جلیلی ادامه داد:«در اوقات بی کاری ام دو سرگرمی لذت بخش دارم. اول اینکه به راز خلقت و پرودگار فکر می کنم و دوم اینکه با خداوند و خودم صحبت می کنم و دایم در پی یافتن جواب برای سوال هایم هستم و معمولا در این لحظات بهترین جواب ها را پیدا می کنم. اما لحظه سخت برایم این است که همین سوالات را یک خبرنگار ،یک پژوهشگر یا یک دوست از من می پرسد و من در جامعه ای محصور شده با سانسور باید پاسخ اش را بدهم. در مورد وظیفه هنرمند در قبال جامعه نیز من می توانم پاسخ های کلی بدهم چون اگر حرف دلم را به صراحت بزنم شاید اصلا خوشایند خیلی از دوستان نباشد. »
کارگردان فیلم «گال» گفت:«در کل می توانم بگویم وظیفه یک هنرمند این است که کار هنری بکند و با انجام کارهای هنرمندانه ابتدا خودش را ارضا کند و سپس مردم و مسئولان را و بعد هم کسب درآمد کند. البته برخی هنرمندان در وهله اول به پول فکر می کنند و بعد از آن هم صرفا به فکر راضی کردن مسئولان هستند و مردم و جامعه برایشان اصلا در الویت بندی شان جایگاهی ندارد. »
جلیلی اظهار داشت:«هنرمند باید در هر موردی که به نظرش می رسد مشکلی در جامعه است طرح پرسش کرده و جواب ارائه کند. هنرمند می تواند در زمینه های مختلف اعم از اقتصادی اجتماعی و حتی سیاسی بطور اثر گذار ظاهر شود. من شخصا در زمینه های اجتماعی و مذهبی فعالیت می کنم و عمده آثاری که ساخته ام حرف و دغدغه شان مسایل اجتماعی و مذهب بوده است. یعنی تمام هم و غم من همواره در مسیر فیلم سازی این است که چگونه می توانیم معضلات اجتماعی را با توسل به مذهب حل کنیم. من هرگز نه به دنبال پول بوده ام و نه به دنبال شهرت.»
کارگردان فیلم «دت یعنی دختر» افزود:« اگر از ابتدای انقلاب ما با جسارت معضلات اجتماعی را مطرح می کردیم و برایشان چاره اندیشی کرده بودیم یقینا الان شاهد این همه مفاسد در جامعه نبودیم. مفاسدی مانند مفاسد اقتصادی و اجتماعی که گریبان گیر جامعه شده است. »
جلیل گفت:«من فکر می کنم وظیفه یک هنرمند این است که اگر شده خود را فدا کند تا برای جامعه اش مفید باشد برای اینکه شاید بتواند گامی در جهت رفع فقر یا فحشا یا تبعیض در جامعه بردارد.»
کارگردان فیلم «رقص خاک» در پایان اظهار داشت:«شنیده ام که یکی از مسئولین گفته است جلیلی خیلی از ارزش ها را در کارهایش زیر سوال می برد. من فیلم «یک داستان واقعی» را ساختم که گویای ادای دین من به اجتماع بود. سال ۸۴ که اوج تمنای من برای رسیدن به شهرت بود من درباره یک کودک بیمار فیلم ساختم چراکه نسبت به جامعه ام احساس دین می کردم یا فیلم «رقص خاک» را ساختم که فیلمی عارفانه بود درباره رضایت و عشق بشر به خدا در سخت ترین شرایط زندگی، چراکه طرح این موضوع را وظیفه اجتماعی خود می دانستم. »
ارسال نظر