یکشنبه ۳ آذر ۱۳۹۸ - ۱۱:۵۶

محمدرضا شاه حسینی کارشناس فرهنگ و رسانه:

آثاری همچون خانه پدری محصول بی‌تدبیری نهادهای نظارتی است

محمدرضا شاه‌حسینی

سینماپرس: وقتی نهادهای نظارتی و شوراهای اقماری آن به وظیفه قانونی خود عمل نمی‌کنند و با سهل‌انگاری و کم سوادی خود چنین آثاری را در هنگام صدور مجوز ساخت و پس از آن تولید اثر اصلاح نمی‌کنند چاره‌ای باقی نمی‌ماند جز توقیف آن.

به گزارش سینماپرس، برنامه سینما معیار با موضوع نقد فیلم خانه پدری، با حضور محمدرضا شاه حسینی کارشناس فرهنگی و آنتونیا شرکاء منتقد سینما از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.

در این برنامه محمدرضا شاه حسینی با اشاره به ماهیت حیثیت‌زدایی خانه پدری بیان داشت که برای ساخت این اثر سینمایی نباید به کارگردان آن خرده گرفت و او را مقصر دانست زیرا هنرمند آزاد است و مبتنی بر ذوق خود به خلق یک اثر سینمایی مبادرت می‌ورزد اما در این میان مقصر اصلر سازمان‌ها و نهادهایی هستند که بودجه ساخت چنین اثر سخیفی را تقبل نموده‌اند.

وی با اشاره به توقیف این اثر سینمایی بیان داشت به شخصه با توقیف هیچ اثر هنری و بالاخص سینمایی موافق نیستم اما وقتی نهادهای نظارتی و شوراهای اقماری آن به وظیفه قانونی خود عمل نمی‌کنند و با سهل‌انگاری و کم سوادی خود چنین آثاری را در هنگام صدور مجوز ساخت و پس از آن تولید اثر اصلاح نمی‌کنند چاره‌ای باقی نمی‌ماند جز توقیف آن.

این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد عموما آثار سینمایی توقیفی برحسب موضوعات خود می‌توانند بازه زمانی خاصی را شامل شوند که این امر در عموم آثار موضوعیت دارد اما اثری همچون خانه پدری نمی‌تواتد مشمول چنین امری شده و به سبب رویکرد تاریخی خود فاقد زمان انقضا می‌باشد.

وی با قیاس فیلم خانه پدری با آثاری همچون سیصد و آرگو خاطرنشان کرد: مشکل اصلی خانه پدری آن است که روایت یک انسان ایرانی از سرگذشت خود است و این امر موحب می‌شود که چنین اثری حیثیت تمدنی انسان مسلمان ایرانی را مورد هدف قرار دهد و اگر از نظر ساخت می‌توانست همچون آرگو و یا سیصد ماهیت سینمایی پیدا کند قطعا تاثیرگذلری بیشتری می‌داشت.

وی افزود: اگرچه آقای عیاری به عنوان کارگردان اثر شخصیتی نیست که بخواهد حیثیت انسان مسلمان ایرانی را زیر سوال ببرد اما متاسفانه کم‌سوادی ایشان در عدم مسئولیت پذیری تو تعهد سرمایه‌گذلر و سفارش‌دهنده اثر موجب شد تا چنین فیلم سخیفی تولید شود.

در ادامه کارشناس دیگر برنامه آنتونیا شرکاء به عنوان موافق این اثر سینمایی با اشاره به سرنوشت فیلم های توقیف شده در ایران، گفت: هر فیلم که در زمان خودش اکران نشود، امکان اکران معقول را از دست می دهد و مسیر طبیعی خودش را طی نمی کند.

وی با اشاره به این که «خانه پدری» در زمانی که آماده اکران بود از حضور در سینماها محروم شد، اظهار داشت: اکران این فیلم بعد از سال ها و توقیف شدن دومرتبه باعث شد تا «خانه پدری» حاشیه های متعددی را به همراه خود داشته باشد و به این خاطر فضای سالم اکران را از دست بدهد.

این کارشناس سینما با بیان این که توقیف، زیست طبیعی فیلم را برهم می زند، عنوان کرد: در اوایل انقلاب اسلامی فیلم های سینمایی قرار بود کارکرد دانشگاهی داشته باشند و ای کاش امروزه سینما می توانست تمام فضای فرهنگی جامعه را تحت تاثیر خودش قرار دهد.

وی با بیان این که در سال های اول انقلاب ما برای سینما رسالت خوبی را قائل شده بودیم، اظهار داشت: شایسته بود که «خانه پدری» با حمایت نهادهای انتظامی تولید شود، چرا که در روایت این فیلم یک نفر به خودش اجازه داده تا ذیل اهتمام به تعصب خود خارج از چهارچوب قانون قتل کند.

آنتونیا شرکاء افزود: چهارچوب خانواده مورد نظر «خانه پدری» از هم گسسته شده است، چرا که این خانواده جایگاهی برای نهاد انتظامی قائل نشده است.

وی با اشاره به این که جَو جشنواره فیلم فجر نما نمی تواند ملاک خوبی برای قضاوت باشد، اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر برای تمامی فیلم های سینمایی بستری مملو از حاشیه های متعدد را ایجاد می کند.

در ادامه محمدرضا شاه حسینی در خصوص این مطلب تاکید نمود: خانه پدری مصداق یک اثر ناسالم است و از این جهت طبیعی است که می‌بایست توقیف شود اما مقصر اصلی آن  نهادی است که بودجه بیت‌المال با ساخت چنین اثری اختصاص داده و این طنزاست که بگوییم این اثر می خواهد تنها به موضوع قتل های خانوادگی بپردازد.

این کارشناس فرهنگی افزود: در سال های گذشته بسیاری از فیلم های سینمایی به دلیل جلوگیری از نقد و دور ماندن از انتقادهای احتمالی در جشنواره فیلم فجر حضور پیدا نمی کنند.

وی با اشاره به این که بعد از اکران «خانه پدری» در برج میلاد موج های متعددی در سینمای ایران شکل گرفتند، تصریح کرد: به نظر من آقای ایوبی بعد از اکران «خانه پدری» تصمیم گرفت تا همه اهالی رسانه و منتقدین در آن واحد و در یک سالن سینما فیلم های جشنواره را تماشا نکنند.

وی با اشاره به این که بسیاری از فیلم های سینمایی تاریخ انقضا ندارند، تصریح کرد: برخی فیلم ها با وام گرفتن از عمق مسائل تمدنی و فرهنگی می توانند همیشه و همه جا دیده شوند و همیشه اثرات فرهنگی خود را برجای بگذارند.

محمدرضا شاه حسینی با اشاره به این که «خانه پدری» حیثیت تمدنی را زیر سوال می برد، عنوان کرد: باید به سراغ تولیدکنندگان چنین اثر سینمایی رفت و شوراهای نظارتی و بالاخص سرمایه گذار اثر را مورد مواخذه قرار داد.

متن کامل این گفتگو را در اینجا(۱- ۲- ۳) می توانید بشنوید.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.