یکشنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۸ - ۱۲:۰۲

در پی درگذشت زنده یاد «مشایخی» عنوان شد؛

معصومی: از زنده یاد مشایخی درس های زیادی آموختم/ جای خالی هنرمندان بزرگی مانند ایشان در سینمای کشور پر نخواهد شد

جمشید مشایخی-پروانه معصومی

سینماپرس: پروانه معصومی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر در پی درگذشت هنرمند فقید سینمای کشور زنده یاد جمشید مشایخی گفت: از زنده یاد مشایخی درس های زیادی آموختم؛ چه در حیطه کار هنر و بازیگری چه در رفتارهای انسانی و اجتماعی؛ ایشان هنرمند ارزنده ای بودند که دانش بسیاری در رشته کاری شان داشتند و من بسیار متأسف و متأثرم که چنین گوهر کمیابی را از دست دادیم.

بازیگر فیلم های سینمایی «خارج از محدوده» و «جهیزیه ای برای رباب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من در فیلم ها و سریال های متعددی با زنده یاد جمشید مشایخی همکاری داشتم. اولین همکاری بنده با ایشان در فیلم «گل ها داودی» به کارگردانی رسول صدرعاملی بود؛ در این فیلم از ایشان درس های بسیاری آموختم. یکی از نکاتی که هرگز از یادم نمی رود و آن را فراموش نخواهم کرد این است که ایشان با اینکه در آن زمان یک بازیگر بسیار بنام و مطرحی بودند برای بازیگر مقابل شان ارزش و اهمیت زیادی قائل می شدند و برایشان فرق نداشت که نقش مقابل شان چه کسی است؟ حرفه ای است؟ آماتور است؟ می تواند از پس ایفای نقشش به خوبی برآید؟ ایشان فقط سعی داشتند که به هر نحوی شده به آن فرد کمک کنند.

وی ادامه داد: ما در «گل های داودی» بده بستان های بسیار خوبی با هم داشتیم؛ به عنوان مثال یک سکانسی در این فیلم بود که زنده یاد مشایخی حرف می زدند و من پشتم به ایشان بود و دوربین صورت مرا نشان نمی داد اما من در حین بازی آقای مشایخی مرتب به عکس همسرم نگاه و گریه می کردم؛ این اتفاق باعث شد تا آقای صدرعاملی کات بدهند. ایشان به من گفتند شما در این سکانس دیده نمی شوید پس چرا گریه می کنید؟ من به ایشان گفتم من برای دوربین گریه نمی کنم برای بازیگر مقابلم و برای اینکه بتواند حس بهتری بگیرد بازی می کنم. همین اتفاق باعث شد تا چند روز بعد در یک سکانس دیگر زنده یاد مشایخی کاری کنند که من یکی از دوست داشتنی ترین سکانس هایم را بازی کنم.

معصومی یادآور شد: صحنه ای بود که زن می آمد و بعد از ۲۰ سال به او می گفتند که شوهرش مرده است؛ زنده یاد مشایخی در تمرین ها بسیار معمولی بیان می کردند که شوهر شما مرده اما موقعی که برداشت انجام شد ایشان ناگهان مشت محکمی روی میز کوبیدند و جمله خود را بیان کردند و همین اتفاق باعث شد تا من به شدت جا بخورم و بهترین سکانس فیلم به زعم خودم شکل بگیرد. قطعاً می گویم که نصف خوب شدن این سکانس به دلیل حس بنده بود و نصف دیگر به دلیل کمک های آقای مشایخی بود.

این بازیگر تأکید کرد: زنده یاد مشایخی انسانی به شدت همراه و همدل و یکرنگ و صادق بودند؛ همه انسان های اطراف شان را محترم می شمردند؛ اخلاق حرفه ای هنرمندان بزرگی مانند زنده یاد مشایخی قطعاً به این آسانی ها دیگر در سینمای ما بروز و ظهور پیدا نخواهد کرد و جای خالی هنرمندان بزرگی مانند ایشان هرگز در سینمای کشور پر نخواهد شد.

بازیگر فیلم های «ناخدا خورشید» و «ترنج» افزود: بسیار متأسفم که به دلیل عدم سکونتم در تهران نتوانستم در مراسم تشییع و بدرقه این هنرمند اصیل و گرانقدر حضور داشته باشم. زنده یاد مشایخی همیشه برای بنده زنده است و نمی توانم رفتن و مرگ ایشان را باور کنم. ایشان هنرمندی بودند که به صورت واقعی افتادگی داشتند و تصنعی رفتار نمی کردند؛ ما همه بازیگریم و قطعاً به دلیل حرفه مان خیلی راحت می توانیم برای اطرافیان مان نقش بازی کنیم اما ایشان هیچ گاه برای اطرافیان شان نقش بازی نمی کردند و از درون و صادقانه و خالصانه با همه مردم و اطرافیان شان برخورد می کردند.

وی در پایان این گفتگو یادآور شد: من در فیلم «ملاقات» به کارگردانی خسرو معصومی هم با زنده یاد مشایخی همکاری داشتم و خاطرات بسیار خوبی از ایشان در آن فیلم دارم؛ ایشان همیشه و همه جا به دلیل منحصر بفرد بودن شان رفتارهایی داشتند که هیچ گاه از اذهان پاک نخواهد شد. برای ایشان طلب آمرزش و مغفرت دارم و امیدوارم که خداوند به خانواده ایشان و جامعه هنری کشور صبر عطا کند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.