وقتی جناب فرمانده جوگیر می شود

آیا جشنواره جهانی فیلم فجر تصویر واقعی ایران است!؟

سینماپرس: فرمانده سپاه محمد رسول‌الله تهران بزرگ، طی اظهار نظری تامل پذیر در جریان بازدید از محل برگزاری سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، از تاثیر این جشنواره در تغییر دیدگاه جهانیان نسبت به ایران گفت!

با حضور میهمانانی از کشورهای روسیه، آذربایجان، قزاقستان و افغانستان

مازندران میزبان هنرمندان حوزه تمدنی میراث مشترک و دریای کاسپین می‌شود

سینماپرس: هنرمندان و سینماگران کشورهای حاشیه دریای کاسپین و حوزه تمدنی میراث مشترک برای حضور در نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش میهمان استان مازندران می شوند.

همراهی سینماگران در نهمین گام

مشاوران جشنواره بین‌المللی وارش در بخش انتخاب آثار معرفی شدند

سینماپرس: بیست کارگردان فیلم کوتاه و مستند، فیلمنامه نویس، تهیه کننده، انیماتور، کارشناس و مدیر فرهنگی به عنوان مشاور در بخش انتخاب آثار نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم وارش، این رویداد را همراهی کردند.

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و هفتم (۴)

ظهور رئالیسم جادویی بر پرده نقره ای سینما/ وقتی حمال ها، تمدنی طلایی را به ولنگاری می کشانند

سینماپرس: ظهور و بروز جشن های چهل سالگی انقلاب اسلامی در عرصه سینمایی کشور اگر چه به واسطه تدابیر صورت گرفته در گزینش آثار نسبتا پاستوریزه و اعمال استراتژی سانسور مصلحتی و ... تنها از چاشنی ولنگاری فرهنگی برخوردار بود و ماهیت و عمق ابتذال موجود در آثار و تولیدات سینمایی را به نمایش نمی گذاشت؛ اما در واقع صورتی ویژه از استحاله فرهنگی را روایت می نمود.

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران (۲)

رشد تکنیک در پرتوی مشکلات جدی محتوایی / وقتی چشم انداز متولیان انیمیشن کشور خالیست!

سینماپرس: امروزه آثار انیمیشن و پویانمایی، به عنوان ابزار صدور فرهنگ و گسترش سیاست های مد نظر قدرت ها در جهان پیرامونی استفاده می شود و از روزگاری که انیمیشن تنها به عنوان وسیله سَرگَرمی و سرگرم‌کننده کودکان معرفی می شد تا حدود زیادی فاصله گرفته و کارکردهای مهمتری در عرصه فرهنگی و اجتماعی و بالاخص تغییرات در سبک زندگی جوامع یافته است.

اندر احوال یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران (۱)

دنیای انیمیشن؛ بایدها و نبایدها

سینماپرس: غفلت متولیان فرهنگی و سینمایی کشور از حوزه مهم انیمیشن به عنوان ابزار فرهنگی، سیاسی و رسانه ای و یا عدم سرمایه گذاری هدف مند و جدی در زمینه آن موجب می شود تا راهکاری جز کپی برداری و یا استفاده از محصولات خارجی از برای فعالان این عرصه باقی نمانده و این موضوع در هر صورت تبعات به شدت آسیب زا و غیرقابل جبرانی را بر عرصه فرهنگی و اجتماعی کشور  پدید خواهد آورد.

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و هفتم (۱)

عدول از ایدئولوژی؛ دستاورد جشنواره فجر در چهل سالگی انقلاب اسلامی

سینماپرس: سی و هفتمین جشن یا جشنواره ی سینمای ایران نیز به پایان رسید و این در حالی بود که متاسفانه در فصل چهل سالگی انقلاب اسلامی، نه تنها دیگر خبری از موضوع صدور تفکر انقلاب اسلامی به زبان سینما نبود؛ بلکه مطالبه ی آرمان های بلند فرهنگی و هنری جمهوری اسلامی نیز به نوعی کنار گذاشته شده و بانگ بُلند ایدئولوژی زدایی به گوش می رسید!

ابتذال در سینمای ایران (۶)

وقتی ابتذال با فتنه ۸۸ گسترش پیدا می کند

سینماپرس: میراث برجای مانده از حدود سی سال حاکمیت جریان مرموز فرهنگی بر کشور موضوعی نبود که بتوان آن را به یکباره و با حضور دولتی متفاوت در سال ۱۳۸۴ هجری شمسی، تغییر و تحول داد. از طرف دیگر عدم توجه دولت نهم به موضوع فرهنگ که با حفظ و ابقای منابع انسانی معلوم الحال همراه بود، موجب گسترش ابتذال در عرصه تولیدات هنری و بالاخص در صنعت سینمای کشور شد.

ابتذال در سینمای ایران (۵)

وقتی رقابت سینماگران بر سر کسب مقام نخست ابتذال مُد می شود!

سینماپرس: ورود به دهه ۱۳۸۰ هجری شمسی، صنعت سینمای ایران نیز تحت تاثیر تغییرات سیاسی کشور دست خوش تغییراتی می شود و در این مقطع زمانی است که به نرمی شاهد ورود و گسترش شدید نوعی از ابتذال در لایه های زیرین آثار سینمایی می باشیم.

بُحران چهل سالگی سینما

سینما و آرمان هایی که دیده نمی شود!/ چه بودیم، چه شدیم و چه باید می شدیم؟!

سینماپرس: چهل سال پیش در چنین روزهایی، ایران آبستن وقایعی بود که سرنوشت منطقه و جهان را تحت تاثیر خود قرار داد اما امروز با نگاهی اجمالی به آثار و تولیدات سینمای ایران در موعد چهل سالگی انقلاب و در قالب جشنواره فیلم فجر؛ باید گفت متاسفانه کمتر نشانی از آرمان ها و شعائری که روزگاری ملت ایران در سودای رسیدن با آن انقلاب نمودند، در این آثار مشاهده می شود!

ابتذال در سینمای ایران (۴)

تجدید بنای ابتذال در سایه مدیریت مرموز فرهنگی/ از بسط ابتذال فکری تا شکل گیری ابتذال تصویری

سینماپرس: پوست اندازی عناصری که اوایل انقلاب به عنوان نیروهای خط امامی بر پیاده سازی تفکرات التقاطی سوسیالیستیِ چپ اصرار می ورزیدند، با حفظ ظاهر خود، در دهه دوم انقلاب به سرعت شکل گرفت و این موضوع در عرصه ی فرهنگ و هنر کشور با عملکرد جریان مرموز فرهنگی در بهمن ۱۳۶۹ هجری شمسی بروز یافت تا کیفیت و کمیت آثار سینمایی مبتذل در جشنواره فجر همان سال به وضوح قابل مشاهده باشد.

نگاهی به شکل گیری پول شویی در سینمای ایران

آل کاپون ها از سینما چه می خواهند؟!

سینماپرس: برخی مسامحه ها در برابر هنرمندان باعث می گردد مفسدان اقتصادی فضای سینما و هنر را به حیاط خلوت و جولانگاه خود تبدیل نمایند، در حالیکه سیستم قضایی کشور صاحب صنعت سینمایی نخست جهان و هالیوود در زمینه برخورد با مفاسد و جرائم با هیچ کسی تعارف ندارد.

جشنواره فیلم فجر، نعل وارونه در کارنامه مدیران بنفش/ وقتی باید مقابل مارموزبازی در دوران ولنگاری فرهنگی ایستاد!

سینماپرس: در شرایطی وارد روزشمار برپایی سی  و هفتمین جشن سینمای ایران می شویم که با عدم سیاست گذاری های صحیح تشویقی، این رویداد ملی تبدیل به محفلی گل خانه ایی برای مدبران بنفش پوش شده است؛ مدیران محافظه کاری که بر عملکرد خویش در بسط ولنگاری فرهنگی در شرایط حال حاضر کشور واقف بوده و بیم آن را دارند تا این جشنواره به مجالی برای بررسی اقدامات فرهنگی و سینمایی ایشان بدل گردد.

ابتذال در سینمای ایران (۳)

یک چمدان ابتذال در سینمای ایران/ وقتی مدیریت فرهنگی، سینمای مبتذل را وجاهت می‌بخشد

سینماپرس: مرور مجموعه تولیدات سینمای موج نو به وضوح موید وجاهت بصری ابتذال در اینگونه آثار  می باشد؛ تولیداتی که به مراتب بدتر از محصولات فیلمفارسی بوده و در فُرمی واقع گرایانه و به تبع آن باورپذیرتر، برای مخاطبان خود اقدام  به ترسیم بدون حد و مرز ابتذال بر پرده نقره ای سینماهای ایران می‌نمود.

ابتذال در سینمای ایران (۲)

وقتی فیلمفارسی بنای ابتذال در ژانر اجتماعی را گذاشت/ ترویج سینمای مبتذل برای ایجاد غفلت در جامعه

سینماپرس: مدیریت خودفروخته فرهنگی کشور موجب شد تا خِشت کَج در همان ابتدای حضور صنعت سینمای ایران در عرصه تولید گذاشته و ابتذال به عنوان عنصری هویت بخش در آثار و تولیدات سینمایی شناخته شود؛ نگاهی گذرا به تاریخ ورود سینما به ایران و سیر ایجاد و گسترش آنچه که تحت عنوان فیلمفارسی شناخته می شود در بستر فرهنگی و سینمایی کشور به وضوح نشان دهنده این موضوع است.

اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۲)

عبور از سیاه نمایی و ترسیم فلاکت برای تمامی نسل‌ها/ وقتی سینمای جوان در برهوت جنگ نرم رها می شود!

سینماپرس: سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در حالی به پایان رسید که فضای عمومی آثار به نمایش درآمده را تلخی اجتماعی فرا گرفته بود؛ تلخی مفرط و شدیدی که نه تنها مخاطب را به پذیرش فضای سیاه جامعه می رساند، بلکه تلخی حاکمیت این فضا را بر عمق وجود بیننده القاء می نمود و هیچ آینده روشن و امیدبخشی را از برای مخاطبان خویش متصور نمی ساخت!

اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۱)

فقر شدید محتوا در حصار فرم گرایی/ وقتی از سینمای جوان آبی برای سینمای انقلاب گرم نمی شود!

سینماپرس: مرور مجموع آثار سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به وضوح نشان می دهد که حجم قابل توجهی از این آثار با فقر محتوا روبرو بوده و از تنظیم پیام نامناسب و بعضا نا همگون و حتی در تقابل با سبک زندگی اسلامی و ایرانی برخوردار می باشد و این همه در حالی است که شاکله اصلی یک فیلم کوتاه را پیام و محتوای سازنده آن تشکیل می دهد.

جایگاه سینما در چهل سالگی انقلاب اسلامی (۲)

چهار دهه مدیریت سینما؛ بلاهت یا خیانت، مسئله این است!

سینماپرس: پس از انقلاب عده‌ای با رانت و روابط خود توانستند وارد عرصه فیلم‌سازی شوند و در حال حاضر همین افراد با تاسیس پردیس‌های سینمایی عملا چرخه‌ی صنعتی سینما را از آن خود کرده‌اند و برای اطمینان از بازگشت سرمایه وکسب سود بیشتر به ساخت آثار کمدی سطحی، سخیف و با درون‌مایه‌های اروتیک و سکسی اهتمام می ورزند.

حوزه هنری در لانگ شات (۴)

مدیریت قبیلگی و تفسیر سلیقگی مبانی انقلاب اسلامی

سینماپرس: حوزه‌ هـنری سازمان تبلیغات اسلامی شامل بخش های متنوع فرهنگی و هنری است که همواره بخش سینمایی آن از حضور اجتماعی گسترده تری برخوردار بوده است؛ البته این به معنای موفقیت سازمان توسعه سینمایی سوره نیست؛ بلکه نشان دهنده آن است که سینما از شاخه های دیگر هنری بیشتر مورد اقبال عمومی و توجه گسترده اجتماعی واقع شده است.

اندر احوال نماینده ایران در اُسکار ۲۰۱۹

سینمای ایران با دیپلماسی حقیرانه ی مدیرانش چه تصویری از ما برای جهانیان ترسیم می کند؟/ شاهکار دولتمردان مُدبر؛ وقتی ایران اسلامی «بدون فردا، بدون امید» ترسیم می شود

سینماپرس: آیا واقعا «بدون تاریخ، بدون امضاء» همانگونه که در اعلامیه انتخاب آن بیان شده است، صدای ملتی کهن، نجیب و صلح‌دوست را به گوش همه جهانیان می‌رساند و یا آنکه این اثر مجهول سینمایی، ندای ضعف و بیچارگی و زبونی ملتی است که چاره‌ای ندارد و بهترین کار برایش تسلیم دربرابر فشار غرب است تا به مردار خواری نیفتاده است!؟

حوزه هنری در لانگ شات (۲)

وقتی پای موش‌های سکه‌خوار به حوزه باز می شود

سینماپرس: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز متاثر از مدیریت مرموز دهه شصت و بالاخص جریان فرهنگی معلوم الحال آن دوران قرار گرفت و به مرور با آرمان های نهادی خود در طراز هنر انقلاب اسلامی زاویه پیدا کرد و در این میان جدا شدن و در مواردی اخراج تعدادی از هنرمندان انقلابی و سوق یافتن بخشی از بازماندگان از ایشان به سمت سرمایه داری دو موضوع مهمی است که حوزه هنری در دهه نخست عمر خود با آنها مواجه شد.

حوزه هنری در لانگ شات (۱)

نگاهی به شکل گیری حوزه هنری و ضرورت توجه به هنر در انقلاب

سینماپرس: حوزه هنری یکی از زیرمجموعه های سازمان تبلیغات اسلامی است که از سال ۱۳۶۰ هجری شمسی، فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نموده و اکنون در این مجال به بهانه تغییر رییس سازمان تبلیغات اسلامی به بررسی کارنامه این نهاد هنری در سال های اخیر و نقاط قوت و ضعف آن می پردازیم.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

به مناسبت روز قدس؛

آیا سینما همچون صهیونیست ها نژادپرست است؟/ وقتی مستضعفان و مظلومان در سینمای ایران جایی ندارند!

سینماپرس: فلسطین مسأله اول جهان اسلام و حمایت از آن یکی از ده ها آرمان اصیل انقلاب اسلامی است، آرمان هایی چون مبارزه با فقر، مبارزه با بی عدالتی ، مبارزه با اشرافی گری، مبارزه با ظلم، مبارزه با استکبار، استعمار، استثمار، استحمار و ... در هر شکلی و در هر سطحی، حاکمیت حدود الهی و ... آرمان هایی که مدت هاست جایی بر پرده سینماها ندارند.

به کجا چنین شتابان (۹)

حماقت یا حمایت فرهنگی؛ مساله این است!/ وقتی بی عرضگی و ناتوانی مدیران، امنیت و استقلال فرهنگی جامعه را مخدوش می کند

سینماپرس: نهادینه سازی مولفه های غربگرایی، زندگی سکولار و اباحی گرایی از یکسو و بی توجهی به استقلال فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه و آرمان های انقلاب مردم ایران از سوی دیگر توصیف بهتری از فرهنگسازی سینمای جمهوری اسلامی است، در نسبت با تعاریف رویایی، اغراق آمیز و خلاف واقعی که مدیران سینمایی از تاثیرگذاری های این سینما ارائه می دهند.

به کجا چنین شتابان (۸)

مدیریت مدبرانه و گُل و بُلبُل جلوه دادن فضای ولنگاری فرهنگی

سینماپرس: نقش کلی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در گسترش مفاسد و آسیب های اجتماعی، نقشی مغفول مانده است. در دهه های اخیر صدها فیلم اجتماعی با ادعای انعکاس واقعیات جامعه و مشکلات مردم ساخته شده و این همه در حالی است که به سختی می توان فیلمی را یافت که بر مشکلات قشری که آنها را سوژه کرده است، اثر مثبتی داشته باشد.