سینماپرس-فرید یکتا/ شب گذشته دکتر حسن روحانی طبق رویه دکتر احمدی نژاد روبروی خبرنگاران صدا و سیما نشست و در مقام پاسخگویی به مطالبات و انتظارات مردم گزارشی از 100 روز فعالیت سیاسی،اقتصادی و فرهنگی دولت یازدهم ارائه نمود.

بخش پایانی گزارش 120 دقیقه ای آقای رییس جمهور به حوزه فرهنگ و هنر مربوط بود که تنها حدود 10 دقیقه فشرده! ازآنتن رسانه ملی را بخود اختصاص داد و طی آن آقای رییس جمهور به مواردی اشاره کرد که فی الحال بهانه این نوشتار شده است.

اگرچه دکتر روحانی در واکنش به اختصاص این زمان کوتاه به مقوله گسترده فرهنگ، در همان ابتدا مظلومیت "فرهنگ" را در کلام خویش یادآور شد اما سخنان وی که بطور خاص در چند جمله بیان شد حاکی از عدم آمادگی وی برای ارائه گزارش جدی در این بخش بود و جالب تر اینکه اظهارات وی درنظر آشنایان و علاقمندان به حوزه فرهنگ و هنر، همان وعده ها و دیدگاههای ایشان در قبل از انتخابات ریاست جمهوری تیرماه امسال بود نه گزارشی از عملکرد دستگاههای فرهنگی کشور در طول مدت گذشته تاکنون در آذر ماه!

روی سخن با اهالی فهیم و باهوش سینماست، آنچه که نگارنده از صحبتهای شیرین کلیددار قفلهای بسته کشور وبه تعبیر صریح مجری برنامه دیشب تلویزیون،"شیخ دیپلمات"  بیاد دارد، جملاتی چون  برداشتن نگاه امنیتی از حوزه فرهنگ، کاهش شدید تصدی گری دولت و واگذاری امور فرهنگی به صاحبان فرهنگ بود که البته  با اضافه شدن چاشنی" در چارچوب قانون" توسط آقای روحانی شکل وشمایلی متفاوت تر از ادبیات و سیاستهای افراطی برخی جریانات فرهنگی و سینمایی در دولت اصلاحات سال 1376 پیدا نمود.

اینگونه وعده های دلچسب  و دلخواه جماعت هنری و سینمایی، از دو نگاه قابل تحلیل است، یکی اینکه حرکت در مسیر مورد اشاره جناب روحانی با تاکید بررعایت ضوابط قانونی ، تنها شعاری بیش نیست و اساسا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وبه تبع آن رییس جدید سازمان سینمایی به بهانه ضرورت رفع برخی تنش ها و اختلافات طبیعی و شاید هم ساختگی میان جماعتی از سینماگران ودولت احمدی نژاد و بطور مشخص جریان فکری جواد شمقدری، همچون داستان بازگشایی خانه سینما نیازی به چارچوبهای قانونی حس نمی کنند و این تاکیدات بیشتر نوعی فریب بالادستی هاست!

ناگفته پیداست که این رفتار متناقض، دهن کجی آشکار به دستگاه قانونگذار و سیستم های نظارتی،امنیتی و قضایی کشور تلقی شده وحافظه تاریخی عقلا و معتدلین جامعه، اثبات می نماید که این مسیرغیر از تنش آفرینی کمک دیگری به جامعه سینمایی کشور نخواهد کرد.

اما از نگاهی دیگر، فرض را بر صحت کلام رییس جمهور میگیریم که قرار هست همه برنامه های انتخاباتی مذکور طبق مقررات و قوانین مصوب کشور پیش برود که سوال عمده اینجا نهفته است که جناب رییس جمهور کدام قانون و مقررات؟؟

اگر ملاک کتاب قطور قوانین و مقررات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و تکیه بر آیین نامه های مصوب دولتهای دهه 60 و 70 تجویز می شود که هر حقوقدان آگاهی از انواع و اقسام اشکالات و نقائص آن مطلع بوده و فرایند اصلاح آن در هیات محترم وزیران و یا شورای عالی انقلاب فرهنگی را از هفت خوان رستم دشوارتر می داند.

اما اگر قرار است به دلیل خلا قوانین سینمایی در مجموعه قوانین کشور و عدم اراده جدی برای بازنویسی برخی از همان دو سه مورد مصوبات سالهای دور در خصوص سهمیه عوارض و مالیات ناشی از فروش بلیطهای سینما!! لوایح جدیدی به مجلس ارائه شود که بهتر است آب پاکی را روی دست سینماگران کشور بریزیم و فاتحه ای نثار جسم نحیف سینما کنیم که این ره دراز است و...!

براستی  وقتی که شخص اول اجرایی کشور در سخنان خود اذعان می دارد ازهمان ابتدای آغاز بکار خودلایحه ای را با قید دوفوریت جهت بهبود وضعیت اقتصادی به مجلس ارائه داده و هنوز بعد از 100 روز پاسخ روشنی دریافت نکرده دیگرچه انتظاری میتوان از متولیان محجوب و همیشه خندان فرهنگ و سینما داشت که طرحهایشان برای نمایندگان محترم مجلس در اولویت قرار گیرد؟!

شکی نیست که آقای رییس جمهور از مجرای قانون برنامه های خویش را به سرانجام میرساند ولی واقع گرا باشیم که 4 سال و حتی 8 سال هم برای خدمت واقعی به سینمای پرافتخار این سرزمین، زمان کمی است و بجای این گفتارهای زیبا باید به ارائه برنامه ای هدفمند و بر مبنای یک استراتژی روشن و شفاف و در عین حال بی حاشیه اندیشید و برنامه محور حرکت کرد. سینما اگرچه سالهاست که بیماری صعب العلاجی را با خود همراه دارد ولی هنوز به بهبود آن امید است، پس بیاییم در کنار تدبیر و امید به فعالیتهای خویش شتاب بیشتری دهیم و اعتماد اهالی سینما را از خود سلب نکنیم.

حال که این روزها "سیاسیون" کار خود را کرده اند و نوبت به "اقتصادیون" رسیده است،"فرهنگیون" نیز همت کنند و از قافله عقب نمانند! بیاییم باور کنیم که اگر مدیریتهای دولت گذشته را منصفانه نقد و آسیب شناسی کنیم به نکات مثبتی هم بر میخوریم که میتواند چراغ راهمان باشد. خدا کند در رودربایستی با برخی جریانات و محافل همیشه ناراضی سینما که همواره از انواع رانتها نیز برخوردارند، فرصتها را از دست ندهیم و با برخی وعده های بی پشتوانه در پایان دوره مدیریتی خود، کل خانواده سینما را روردرروی خویش قرار ندهیم.

راستی نکته قابل نوجه دیگر در گزارش رییس جمهور، اشاره صریح ایشان به ملاک ارزیابی یک فیلم بود، نقل به مضمون اینکه بهترین قاضی در ارزیابی فیلم خوب، افکار عمومی و فروش خوب است!!...آقای روحانی عزیز، با این حساب که ده نمکی رکورددار سینمای ایران است و بهترین فیلمساز!...مطمئن هستید نظر مشاورین فرهنگی و سینمایی شما نیز چنین است؟؟