سینماپرس _ از آن شبی که رییس جمهور محترم یکی ازبندهای گزارش عملکرد 100 روزه خود در حوزه فرهنگ را حذف نگاه امنیتی از بخش فرهنگ و هنر این سرزمین و بطور خاص در این نوشتار"سینما" اعلام کرد هنوز نتوانسته ایم مصادیقی از این نگاه را در سینما پیدا کنیم که خلاف مقررات و قوانین جاری کشور بوده و یا از نوعی نگاه سلیقه ای نشآت گرفته باشد.
مردم ایران بخوبی بیاد دارند که نگاه سلیقه ای در حوزه امنیت و تآثیر سوء آن بر اهالی فرهنگ و هنر تنها خاص زمانی بوده است که مربوط به ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی در سالهای اولیه دهه 70 بوده و قضایای "سعید امامی" که ذکر آن تکرار مکررات است، حال اگر در طول 8 سال گذشته مصداقی از این نوع نگاه شخصی و سلیقه ای در سینما بوده است، ایکاش روشن تر و شفاف تر بیان شود تا سینماگران کشور راحت تر متوجه نظر جناب رییس جمهور شوند.
از سال 88 بعد از آن انتخابات پرشور و البته آشوب طلبی برخی از افراطیون و جنجال آفرینی های آنان که بی تردید با فضای آرام کشور منافات داشت، کجا ردپای امنیتی در سینما دیده شده است مگر همان روزهای نخست که برخی سینماگران خواسته و ناخواسته درگیر جو ضد امنیتی کشور شده بودند و نیاز بود برای حفظ آرامش جامعه و پرهیز از هرگونه فتنه انگیزی های جدید با آنان در حد اقداماتشان برخورد قانونی شود؟
آیا دکتر روحانی که بیشتر از هر رییس جمهور دیگری در این کشور سابقه فعالیت امنیتی داشته و سالها بطور مستقیم در دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی کشور مسئولیت داشته اند منظورشان همان برخوردهای قانونی نه چندان شدید ناشی از حوادث سال 88 با برخی سینماگران است یا نه موارد دیگری هم بوده که حداقل از چشم اهالی سینما و رسانه ها پوشیده مانده است؟؟
اینکه در روبرو با 75 میلیون ایرانی با افتخار از حذف نگاه امنیتی بر سینما و سایر هنرها سخن بگوییم در حالی که هیچ مصداقی از آن در ذهن سینماگران نیست چه معنایی دارد غیر ازینکه بخواهیم افکار عمومی را با بکارگیری این روشهای نه چندان پسندیده همراه خود سازیم و عملکرد شفاف دولت گذشته را خارج از دایره انصاف در نزد اصحاب فرهنگ و هنر مخدوش سازیم؟!
با مروری بر فعالیت 8 سال گذشته و به ویژه عملکرد مدیران سینمایی دولت دهم، اگر ازهرنقد و گلایه ای سخن بگوییم که چه بسا بسیاری از آنان نیز بحق باشد حداقل مصداقی از نگاه امنیتی در نمی یابیم مگر آنکه مواردی چون موضوع یاد شده و یا بحث خانه سینما که کاملآ در چارچوب قانون و در مقابل مقاومت های غیر قانونی برخی از دوستان سینمایی انجام شد مد نظر دکتر روحانی عزیز باشد، که البته اگر کسی هم نداند بی شک ایشان میدانند خانه سینما مطابق قانون و توسط 27 نماینده از نهادها و سازمانهای فرهنگی از جمله سازمان تبلیغات اسلامی، معاونت اجتماعی ناجا ، صدا و سیما و... که عضو شورای فرهنگ عمومی کشور می باشند تعطیل اعلام شد نه تنها وزارت ارشاد و سازمان سینمایی وقت!!
در این میان بی انصافی است که به انعطاف تیم سینمایی دولت دهم درحمایت از تولید انواع و اقسام سوژه های سینمایی که از ذهن خلاق سینماگران تراوش می گردید و یا اجازه اکران بسیاری از آنان که بواسطه برخی نگاههای تند و به تعبیری شخصی میتوانست تا سالها در دفاتر سینمایی خاک بخورند، اشاره نکنیم.حال علت اینکه برخی در این مدت ترجیح دادند اصطلاحا به میدان نیایند و فیلم نسازند را باید از خودشان پرسید، شاید پاسخ قانع کننده ای داشته باشند و شاید هم از اغراض امنیتی خود بیش از دیگران مطلع بودند و از ترس رسوایی نیامدند تا مبادا توسط مردم حرفهایشان بر پرده سینما دیده نشود !!
در هر صورت باید منتظر ماند تا متولیان امر از فضای امنیتی بر فرهنگ و هنر کشور مثالی، رفتاری،گفتاری و یا برخوردی ارائه دهند تا علاقه مندان به سینما اگر گزارشی از فعالیتهای کاربردی در طول این 100 روز ندیدند و نشنیدند،حداقل در اینگونه موارد مصداقهای عینی آن را مشاهده کنند!
امیر رضا جوادی
نظرات