش‌خانگی گفته بود آسیب به ارزش‌های نهاد خانواده، باورها و اعتقادات، ارزش‌های انقلابی و ملی و گفتار نامناسب از بیشترین موارد مداخله ساترا در ممیزی و سانسور است، در عین حال این مداخله را زیر ۱۰ درصد (حدوداً ۳۸/۷ درصد) اعلام کرد. نکته دیگر این است که ساترا قبلاً اعلام کرده بود برای حفظِ سرمایه سازندگان سریال‌ها، در تلاش است سریالی توقیف نشود یا ممیزی‌ها به گونه‌ای اتفاق نیفتد که ضربه و آسیبی به روندِ درام داستان سریال‌ها وارد شود.
برخی ناظران و منتقدان سینما و شبکه نمایش خانگی معتقدند سازندگان آثار در پلت‌فرم‌های شبکه نمایش‌خانگی از اعتراض و بازخورد رسانه‌ای آن پیرامون بحثِ ممیزی و سانسور و جنجال‌های ساختگی و غیرواقعی که عمدتاً در فضای مجازی شکل می‌گیرند به عنوان یکی از ابزارهای ضدتبلیغ و به منظور دیده شدنِ بیشتر فیلم‌هایشان و کسبِ درآمدهای هنگفت بهره می‌برند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.